Wednesday, November 18, 2009

Bang

Vroeger was ik bang voor spinnen en andere kleine insecten. Bang dat ze onder mijn kleren zullen kruipen, bang dat ze zullen gaan steken en bang voor de pijn (en dan wespen met name). Lieveheersbeestjes waren dan weer een ander verhaal. Zo mooi als die soms kunnen zijn. Ze hebben een vrolijk rood kleurtje en steken niet. Althans, dat is mijn ervaring...

Bang is eigenlijk ook het foute woord. Ik vind insecten eng, ik vind spinnen eng en ik vind onbekende mensen bellen eng. Over de rand van een wiebelend net klimmen (survivaltocht) vind ik ook eng. Toen ik bovenaan was en er over heen moest klimmen, brak het zweet me uit en verstijfde ik. Vervolgens ben ik dan ook aan dezelfde kant weer naar beneden geklommen.

Toch merk ik dat ik, naarmate ik ouder word, hier beter mee om kan gaan. (Kleine) spinnetjes zet ik naar buiten, voor wespen ren ik iets minder hard weg dan voorheen (van tijd tot tijd durf ik zelfs te blijven zitten) en ik heb ontdekt dat onbekende mensen aan de telefoon helemaal niet zo eng zijn als ik me altijd voorstel. Ook de tandarts blijkt een goeie man te zijn (dat ik gaatjes heb kan hij niks aan doen).
Daarnaast zoek ik ook mijn grenzen op, of wil ik juist laten zien dat iets helemaal niet eng hoeft te zijn. Denk hierbij aan mijn eerste keer in de achtbaan op mijn 10e, de Swoop in Nieuw-Zeeland en mijn ontzettende drive om nog eens te willen gaan parachutespringen. Dat laatste bewaar ik wel voor na een eventuele longtransplantatie.

Over longtransplantaties gesproken.... wist je dat Tamara inmiddels bijna 20 weken op HUI staat? Dit is echt ongelooflijk lang, het schijnt zelfs zo te zijn (bron: Tamara) dat de gemiddelde wachttijd opgeschoven is van 6-12 weken, naar 14-16 weken. Inmiddels verveelt Tamara zich soms dood in het ziekenhuis en heeft ze de ene infuuskuur na de andere.

Dit beïnvloed in meer, en soms mindere, mate mijn doen en denken. Zo wil ik er graag al een paar dagen tussenuit, maar niet al te ver, want stel dat... Zo heb ik ook regelmatig dromen over Tamara. De ene keer is ze getransplanteerd en wel en gaat alles goed. Afgelopen nacht was het helaas iets minder leuk. Tamara moest aan het infuus, maar de antibiotica die ze kreeg hielp niet. Het ging steeds slechter, tot ze uiteindelijk doodging. En ik zat in Den Haag en kon niet bij haar zijn.
Ik begin wel steeds beter te begrijpen waar de uitdrukking 'een brok in je keel' vandaan komt. Mijn keel deed gewoon pijn toen ik wakker werd!

Als je het hebt over écht bang zijn vor iets...