Vakantie, maar toch 'druk'

Hopelijk hebben jullie tot nu toe allemaal een goeie vakantie gehad en een mooie kerst! Ik wel :)

Voor mij begon de vakantie op donderdag al een beetje. Geen lessen meer, maar nog wel opdrachten die ingeleverd/afgemaakt, etc. moesten worden en een lang ziekenhuisbezoek. Eerst foto maken, bloedprikken, dan naar de diabetoloog alwaar ik te horen kreeg dat 'ik zo door moest gaan'. Mijn HbA1c (voor de leken: volg deze link) was in vergelijking met 1,5 jaar geleden en de 2 metingen daarna gelukkig al flink gedaald en zat nu op 7.6. Nog wel te hoog, maar de goeie richting op.

Daarna richting de controle-kamer, om de dokter te zien, maar eerst moest er een longfunctie geblazen worden. Tot mijn grote opluchting en verbazing was die bijna het zelfde als vorig jaar! Ietsje lager, maar ik zat dan ook niet voor niets bij de dokter. Na een kleine wachttijd kwam er een dokter binnen. Niet mijn eigen, want ik werd tussendoor geholpen, omdat ik pijn in mijn longen had gekregen.

Kort daarna kwam er een 2e dokter binnen! 'Oh, zit jij ook al hier? Was jij ook al geroepen? (Tegen mij) Nou, heb je wel veel aandacht ineens!'
Eh, ja.... Het einde van het verhaal was dat ik met ciproxin naar huis werd gestuurd. Ik voelde er namelijk niet veel voor om opgenomen te worden zo vlak voor Kerst, en er was verder ook niet veel te zien op foto en lf, etc.

Op vrijdag had ik dan alles eindelijk zo goed als afgerond zoals ik het wilde voor ik de vakantie in zou gaan. Vanaf dat moment besloot ik even een weekje helemaal niet aan school te denken, of er maar iets aan te doen. Mijn rust had ik hard nodig blijkt nu, meer dan een week later. Al heb ik de hele week niet veel meer gedaan dan slapen, eten, spelletjes doen, lezen en tv-kijken, voel ik me toch nog steeds erg moe. Erg vervelend, vooral omdat ik toch eens zal moeten beginnen met leren. Als je echter na een paar uur, of dingen gedaan te hebben weer in slaap valt is het moeilijk je daar toe aan te zetten.

De week was wel erg gezellig! Van vrijdag tot zondag ben ik bij Agnes en Co (ouders v. G.) langs geweest. Dit om ze gezellig weer eens te zien, gezellig bij te kletsen en foto's te bekijken van de 1e maand die Co samen met Gerben in N-Z heeft doorgebracht. (Ik vind het Nederlandse woord 'gezellig' zo'n leuk woord! Niet uit te spreken en te begrijpen door buitenlanders en kan in heel veel situaties gebruikt worden). Gerben en Co hebben samen ook parachutegesprongen. Ik jaloers uiteraard, maar het leuke was dat Co er een DVD van had laten maken. Ik had hem graag op mijn blog gezet, maar op de 1 of andere manier doet de DVD het helaas niet op mijn pc... Verder heb ik nog heeeel veel foto's van Co en Gerben en N-Z gezien. (Vooral Co en N-Z, want Gerben hield de camera vast)

Anouck (zus v. G.) en Jeroen waren vrijdag avond ook gekomen en zo waren we dan met zijn vijfen. Desondanks uitgeslapen tot een uur of half 11 de volgende dag, voelde ik me nog steeds moe. Dit was een van mijn eerste slechte nachten die ik tot nu toe elke nacht heb. Gespannen, bijna gestresst lijkt het wel, slapen, kaken op elkaar geklemd (dus spierpijn de volgende dag), veel wakker worden, hoesten, etc. Mijn lichaam lijkt rust ontwend te zijn. In de weken van stress sliep ik prima en wilde ik graag meer slapen. Nu kan ik meer slapen en slaap ik echt niet lekker. Jammer...

Het was 's ochtends wel heel mooi wakker worden:


Isn't it beautiful...

Die middag (het is nog steeds zaterdag) zouden we gaan schaatsen. Judith heeft natuurlijk geen schaatsen dus werd er verwoed gebeld naar een sportwinkel of ze schaatsen te huur hadden. Het was namelijk mogelijk om op natuurijs te schaatsen, maar daar verhuren ze natuurlijk geen schaatsen! Het einde van het liedje is dat ik na het passen van enkele paren schaatsen (kunstschaatsen en hoge noren) een paar 2e-hands hoge noren heb gekocht! Het schaatsen 's middags ging ook lekker. Niet benauwd of koud, het was echt heerlijk!

Jeroen
Anouck
Co
Agnes
Het ijs: een goeie plek om na te denken

Hmmmmm...... :)
1,2,3, actie!

De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door Agnes met de mededeling dat Gerben aan de telefoon was. Die wilde ik natuurlijk wel even spreken! Elk keertje is er een extra. Ik voel me ook altijd gelijk een stuk beter nadat ik hem heb gehoord en te weten dat het nog steeds goed gaat. Na een rustige ochtend ben ik 's middags dan naar mijn eigen ouders gegaan, om daar 1e en 2e Kerstdag te vieren.

's Avonds uit eten met een paar van mijn beste vriendinnen, die ik al sinds de 1e van de middelbare school ken (volgend jaar 10 jaar!). Erg gezellig en het 2e etentje in 1 week.

Dit jaar zijn we (in mijn herinnering) voor het eerst niet naar de kerstnachtviering geweest, maar alleen naar de viering op 1e Kerstdag. Tamara en ik waren erg moe en mijn moeder was nog steeds wat ziekjes. En het is natuurlijk wel zo leuk om met zijn allen te gaan!

De Kerstdagen zijn gevuld met spelletjes, zoals scrabble (Goh, wie zou er dit jaar winnen? Ik zet in op mijn moeder...), carcassonne (de uitgebreide versie, waarbij ik weer flink de mist in ging met mijn geboer, maar gelukkig toch niet verloor) en 'Vroeger of later'. Dat laatste spel een erg leuke zijnde, maar een die wel erg veel van je geschiedenis kennis vereist. De meeste gebeurtenissen kwamen me zo vaag voor, als in 'ohja, dat heb ik wel eens in mijn geschiedenis boek gelezen', maar dan niet in staat zijn om het ergens in de tijdbalk te plaatsen. Wel erg leerzaam, ik vond het stiekem wel een leuk spel. Zo kwam ik erachter dat André Hazes al een stuk langer dood is dan ik dacht...

Na de Kerstdagen terug naar Den Haag, want 's avonds zouden ik uit eten gaan met vrienden van de salsa club. Het was erg gezellig, en ook erg lekker. Het 3e etentje in 2 weken, lijkt me wel weer even genoeg. Ik ben immers student! ;)

Mijn laatste reis so far was naar mijn opa en oma. Van gisteren op vandaag ben ik bij hun geweest, om ze weer even te zien, aangezien ik 2 weken geleden niet op mijn oma's verjaardag kon komen ivm een of ander concert...

Een nachtje slapen hoort er dan wel gelijk bij. Dit deed ik als kind ook en heb ik erg goede herinneringen aan! Natuurlijk is een reis van 3,5 uur heen en 3,5 uur terug ook niet het minste om te doen... Van de grens met de zee naar de grens met Duitsland: het hele land dwars door. Gelukkig doen mijn opa en oma ook aan vroeg naar bed gaan en dutjes doen, dus ik ben daar wel lekker aan mijn slaap toegekomen. Om vervolgens gewoon weer in de trein op weg naar huis in slaap te vallen. Wat die trein toch met me doet...

Morgen en overmorgen dan mijn laatste reisje deze vakantie, en mijn laatste van dit jaar en 1e reisje van het volgend jaar. Ik ga oud en nieuw bij een vriendin in Dordrecht vieren! Erg gezellig (kijk, daar heb je dat geweldige woord weer :) ).

Geen wensjes voor een goede kerst (komt volgend jaar wel weer), maar bij deze wil ik jullie wél allemaal een HEEL GOEDE JAARWISSELING wensen en veel goeds voor 2008!!!!

Lichamelijke geschiktheid

"De opening tussen de twee stukjes riet is zo nauw, dat de speler de lucht er doorheen moet forceren. De inspanning die dit kost verootzaakt bij sommige kinderen hoofdpijn, zelfs bij gezonde teenagers. Het is dan ook geen instrument voor erg tengere kinderen: de ademcontrole bij een hobo is veel moeilijker dan bij elk ander blaasinstrument, en daarom moet hier niet mee begonnen worden tenzij het kind lichamelijk volledig gezond is en liefst nog krachtig gebouwd - en hoe ouder hoe beter. Iemand met een verkoudheid of een infectie van de luchtwegen kan beter geen hobo spelen, ook niet om te oefenen."

Het is maar goed dat ik dit pas 11 jaar na aanvang lees. Ik zou er nog bang van worden... ;)
Ik merk natuurlijk wel dat ik nu sneller buiten adem raak en soms krijg ik hoofdpijn, maar in al die 11 jaar heb ik verder eigenlijk nooit ergens last van gehad.

Toch bijzonder om dat zo te lezen

Geestelijke geschiktheid

"Er zijn geen snelle resultaten mogelijk, maar vastberaden studenten met een sterke wilskracht zullen er zeker in slagen om de nodige vorderingen te maken".

Dat je dat maar even weet ;)

(Zelfde bron als het vorige stukje)

Persoonlijkheid

"De hobo is niet geschikt voor extraverte typen; vastberaden, gesloten en koppige kinderen zijn echter ideaal. Er dient een sterke en vertrouwde relatie met de leraar te onstaan willen er voldoende vorderingen gemaakt kunnen worden. Onzekere of gespannen jongeren kunnen vaak veel hebben aan een dergelijke relatie met een volwassene buiten het eigen gezin.
Hoboisten zijn in het algemeen niet erg sociaal maar hebben vaak wel een of twee goede vrienden. Zelfs binnen de houtblaassectie van een orkest neigen de hobospelers ernaar om een eigen kliekje te vormen en op zich zelf te blijven"

Hm, zo leer je weer wat over jezelf. Of misschien over mijn jongere ik? Want in de eigenschappen gesloten, koppig, onzeker en gespannen herken ik mijzelf niet echt meer. Vastberaden wel. Dat kom ik maar liefst veel te vaak tegen. Zelfs zo vaak, dat het uiteindelijk slechter uitpakt.
Toen ik begon met hobospelen was ik wel meer onzeker en gesloten. Na mijn verblijf in Amerika en Griekenland heeft mijn karakter zich gevormd naar hoe ik nu ben. 'Eager' om nieuwe mensen te ontmoeten, nieuwe vrienden te maken en altijd goedlachs.

Om met woorden van anderen te spreken: "Ah, je kan ook nog serieus kijken"...

Bron: ZELF hoborieten maken?? DOEN!! Module, samengesteld ter ondersteuning van de cursus gegeven door Peter le Feber

Voorburg & Overschie

Wat hebben die twee steden nou met elkaar te maken? Nou, helemaal niks, op het feit na dat mijn orkest (zie "Een vleugje inspiratie") daar afgelopen vrijdag (Voorburg) en zaterdag (Overschie) een concert heeft gegeven, samen met een koor en een balletgroepje. Wat zijn die kinderen (van het balletgroepje) toch ongelooflijk schattig! En wat zongen de solozangers ongelooflijk mooi! Een van de zangers had ik natuurlijk al wel eerder gehoord, maar de andere twee niet. Ook het balletgroepje had ik nog niet zien dansen, want tijdens de repetities gebeurde dat achter ons. Tijdens het concert dansten ze echt voor ons. Heel lief, ik vergat soms zowaar te spelen.

Het concert ging verder wel goed. Naar mijn mening was het een geslaagd concert, met goede stukken en wat mindere, maar ja... De zaal zat beide keren trouwens behoorlijk vol. In vegelijking met de concerten die we afgelopen jaren gegeven hebben waar ik bij was, was dit geloof ik de 'volste' keer. Dan heb je tenminste ook het gevoel dat je ergens voor speelt.

Na het 2e concert zijn we met het halve orkest nog bij een Grieks restaurant gaan eten. Was ook erg gezellig en ik heb weer met mensen kunnen praten die ik nog niet (veel) gesproken had, altijd leuk. Het eten zelf vond ik wel wat minder, dat heb ik beter gehad! (1 keer raden waar...)

Dat het geven, organiseren, extra repeteren van zulke concerten veel energie vergt heb ik helaas ook gemerkt. Ik ben echt bijna aan het instorten, slaap de helft van de tijd en voel me de andere helft van de tijd brak en moe. Ook is mijn linkerlong(vlies) gisteravond zeer gaan doen en vandaag mijn rechter... Allemaal niet goed dus, ik vraag geloof ik weer eens te veel van mezelf. Donderdag moet ik voor controle (diabetoloog) naar het ziekenhuis, als het dan nog niet over is bel ik mijn longarts ook maar even, om te kijken of ik ff langs de EHBO kan om wat dingetjes te checken.

En nu ... ga ik een heerlijke Italiaanse overschotel klaarmaken. Mjamjam

Ja!!!!!!

Het is gebeurd!!! Ik heb zojuist mijn ticket naar Nieuw-Zeeland geboekt!!! Op 13 maart vlieg ik van Amsterdam naar London, om daar over te stappen en via LA naar Auckland te vliegen. Daar kom ik dan 15 maart 's ochtends vroeg aan en kan ik in de armen van Gerben vliegen.

Op 14 april vlieg ik weer terug, maar dit keer via Shanghai. En zo heb ik dan de hele wereld rondgevlogen!! Hoe cool is dat.

Ik heb er nu al zooooooo veel zin in!! :D

Ehh... dus: een vleugje ' inspiratie'

Op 14 December nog geen plan?
Dan de perfecte dag, waarop je van een super concert genieten kan
Richting Den Haag, recht zo die gaat
Alwaar de Oude kerk in Voorburg staat
In deze kerk zit een heus orkest
En zij doen met mijn allen hun uiterste best
Om u deze avond met een uitvoering te vermaken
Dus ga erheen en laat u de muziek goed smaken!

Komt dat zien, komt dat zien! ;-)

(Ps: kleine lettertjes:

Vrijdag 14 december, Oude Kerk, Voorburg (Herenstraat); zaal open 19.30, aanvange concert 20.00

Zaterdag 15 december, Grote Kerk Overschie; aanvang concert 16.00

Kaarten a 7,50 verkrijgbaar via studentenorkest@hotmail.com of aan de zaal)

Dank u Sinterklaasje!

Ook al hebben we nog geen Sinterklaas gevierd (met familie verspreid over het land doe je dat in het weekend), is het vandaag toch een leuke dag. Gerben en ik zijn namelijk alweer 1,5 jaar samen! Het is alleen jammer dat we dat niet samen kunnen vieren, maar gelukkig heb ik hem nog wel vanochtend op MSN gesproken. We hebben elkaar meer dan 2 uur gesproken, echt het langste tot nu toe. En daar ben ik dus ook wel erg blij mee :).

Toen we een jaar hadden, konden we het ook al niet vieren (toen zat ik nog in Griekenland). Het is toch wat. Maar als ik daar ben, vieren we het gewoon een maand lang.

Zaterdag gaan we Sinterklaas vieren. Ik ben benieuwd!! Met Sinterklaasweken komt het kind weer in mij naar boven. Kadootjes, Snoep en Warme Chocolademelk (Met slagroom uiteraard!)

Europe Calling

Het was de weg naar een diep dal. Vele weken hard werken, vorige week maandag het verslag in leveren en afgelopen vrijdag de presentatie. Het mocht allemaal niet baten: het project hebben we namelijk niet gehaald. Maar ik heb ontdekt dat die dag gewoon de onderkant van het Rad van Fortuyn was (Zie Thea Beckman: Het Rad Van Fortuin). We hoeven de opdracht (ter waarde van 7!! studiepunten) gelukkig niet helemaal op nieuw te doen, een kleine extra opdracht is voldoende. Vervolgens lees ik net in de naam van een klasgenoot dat we nog maar 12! dagen les hebben, waarvan (voor mij) nog maar 2 echt op school.

Dan hebben we 2 weken vakantie met Kerst en Oud en Nieuw, dan 1 week tentamens. Vervolgens 6 weken met 3 vakken die ik moet inhalen (tsja, Europe Calling heh) en dan als het goed is in maart naar Nieuw-Zeeland. Vijf volle weken (ongeveer) bij Gerben in een (naar het schijnt) prachtig land!!!

Om, als ik terug kom, aan mijn stage te beginnen.

Alleen nog maar goeie vooruitzichten dus.

Goed boek trouwens. Een aanrader om te lezen, samen met de eerste 2 delen! (Geef me de ruimte + Triomf van de verschroeide aarde)

Een moment van ontpanning

Erg grappig!

1 left, 51 to go

Terwijl ik maar (weer) even aan de telefoon hang ("Er zijn nog 2 wachtenden voor u"), schrijf ik ook maar even een stukje. Multitasking heh.

Gerben is nu een week (+ 1 nacht) weg, en ik moet zeggen dat ik die week aardig goed ben doorgekomen ("U staat vooraan in de wachtrij, wauw, dat gaat snel"). Ik moet natuurlijk wel elke dag aan hem denken en als ik erg moe ben wordt ik wat emotioneel, maar behalve de 1e nacht is er nog geen enkele nacht geweest waarbij ik niet in slaap kon komen.

Ik heb nu ook nog wel vrij veel contact gehad met Gerben. Aangezien hij nu vooral familie bezoekt en die ook allemaal telefoon en/of internet hebben is hij tot nu toe goed te bereiken. Ik heb hem al 2 keer gebeld met Skype (lang leven SkypeOut: 2 ct per minuut) en een aantal mailtjes en smsjes zijn over en weer gevlogen. Ook heb ik een paar foto's over e-mail van hem ontvangen, erg mooi. Ik zal er hier 2 neerzetten.

(Intussen sta nog steeds 'vooraan in de wachtrij')

De titel van deze blog klopt eigenlijk niet helemaal. Gerben is dan wel van plan een jaar weg te blijven, maar (zoals Irene goed had geraden) ben ik het niet van plan om hem een jaar niet te zien. Als het allemaal lukt met gezondheid en school wil ik over een paar maanden ook een maand naar Nieuw-Zeeland gaan. Dan zie ik Gerben 'maar' 2 keer een half jaar niet en laten we eerlijk zijn: wie wil er nou niet naar Nieuw-Zeeland.

Vanavond wordt trouwens de 1e avond echt alleen thuis... Lekker de tv aan (Charmed, McLeod's daughters, Sex and the city en Domino Day), dan kom ik de avond denk ik wel door! Misschien daarna ook nog salsadansen, maar dat weet ik nog niet zeker...

We shall see. Nu eerst maar weer even hard voor school werken.

(Oh, en intussen sta ik al 10 minuten 'vooraan in de wachtrij'. Wat ze daar aan het doen zijn....? Ha!! Verbonden!!)

Moet je kijken wat een mooi uitzicht. Veel minder smoggig dan Thessaloniki...

Gerben met een zelfgevangen vis. En deze waren nog klein...

Vertrek Gerben

Vandaag heb ik Gerben weggebracht naar het vliegveld. Voor degenen die even niet op hebben gelet: Gerben is vandaag voor een jaar naar Nieuw-Zeeland vertrokken. Ja, een jaar ja. En nee dat vind ik niet leuk.

Na veel tranen en doei en kusjes zijn Gerben en zijn vader (die 4 weken met hem mee gaat) door de douane gegaan. Tamara had besloten dat ze hem mee ging uitzwaaien en mij de rest van de dag lief gezelschap kon houden. Mijn moeder was ook mee, maar die moest helaas alweer wat eerder terug ivm werk. Agnes (moeder v. G.), Anouck (zus v. G.), Tamara en ik zijn toen nog even naar het panorama platform gegaan, om de vliegtuigen van bovenaf te bekijken. Het zou alleen nog een tijdje duren voor ze zouden wegvliegen, en het was heeel koud en we vonden hun gate niet, dus zijn we maar weer naar binnen gegaan. Agnes en Anouck zijn toen met de trein weer vertrokken (13:00), onze trein was net vertrokken, dus wilden we 'm 'n half uurtje later nemen. Komen we daar aan om kwart over 1, schijnt er een wissel-storing te zijn tussen ? Geen idee, maar onze trein kon dus niet vertrekken, de eerstvolgende naar Leiden vertrok pas om 14:03. Toen gingen Tamara en ik maar even kijken of ze al weggevlogen waren, maar dat was nog niet zo, dus gingen we weer naar het panorama platform, de kou trotseren ;). We hadden eindelijk de gate gevonden van waar ze zouden vertrekken, maar laat dat nou net de ENIGE gate zijn (samen met A en B) waar je niet kan komen... Gelukkig zagen we hun vliegtuig op een gegeven moment langsrijden (althans, we DENKEN dat het hun vliegtuig was, omdat er Cathay Pacific op stond.) En de man naast ons zei dattie naar Azie vloog. MAAR, na het hele platform achter hun aan gehobbeld te zijn (ze gingen een stuk harder dan wij), verdween ie achter het gebouw, om DAAR op te stijgen!!! Najaaaaa... Dus. :(. Maar we hebben hun iig wel zien vertrekken.

Toen wilden we de trein halen, maar we waren koud en gingen wat drinken, hopend dat de trein om :21 en :51 wel weer zou rijden. Tot tien over 3 daar gezeten en geprobeerd in de H&M rond te crossen met de rolstoel, maar dat lukte niet. Er stonden allemaal accessoires in de weg. Wat heb je daar nou aan...

Anyway, uiteindelijk bleek de trein nog STEEDS niet te rijden naar Moerwijk, maar naar Centraal en HS. Die uiteraard 5 minuten eerder vertrok, dus misten we die ook... Uiteindelijk hebben we die van :33 naar Centraal gepakt om daar even een tripje naar de AH te maken voor het avondeten en precies op tijd terug te zijn voor de stoptrein naar Moerwijk!!! Heheh, eindelijk thuis. NOT. De lift op Moerwijk was stuk, dus moesten we de rolstoel samen naar beneden sjouwen, want tja, op Moerwijk kennen ze geen conducteurs ofzo. Wat als je daar nou in je eentje heen gaat?

Maar nu zijn we dan veilig thuis, en de 1e middag ben ik iig doorgekomen ;)

Nieuwe MP3-speler

Het speeltje waar ik mijzelf op getrakteerd heb. Ik werd GEK van mijn vorige MP3-speler. Deze is tenminste lekker klein, geen knopjes die je eindeloos lang in moet drukken, of die vanzelf aangaan, een radio en niet te vergeten: Rood

Verjaardag enzo

Zelfs als je vakantie hebt, kan het nog druk zijn. Althans, bij mij dan... Twee weken begonnen met een super verjaardag, verspreid over 4 dagen. Als eerste het uiteten de avond voor mijn verjaardag met mijn ouders en Gerben in een Japans restaurant. Ik heb eindelijk sinds lange tijd weer eens sushi gegeten, en ik vind het echt ZO lekker. Alleen was de kwaliteit in dat restaurant een beetje laag. Jammer, maar het was wel gezellig.
De volgende dag, mijn echte verjaardag, heb ik gezellig helemaal met Gerben doorgebracht. 's Ochtends heeft hij me ontbijt op bed gebracht, daarna zijn we lekker rustig opgestaan, samen ontbijten, etc. 's Middags naar de stad, want Gerben had mij een horloge voor mijn verjaardag gegeven. Die ik zelf mocht uitzoeken, en het is een heel mooie geworden.

We hebben de rest van de middag ook een beetje in de stad rondgewandeld, andere dingen gekeken, nog even bij Esprit naar binnen gedoken en een paar schoenen gevonden (voor mij) die echt als gegoten zitten en waar ik al heel lang naar zocht (dat soort schoenen). Dus gelijk maar gekocht.
's Avonds konden we niet kiezen uit een film, dus zijn het er 2 geworden. Eerst 'Alles is Liefde', echt een erg leuke film, ik raad hem aan! En daarna 'Stardust, ook heel leuk. Een geslaagde avond (of eigenlijk dag) zou je kunnen zeggen!!

De derde avond was de daaropvolgende vrijdag. Toen heb ik mijn feestje voor mijn vrienden gevierd. Helaas kon 1/3 niet op voorhand, en door omstandigheden die avond zelf, konden er nog eens een paar niet. Toch was het erg gezellig!
De 4e dag was de zondag na de vrijdag, in Deventer. Op zaterdag heb ik met Tamara nog taarten staan bakken: een kwarktaart (prima gelukt, heerlijk!) en een chocoladetaart (mislukt....). De zondag was voor familie en buren/vrienden. Een hele drukke dag, maar ook erg gezellig! Veel mensen zijn geweest en hebben leuke dingen meegebracht.

Nu ik er zo over nadenk, ik heb eigenlijk bijna alles gekregen wat ik op mijn lijstje had gezet (en meer). Nu was dat lijstje niet zo lang, maar ik was toch verrast.
Een greep uit de cadeautjes:

• Kamerplanten (om het geheel in mijn huis een wat groenere aanblik te geven)
• Horloge
• Stemapparaat/Metronoom
• Boeken (en ik HAD al geen ruimte meer... volgende jaar vraag ik maar een boekenkast, denk ik)
• Muziekboek voor hobo
• Fohn, hele luxe met diffuser (zodat je je krullen mooi droog kan blazen)

Dus je begrijpt: ik ben weer helemaal gelukkig.

(Maar dat was ik zonder al die spullen ook al hoor)

A last one

Oke, ik zou eigenlijk voor school bezig moeten zijn, maar nog 1ntje:


21% Geek
21%

Get a cash advance

Of deze

$5800.00The Cadaver Calculator - Find out how much your body is worth.

Get a cash advance

Nog iets leuks

Na het vorige testje te hebben gedaan, kwam ik op een site waar nog veel meer grappige dingen op staan. Zoals de volgende

247 WATTS Body Battery Calculator - Find Out How Much Electricity Your Body is Producing - dating

Free New York Dating

Blog addicted? Neeh...

Tja, als je A zegt, moet je ook B zeggen (zie laatste vraag v/d test)

61%How Addicted to Blogging Are You?

Free Missouri Personals

Tijd

Tijd om weer wat te schrijven. Tijd tekort gehad door school. Vrije tijd. Tijd om feest te vieren

Het is een drukke periode geweest afgelopen weken, mijn blog is er helemaal bij in geschoten.

Afgelopen weken had ik een stuk of wat projecten waarvoor ik EIGENLIJK 74 uur per week in zou moeten steken (uhuh, geloof je het zelf, die tijd hebben gezonde mensen niet eens), maar dat zou gekkenwerk zijn. Ik loop nog steeds op schema, op Duits na. Gelukkig heb ik komende weken vrij (herfstvakantie, tentamenweek zonder tentamens, self-study week), dus ik kan weer wat bij gaan slapen en wat bijwerken.

Maar als allerleukste begin van mijn komende vrije tijd is natuurlijk mijn verjaardag, die officieel over 2 uur begin.

!!!21!!!

Ik vind het een leeftijd om trots op te zijn en niet zonder aandacht voorbij te laten gaan. Want ook al mag je in Nederland eigenlijk niks extra's, behalve het rijden op een zware motor, het blijft een leeftijd waarop je volgens veel mensen 'pas echt volwassen wordt'. Het zal wel.

Elk jaar erbij is er natuurlijk een wat gevierd moet worden, maar ook een feestje is altijd wel op zijn plaats. Komende vrijdag heb ik vrienden uitgenodigd, en komende zondag ben ik in Deventer te vinden, waar ik samen met Tamara familie en gezamenlijke vrienden heb uitgenodigd. Daar moet je natuurlijk ook elk jaar weer over denken: vieren we het samen, en zo ja waar, met wie, wanneer, etc. Gelukkig lukt het nog steeds.

Verder is de verjaardag van mijn moeder ook nog uitgebreid gevierd. Zij is 2 weken geleden 50 geworden, en daarom hebben we met zijn 9en in 2 huisjes in een park gezeten dat weekend. Zondag was alle familie en vrienden uitgenodigd. Het was een heel gezellig weekend!

Dan is het nu tijd om te gaan slapen! Des t eerder is het 22 oktober... :-) En natuurlijk ook omdat ik harstikke moe ben.

Test

Nou, toenet heeft iemand mij een tip gegeven over wat mijn RSS-Feed is/zou moeten zijn.

We zullen zien (en als het werkt: alvast bedankt psycosjaak)

Wow, het werkt!! Al mijn berichten van mijn blog staan nu ook op het CF-cafe. Geweldig :).

(Voor de mensen die mijn blog lezen en het CF-cafe (nog ;-) ) niet kennen: just ignore this message.)

Dingen die ik me soms afvraag

Volgens de feiten en cijfers op de site van de is van de studenten 57% man en 43% vrouw. Verder zijn er 60% mannelijke leraren tegen 40% vrouwelijke leraren*.

Waarom zit ik dan in een klas dat uit alleen maar vrouwelijke studenten bestaat, zitten er in het studentenorkest welgeteld 3 jongens (exclusief de dirigent) en staan er voornamelijke vrouwelijke docenten bij mijn lessen voor de klas?

(Ze zullen wel bij de ICT-afdeling verstopt zitten...)

En waarom bestaat ons studentenorkest uit slechts 16 man, terwijl er alleen al aan de Haagse Hogeschool 17.000 mensen studeren...

*Bron: http://www.haagsehogeschool.nl/

Dat was het!

Het spelletje Rush Hour bedoelde ik dus... Maar dan met mn fiets

(Toen ik een uur later weer uit het schoolgebouw kwam, was het trouwens ALWEER zover. Denken mensen tegenwoordig niet meer na daarover?)

Wat een weer!!

Na vanochtend netjes van kwart voor 9 tot kwart over 1 op school te hebben gezeten, besloot ik om een uurtje naar huis te gaan om een tukje te doen. Half 8 opstaan is immers nog steeds vroeg, zeker als je dat zo'n 9 maanden niet tot nauwelijks hebt gedaan.

Dus ik loop naar het fietsenrek om mijn fiets te pakken, blijkt dat ding volkomen ' ingeparkeerd' te staan. Links, rechts, achter en voor, fietsen stonden overal. Na een paar onhandige pogingen, besloot ik wat fietsen te verplaatsen. De een ging een stukje naar voren, de ander een stukje naar rechts en een derde een stukje naar links. Het leek een beetje op dat ene spelletje, waarbij je auto in het midden van tien andere auto's staat en je hem daar uit moet krijgen, door de auto's alleen maar naar voor of achteren te verplaatsen.... Wie het kent mag het zeggen!

Eindelijk vrij, stapte ik op mijn fiets en reed richting huis. Maar toen gebeurde het: het begon te regenen en niet zo'n beetje ook. Gelukkig zit de Megastores vlakbij school, dus daar vluchtte ik in.

Drie kwartier, een rondje Kruidvat, 3 afwasborstels en een zakje pepernoten later hield het dan eindelijk op met regenen. Maarja, ik moest om kwart voor 3 alweer op school zijn, terwijl het inmiddels alweer kwart over 2 was. Dus ben ik maar weer naar school gegaan. En terwijl ik naar binnen liep, kwam er een prachtige blauwe lucht aanwaaien....

...Dus...

All I Ask of You

Een van mijn favoriete liedjes uit een van mijn favoriete films

Grappig

Chocomel

Chocomel is 75 jaar! En dat vieren ze met de mokkenactie*.

Ik ben dan natuurlijk ook weer zo'n gek die daar aan mee gaat doen, maar ik vind een paar van die mokken erg mooi. In een restaurant geniet ik ook altijd stiekem extra van mijn chocomel als het in zo'n mok wordt geserveerd.

Vandaag werden dan mijn 1e 2 mokken gebracht. Ik zou ik niet zijn als ik daar niet gelijk mijn eerste kopje chocomel uit ging drinken.

And guess what: Het smaakte heerlijk!!!

(En vervolgens ontdek je dat ze niet bij de andere mokken en glazen in de kast passen, omdat die al vol zit...)

PS: Ik heb nu 3 mokken besteld, maar eigenlijk wil ik ze heel graag alle-4 hebben. Dus: heb jij nog 3 chocomel codes over, zou je me die dan toe willen sturen? Bedankt!!

*www.chocomel.nl

Koud

Ik merk dat het tekort aan zonlicht wel invloed op me heeft. Elk straaltje zonlicht doet me glimlachen, maar aangezien die zich niet zoveel heeft laten zien deze zomer heb ik best wel een paar dagen gehad waarop ik me neerslachtig/mistroostig voel, of een ander met het weer matchend gevoel heb.

Soms bekijk ik dan weer eens de foto's van Griekenland. Hoe kouder het hier wordt, hoe meer heimwee ik naar die tijd krijg...

Bette Midler: The Rose

Ook mooi :)

Could I Have This Dance -- Anne Murray

Erg mooi liedje!!

School

Je merkt het, school is weer begonnen en mijn blog wordt gelijk verwaarloosd. Terwijl hier helemaal geen reden voor is: ik heb slechts 4 keer per week les. Op het moment zelfs maar 3 keer, aangezien ze het voor het 3e jaar achtereen hebben gepreseteerd om Duits en Spaans tegelijk in te plannen (op dinsdagochtend kwart voor 9). En nee, ik kan mezelf helaas nog steeds niet in 2-en splitsen.

Vorige week heb ik dan maar Spaans gevolgd, omdat Duits er toch niet was. Vandaag ben ik naar Duits gegaan, maar het is echt wonderlijk hoe snel alles wegzakt in 9 maanden! Ik kon weer geen woorden uitbrengen. Na de les adviseerde hij me ook nog om wat meer Duits te gaan lezen... Oke.

Verder heb ik op dinsdag ook nog Research Skills (inhaal vak van vorig jaar) en op woensdag heb ik ICCM, ofwel International Corporate Communication Management....Ofzoiets... Bij dit vak moeten we alles wat we de afgelopen 2 jaar hebben geleerd samenvoegen. Net alsof iedereen dat nog weet ;-). Het zal wel weer loslopen, net als de vorige jaren. Dan zag ik ook heel erg tegen een vak op, snapte ik er niks van, en kwam het later allemaal weer goed.

Verder hebben Gerben en ik vorige week maandag zijn zus Anouck en haar man Jeroen helpen schilderen in hun nieuwe huis. Vergeleken met de vorige keer is het al weer een stuk mooier geworden! Ik ben benieuwd als het helemaal af is.
Vorige week vrijdag zijn we naar Walibi World geweest. We hadden echt super geluk met het weer! 's Ochtends zon, smiddags wel bewolkt, maar niet echt koud en toen het sloot om 5 uur begon het te stortregenen. That's what we call timing!!
We zijn in een paar 'spannende' achtbanen gegaan, maar niet teveel, aangezien Gerben er niet zo goed tegen kan. Dus hebben we ons ook maar vermaakt in het reuzenrad, het treintje wat Walib rondrijd en andere 'kinderattracties', zoals het kinderachtbaantje en de geitjes en bokjes.

Ik had ook mijn digitale camera meegenomen, maar er niet aan gedacht dat beide batterijen op waren, dus daar kon ik geen foto's mee maken. Gelukkig had Gerben ook zijn fototoestel mee, maar dat is nog een 'ouderwetse', dus die foto's kunnen we vandaag pas ophalen. Ik ben benieuwd!! Dat is nog best wel leuk, benieuwd zijn of je foto's gelukt zijn.
Dus, zo snel mogelijk zal ik ze hierop zien te krijgen!!

Communicatie... Jaja...

Komende week hoort school voor mij dan ook officieel te beginnen. Het is alleen een beetje lastig om naar school te gaan als je nog geen rooster hebt. Die wordt pas maandagochtend op de portal gepubliceerd. Het is echt ongelooflijk! De hele school is al een week bezig, wij mogen lekker een weekje later beginnen en ze presteren het om gewoon nog steeds geen rooster in elkaar te hebben gezet.

Nouja, geen rooster = geen school, denk ik dan maar ;-)

Verder bedacht ik me dat ik geloof ik nog helemaal niet mijn cijferlijst van Griekenland hier heb gepresenteerd. In totaal heb ik namelijk 3 tienen (voor Media Management, Interviewing en Globalization and the Arts), een 9 (International relations of the EU) en een 8 (TV & Entertainment) gehaald. Nu is het leuke dat hier het gemiddelde van wordt berekend en dat krijg je te zien op je eindlijst. Dus bij mij komt er een mooie 9.4 op te staan. Staat mooi toch :).

Om gelijk maar weer met je neus op de feiten te worden gedrukt: In Nederland gaat het allemaal helaas weer minder makkelijk. Afgelopen week heb ik mijn Duits tentamen terug gekregen: Een 5.3. Tsja, moeten ze maar een tentamen maken die WEL met de lesstof te maken heeft. Nu Organisational Behaviour nog.

Ook heb ik afgelopen week besloten om in het bestuur van het orkest te gaan (als secretaris). Ik schijn hier extra studiepunten en studiefinanciering voor te kunnen krijgen. En dat is altijd mooi meegenomen. Daarnaast heb ik me aangemeld bij een uitzendbureau, heb ik me ingeschreven voor salsa Intermediate 2, en ga ik een bijeenkomst van het studentenpanel (voor en door studenten met een handicap of chronische ziekte) bijwonen.

Het klinkt allemaal wel druk, en ik hoop dat het gaat lukken. Het schijnt namelijk dat we dit jaar heel weinig vakken hebben, dus vond ik het tijd om weer wat meer sociale dingen erbij te doen.

Nu nog even van mijn laatste echte weekendje vrij genieten

Inhaalslag

Na ongeveer 7 maanden van uitslapen en niet bijster hard voor school hoeven te werken was het afgelopen week dan toch wel weer zo ver. Donderdag en vrijdag had ik 2 tentamens, die ik moest inhalen omdat ik de vorige keer in Griekenland zat. Deze vakken kan ik (als ik ze niet haal) ook pas volgend jaar weer herkansen, omdat het nu eigenlijk al een herkansingsweek was.

Duits had ik van 9 tot half 11. Gerben had om half tien zijn presentatie van zijn afstuderen. Hier kon ik dus helaas niet bij zijn, ondanks mijn pogingen af te spreken met mijn Duitse lerares of ik het een andere dag mocht maken. Het tentamen zelf was heel vreemd, niemand wist wat hij moest doen. Ik weet ook niet of ik het gehaald heb, behalve als ze alleen op mijn grammatica let. Dan heb ik nog wel een kansje, daar was ik wel vrij tevreden over.

Na mijn tentamen ging ik dan richting het lokaal waar Gerben zijn prsentatie had. Na een tijdje gewacht te hebben ging de deur open. De leraren gingen overleggen en ik kon naar binnen glippen. Zo kon ik toch nog bij het laatste belangrijke gedeelte zijn, namelijk toen hij te horen kreeg dat hij geslaagd was. Jazeker! En ook nog met een 8!! Echt super goed ;-). Ik ben dan ook heel trots op hem.
Donderdagavond heeft hij het gevierd met zijn ouders, en een paar vrienden. Het was weer erg gezellig.

Vrijdag had ik een tentamen Organisational Behaviour. Ik vond dat ik het wel goed had geleerd, maar waarschijnlijk heb ik het net gehaald. Ik heb het meer op open vragen, dan multiple choice. Ik twijfel ALTIJD tussen 2 antwoorden. Vervolgens kregen we ook nog vragen over hoofdstukken die we helemaal niet hoefden te leren... Daar heeft iemand ook al over geklaagd, dus... We zullen zien.

En ook vrijdagavond had ik weer een feestje. Dit keer een housewarming party van Floris en Chantal, die gingen samenwonen. Was wederom een gezellige avond.
Mijn ouders en Suzanne en haar vriendin Marlies waren er ook. 's Avonds zijn we met zijn allen naar Den Haag gereden en hebben hier geslapen. Dat vond ik wel zo handig: ik hoefde om 1 uur snachts niet in mijn eentje door DH en Suzanne en MArlies moesten vandaag toch in DH zijn (om naar Beatstad te gaan).

Met mijn ouders ben ik vervolgens naar de Ikea gegaan (ik heb gereden, voor het eerst in een half jaar weer, en dat in DH. Vond het wel ff spannend). Een mooie bank is uitgezocht, een klein kastje en een tafeltje, en nog wat rekjes en dingetjes. Zo na een jaar begint het er steeds mooier en minder kaal uit te zien.

En nu is het weer tijd om mijn huis verder op te ruimen. Wat een Zooi.

Diana Ross - A Brand New Day

The Wiz

Afgelopen vrijdag zijn Tamara en ik naar de musical The Wiz geweest! Nu is mijn ervaring met musicals niet zo bijster groot (Cats, The Lion King and Les Miserables), maar ik moet zeggen dat deze musical ERG leuk was, en ook goed in elkaar gezet.

De dansers waren niet altijd even gelijk en de zangers (ook de hoofdrolspeelster) zongen niet allemaal even mooi, en soms vals. Maar toch was het leuk om naar te kijken, het is echt een heel vrolijke musical, met veel kleur en vrolijke muziek.

De vogelverschrikker zong trouwens wel erg goed ("He, dat is Jamai, ahaaa, nou snap ik het" => Tamara)

Van donderdag tot zaterdag heb ik bij Tamara doorgebracht. Donderdagavond the film "School of Seduction" gekeken. Een wat oude film, maar toch erg leuk (vooral het begin).
Zaterochtend heb ik Tamara en Rick meegesleept naar het zwembad. Tamara heeft drie baantjes gezwommen en ik heb buiten gezwommen! De eerste duik was ehh.... best frisjes, maar na 2 baantjes was het echt lekker. Veel beter dan binnen met de 200 liter chloor in het water. Benauwd dat het daar was.

'S middags hadden we een verjaardag van een paar vrienden. In plaats van cadeautjes moest iedereen tapas maken en meebrengen, zodat we gezellig met z'n allen konden eten. Tamara en ik hebben iets van 2 uur in de keuken gestaan om courgettebootjes en gefrituurde courgetteplakjes te maken.

Leuk om te doen, maar de volgende keer gaan we toch maar voor de wat eenvoudigere tomaatjes met pesto...

'S avonds ben ik terug gegaan naar Den Haag, om daar samen met Gerben en zijn ouders naar de laatste avond van het jaarlijkse vuurwerkfestival op Scheveningen te kijken. Deze avond waren het de landen Engeland en Nederland die hun vuurwerk mochten afschieten. Veel mensen hebben zoiets van "Ach, vuurwerk, dat is toch allemaal hetzelfde", maar uit ervaring kan ik zeggen dat dat NIET zo is. Een van de mooiere vuurwerken heb ik bijv. in Florida (Magic Kingdom) gezien. Deze avond vond ik de eerste show (Engeland) erg tegevallen. Gelukkig maakte Nederland het een uur later weer goed, door prachtige bloemen te verbeelden en op het laatst een grote gouden muur, die helemaal tot aan het water reikte. Echt prachtig!

Dus als je vuurwerk shows saai vind, heb je duidelijke nog niet de goede gezien ;-)

Ohja...

Geroosterd krenten/rozijnenbrood met boter en kaneel is trouwens OOK erg lekker

( => Ontbijt bij Annemarie & Koen)

Motorrijden op zondagochtend

Afgelopen weekend was ik met Gerben bij vrienden van hem, Annemarie en Koen. 'S avonds heerlijk gegeten (ananas gebakken in bruine suiker: mjam!). Achter hun huis stond een prachtige motor, die van hun bleek te zijn. Terwijl ik de motor stond te bewonderen hoorde ik Gerben en Koen het idee opperen dat het misschien wel leuk zou zijn om een ritje met de motor te maken, met mij achterop. Het uiteindelijke plan was dat we de volgende dag naar het station gebracht zouden worden: ik achterop de motor bij Koen, terwijl Gerben en Annemarie er in de auto achter aan zouden rijden, ook om foto's te maken.
Dus de volgende dag: kleding geleend van Annemarie (jas, broek, schoenen, handschoenen en helm) en hup achterop.

Zie de tocht hieronder op het filmpje:




Conclusie: Motorrijden is gewoon super!

Wat wil je nog meer

Ik ben momenteel even heel gelukkig. Gewoon omdat ...

• ... ik Gerben heb
• ... vakantie heb
• ... het zonnetje schijnt (het lijkt wel zomer ... Oh, wacht, dat is het ook)
• ... Gerben gewoon een enorme lieverd is en mijn vriend is
• ... ik lid ben van de bibliotheek, HOERA (en als gevolg in 1,5 week tijd 16 boeken heb gelezen)
• ... ik vanochtend 40 baantjes in 50 minuten heb gezwommen
• ... Gerben (spreekt voor zich)

En natuurlijk ben ik voorzien van alle primaire levensbehoeften/s

And that's all I need

Een echte vrouw

From this blog on, I will start writing in Dutch again, because it's just a little bit easier to express myself in my native language. I have not received any comments on my questions on July 14th, except from a couple of persons who are Dutch, so I assume that I don't have any non-Dutch speaking audience anymore. If so, just let me know...

Wordt ik dan een echte vrouw? Ik denk het wel. Mijn schoenen garderobe telt nu welgeteld 16 paar, ik ben in Griekenland heftig aan het shoppen geslagen. Ik was bijna elke dag wel in de winkel te vinden. Dit komt natuurlijk omdat de supermarkt er midden in lag, maar ook omdat mijn dagen nou niet welgevuld waren. Mijn kleding garderobe is aangevuld met 4 jurkjes en verscheidene shirtjes en rokjes. Maar waar ik echt versteld van stond is het aantal bikini's dat ik heb. Maar liefst 6 kleurige bikini's fleuren mijn kast op. Waarvan 3 helderblauwe... Hmm...

Ach een beetje afwisseling zo nu en dan is leuk toch?

Michael Bublé - Everything

Great song

No work yet

Well, obviously the V&D does not even take the energy to let me know that they don't wanna hire me. It has been almost 2 weeks ago that I've handed in the form. I thought they needed people...

Also the newest Harry Potter is still not read by me. I've ordered the book about 2 weeks ago, at the ECI-club, but they had to order it first. I called them last friday to ask how long it would take, and they hoped to receive the books this wednesday. So after wednesday I will also finally know how the story ends...

In the meantime I have just subscribed at the library. Last weeks I have rented 7 books, which are all finished, except for 1. That's what happens if there's nothing to do, and the sun doesn't want to shine: My passion for books arises.

Of course I have done SOME things. Yesterday, I've gone to the camping site where Rick and Tamara have placed themselves for 2 weeks. As it was quite hot yesterday, we have gone to the lake at the border of the camping site.
The days before (friday and saturday), I have visited Jonathan one of my friends who lives in Belgium. I have seen his place in Gent where he lives now, and we have biked to the centre of Gent. The next day we have just made a walk to the centre, and ate an ice cream as it was quite warm that day. Great ice cream by the way, also in his home town St. Niklaas (where we had eaten an ice cream on friday, before we went to Gent). Talamini can learn something from that.

And last monday I went swimming for the first time since a long time. It was great and it feels so much better than running, which just costs me too much energy.

It's a pity that the weather is so bad. Otherwise I could go to the sea more often...

Miserable

That's what I call the weather. In the time that I'm home there has been no sun, except for a few days. It's miserable weather, and it makes me feel miserable. Instead of biking around, going to the park or the beach, I'm stuck in this house, because it doesn't stop raining. If wouldn't have my IV, I would go to the swimming pool every day (I'm planning to improve my condition). Of course, this will only take about an hour, which means that the rest of my day is still empty. Tamara is far away (she is also bored) and Gerben is still working for his graduation.


Yesterday, however, I saw a post at the V&D that they're still looking for holiday employees (principially people that want to continue the work after vacation on saturdays and thursdays). Suddenly a light popped up in my mind: idea. I just get a application form and try to get some kind of job. Which is what I did. Filling in still needs to be done, because I'm doubting about working after vacation when I have school again. I think I will, because last years I've almost never done something on a saturday... And in this way I feel a bit more useful in society ;-)


Of course there is the possibility that they won't hire me, because of my disease (which I will tell honestly about), but one can always try.



"No is what you have, and yes is what you can get"

Active

Although I feel that I'm doing even less than nothing over here and this is partly true, because of my IV. I always feel that it keeps me from doing active things. In the case of the swimming pool this is of course true, but when it concerns biking it is of course total rubbish. In the last case, the weather is to blame.

Last thursday, when the sun was shining bright and the sky as blue as the sea or just as blue as the sky can be on sunny days. The sun started the day with a little hesistation, hidden behind clouds, so I didn't pull on my bikini and sandals. A big mistake, so we (Gerben and me) learned later on. When we finally arrived at the beach (after some food shopping at the supermarket of course), the sky had cleared himself of all these clouds and it started to get HOT. Of course lots of people at the beach had expected it, so they were dressed in swim suits and were swimming and sunbading. It wasn't that bad after all, because I coudn't go swimming with my IV of course. But it was a pity to see other people doing so. Luckily, it wasn't that bad as it was in Greece before I left...

After some sun-enjoyment, some sticking to a part of the barbed wire (Gerben) and a short visit to the Haga, just to make sure that everything would be fine, we returned home, where we've lit the fire on a small throw-away-barbecue. In the last rays of light, we've enjoyed our dinner on my little terrace.

The next sunny day (wow, only 2 days later!!) we were at the house of Gerben's parents. They have a sailing boat, so we've spent almost the whole day on the water, after some good sleep.

Of course something was wrong with my medicinens (which always is). I hadn't checked my insuline well, so I was running out of it. A quick call to the doctor in Assen (the closest one to Beilen) and pharmacy proved that it doesn't have to be that much trouble as I have normally with my own pharmacy in the Hague... Only half an hour after the call, we could pick it up at the pharmacy. I didn't even have to drop in at the doctor's office.

The rest of the day was great, and so was the next day. Although sunshine interchanged quickly with heavy rainfalls a couple of times (it looked like we were in some tropical area, really!), we could sit outside for most of the times. A neighbour of Gerben's parents came by with pictures of Egypt, where her boyfriend lives, and after that we went to the vegetable garden that the parents of Gerben own. Here I've done some digging (potatoes) picking (beans) and pulling (carrots), which we ate partly that night and part of it we took home.

I really liked doing that and I have to say: it really is better than the food that comes from the supermarket!

Some questions and remarks

No.1:

I have added a guestbook. I have heard from several people that the option to leave a reaction (which is placed under every massage) is not quite clear. Therefore, I have looked for a guestbook that is easy in use, and which I could easily subscribe to. So, the next time that you want to leave a reaction, you can also do it in the Guestbook (click on the pencil under the links).

No.2:

Now I am back in the Netherlands, I am wondering whether I should continue to write in English or start over again in Dutch. I don't know who is reading my blog, but if there are still some people who are not Dutch (and cannot read Dutch as a result), please let me know. In that case I won't switch to Dutch again.

No.3

Should I change the name of my blog again? I am not living at Matsi street anymore, so it doesn't really make sense. But it has happened before that because of a change, people could not find my blog anymore...

Let me know! :)

Back to...

Unfortunately, instead of being a full week in Denmark, we only stayed there for 3 days and were back at sunday night.

What happened?

Well, on the day of our departure my pac (port-a-cath) already acted a bit weird (hurting, itching) for 3 days. So I decided to call the doctor, just to make sure that it wasn't something bad. However, it also didn't sound good to him and the person of home-care (who came by to check the pac out). I was quite nervous and stressed, because in 4 hours the bus would leave. Luckily, they decided that I still could go, as actually nothing was to be seen at the spot of my pac, but if I could return earlier instead of next thursday (so, actually yesterday), that would be better. So in Denmark, Gerben and I have tried to change our ticket to the monday (the only day that the bus would leave earlier). However, this bus was full, so we could only hope that at least I could leave with one of the other Dutch people that were present at the wedding, as I started to have even a more short breath than before. (My plan was to call the doctor after Denmark). Luckily, there was one guy that had place left in his car. So the day after the wedding, we already left Denmark again to go home.

So last Monday, I've immediately called the doctor with the message "I'm back" and "I need to go to the hospital as soon as possible".

And that's where I still am. I will go home on monday, to finish the cure at home. I didn't want to go earlier, as I was really tired and didn't feel good. After all, at home there is so much more to do (cooking, dishwashes, going to the supermarket, keeping the house clean etc.) I want to feel better before I go home and have to do all that stuff.

Off to...

Sometimes I feel like one of those people who come home, stay there for a couple of days and leave again before they've even unpacked their luggage. Now, I HAVE done that part, one week ago. Today, I can start packing again, because tonight (10 pm) Gerben and me will leave for 1 week to go to Denmark, Aarhus to be exact. One of his friends is getting married with a Danish girl, so the wedding is in Denmark. Enough reason for us to add a little vacation there.


One disadvantage: We have to be in the bus from 10 (pm) till 1 pm the next day, so that's quite a long trip. Airplane and train were too expensive (and the train also takes 11 hours).


I have never been in one of the Scandinavian countries, so I'm excited. Lots of people say that it is really nice there. We'll see...

5

Azythromycine, claritromycine, ciprofloxacine, flucloxacilline and colistine. That's the mix of antibiotics I take at the moment. Thanks to this, I have practically a constant headache, and my stomach doesn't feel quite right.

So hopefully it will do its work, otherwise....

(Didn't find a picture of the flucoxacillin)

Present of Gerben

Of course, Gerben is a present on himself, but to celebrate our first-year together, we went out to dinner yesterday. The actual date was already 3 weeks ago (5th of june), but it was a bit difficult to celebrate it at that day.



During this dinner he surprised me with something beautiful. Look for yourself :)

Home

Feels weird, but at the same time so normal.

My boyfriend next to me (although I really had to get used to it. Sometimes I woke up and thought: who is in my bed and why? before I realised that I was home, and it was Gerben)

The clean kitchen

The empty house (quite boring though)

The cold weather(I already get used to it again)

Riding my bike (ouch)

Still aggressive traffic

... and much more...

The trip

The 20th of June was the day for me to go home. At 7 am I took the cab to the busstop where the bus to the airport would arrive. Quite tired, as I only slept for 4 hours (again) the night before. This time not because of the heat, but because of my trip home of course. The day before I had gone to the beach for the last time, this time at Mount Olympos (Nea Pori), together with my friends Mieke, Marijn, Marielle, Mark, Levinia, John and Labis. Unfortunately, when we wanted to take the train back, it appeared to be 2 hours late!! So instead of coming home at 8:30, with enough time to pack my suitcases, I was not home earlier than 10:30, so I couldn't go to bed earlier than 2. To get up at 6 again, because I really hate it to be in a hurry and stressed out.

Luckily M, M, M, M & L were with me, otherwise I would never have reached the airport. My luggage was namely around the 30 kilos, and that was only my suitcase! My handluggage existed of a suitcase of 10 kilos, a laptop and 2 little bags for my purse, etc.

M, M, M, M & L at 7 to accompany me to the airport: how sweet :-)

Of course it was very quiet at the airport. I was one of the first to check in, so that was also done in 5 minutes. My luggage was exactly 29.4 kilos, so that was perfect! The woman behind the desk didn't think so:

"You have to many kilos, you are allowed to take only 20 kilos with you."

"No no, I have send an e-mail with that question as I have stayed here longer than a month and they told me that I could take 30 with me."

"No, on your ticket it says 20 kilos"

"I know, but this ticket is rebooked, so it doesn't give the right information"

Then she decided to call someone and after ten seconds, I didn''t have to many kilos anymore.

So we waited for one hour, before I would go to my airplane. I was still a little nervous, as I didn't know how the reactions on my laptop and hand luggage would be. Everything turned out to be fine, so it costed me only 10 seconds to go through the security part.

And then the real waiting started. Waiting for boarding, waiting in the airplane for the departure, trying to enjoy myself during the flight, as it would take a little longer than I'd expected. It had to go to Athens first, so I would not arrive at 12, but at 2:30. A little bit later, and more time before I would see Gerben again. So during the flight I have tried to make some nice pictures out of the airplane.

The part with epanomi on it

The beach of Perea

The 3 fingers of Halkidiki

Far, far away: Mount Athos. Have I seen it after all ;-)

And so, after a flight of more than 4 hours, with a little stop in Athens, where I had to get off with all my luggage, and on again after half an hour, I arrived at Dusseldorf!! Where I of course flew into the arms of Gerben.

I have to say that the first day felt quite weird. Back in your own country, with other people than you've seen the last 4 months and with half the temperature of the one in Greece. I have been really cold until yesterday. I have worn more clothes on monday than I would normally wear in the winter (monday was extremely windy with a temperature of 15 degrees). But things start to become normal again. I have already made new plans, and the sun has just decided today to shine!

First step on Dutch ground

Gerben and me :)

Tamara and me (look at the color-difference :-p)

Suzanne and me (and her good grade for maths, which is great of course)

Heat

It drives me CRAZY... I can't sleep in the evening, in the morning (fortunately, I also do not need that much sleep anymore, because of the sun), but also if you don't do anything, you sweat like crazy. Therefore, I've made a walk to the upper city yesterday night, with MArk and his sister. Took some effort and sweat to get there, but it was worth it! Much more wind, cooler, it was so good. I've bought an ice cream and after that we walked down again. We've also taken the bus for a bit, because my foot hurted (and still does) because of the callous on the back of my foot. Quite annoying...

The good thing is that I do not have to walk that much anymore, because school is finished!! Wednesday, yesterday and today I have gone to the beach, as there not much else to do here, when it's so hot. On friday night, we've been to Mount Olympos with the whole Matsi family, because there would be an Erasmus Beach party. It was a good party, although a bit less than we'd expected. We had rented a room in a hostel, which was good for me, because at 3 o' clock, I was really tired and went to bed.

So the saturday, we went to the beach (it was only 50 m from the hostel) to sleep some more. However, at 3 we had to leave, because huge clouds were coming, and just when we walked to the busstop, it started to rain really hard. This rainfall of course took only 10 minutes, so when we went into the bus it started to become dry again.

Elise, Lizzy and me, on the day of their departure :(

We've already had some more thunder and lightning. Last wednesday, when Elise and Lizzy left, there was a huge thunder, and I have made a beautiful picture of a lightning. It took some pains of my arm, but it is worth it, don't you think?!

Only 3 days left... I'm so glad that I decided to go back earlier. I don't know if I could have endure this heat for ten days more...

Interviewing

"This is very, very good. You really have a writer in you. I would say it's almost professional"

Thus the reaction of my teacher on my featurestory (or personality profile) that I had to write for this course. Personally I thought the story was no good at all, but while listening to it as she read it aloud, I felt more and more confident about it.

I had interviewed Mark about his life, Greece, study and future. The total number of pages that I had written down his answers on was about 8. From these answers, plus of course my own interpretations and opinion I could write this story. I will publish it, as I have received my grade.

At least my self-confidence has got another boost.

Only 9 days and....

• .... I will see Gerben again!!
• .... Tamara of course too!!
• .... and all the others who I haven't seen for 4 months
• .... I won't have to pay 5,80 to do my laundry anymore
• .... I can use my bike again (hope I can still manage to ride one)
• .... sharing a dirty kitchen is finito
• .... I can eat bread with Hagelslag, without worrying if the package is already getting empty
• .... surviving the Greek traffic is no longer a day-filled process

Greek traffic

Before I go home, I really have to write something about the Greek traffic. It can be described in only one word:

RIDICULOUS

but in that case you won't get an idea of it.

Let's start with the Greek mentality: In general, Greek people are very relaxed, easy going people. Never in a hurry, always (too) slow. If you walk on the pavement you will always know which people are Greek and which are not. Just count the people that you pass by, because you think they 'walk to slow'. Waiting in a line of at least 6 people at the supermarket is a normal thing and if you are trying some clothes on, it is possible that the sales men lets you kindly know that he is going to close the store. Which is in the middle of the day: time for a siesta!!

So far the xαλαρa character of the Greek people.

Until....

You walk on the streets, because you go to school. From the left, the right, the front and the back: really from every side you will see cars coming at you. If you try to cross the street, it is hardly possible, because all the cars (their drivers) think they are the most important.

There are lots of one-way streets, but you still have to look both ways, as none of the Greek people cares about the signs that are at every corner of the street.

Maximum speed limits are known, but especially in the nights, when the roads are deserted, some cars are driving at least 80 km an hour. Inside the city.

Crossing the junction when the traffic lights are already red for 5 minutes, zebra crossings that are everywhere, but it wouldn't have mind if they weren't, cars parked on the pavement everywhere, cars parked double on the streets; I have seen it all.

But what still scares me the most is that if you finally cross the street, because there are no cars in sight, suddenly a car with crazy speed comes racing around the corner like there is none, and almost hitting you, because you're on the middle of the street (as you thought you could finally cross). And still yelling at you, that you're not allowed to walk on the street, but that you should walk on the pavement. Which is full of parked cars.

Only 9 days left...

The end is near...

Three down, 2 to go. Almost all my courses are finished now. Last monday I handed in my essay for Globalization and the Arts, yesterday we had an oral exam for International Relations and tomorrow I will have a discussion on my essay for Globalization and the Arts (how is he going to do that in a full class, where everyone has a different topic?).

The only two writing things left are the PersonalityProfile for Interviewing and the research paper for Media Management.

But there are of course also the fun things! Last thursday there was a concert of a Greek soft-rockband. I like that kind of music, so I went there with Peter, Flip and Mark. At the concert itself, we lost Flip and Peter quickly, but we found Kirstie and Andy. The music was not what I expected it to be, but it was fun. Being in a croud and listening to the same music. I wish knew the songs thought...

The friday after that, there was a Goodby party from Antonio (Spain). The party has continued for a long time, but I went home at around 2 (I think). I was too tired...

The saturday after that, we went out to dinner with half of Matsi. However, as we are in Greece, we ddn't go there earlier than 10 o' clock, and I was home at 2:30. And lots of more parties to come in the near future (good bye parties though).

A couple of days on the beach is of course what I have in mind as well.

Everything goes so quick all of a sudden. All the people living on my floor are disappearing (read: going home) one after the other. Claire, the first one, is already gone for a couple of weeks. Next monday Susie and Lubi will go home and immediately the day after Flip will leave to go back to the Netherlands. The Thursday after that Lizzy and Elise will be gone as well. It's going to be so empty... :-(

Luckily, there are still people downstairs. Peter will stay until the 18th, Marielle until the 21st, Andy/Kirstie and Mark will leave not before the 2nd (although there have been some chages last week). Mieke, Marijn and Levinia will spend even more days. They will not go home before the 5th of July!!

So from next week on, I will have my breakfasts and dinner in the downstairs kitchen again.

And.... only 13 days left before I go home! I will see Gerben again, after full 4 months. I could have never imagined before that I would miss him so much and that 4 months is actually quite a long time if you miss someone.

He is also the main reason that I'm not sad going home. I also will leave when already half of the people that I've spent time with are gone. Next to that we will go on holiday together for 2 weeks. One week camping in Denmark and 1 week of sailing.

I'm excited....

My mood at the moment

By the way...

...I hate mosquitoes. The right of my face is covered with mosquitoe-bites!!!

Therefore, a nice game to play to loose your frustration: Hit the mosquitoe