UMCU

Afgelopen maandag en dinsdag moest ik naar het ziekenhuis: 2 verschillende dokters, die allebij natuurlijk niet weten dat ik eigenlijk in Den Haag woon. Enfin een oplossing moet makkelijk te vinden zijn, dacht ik zo. Dus belde ik Susanne, een goede vriending van mij, die in Utrecht woont met de vraag of ik misschien bij haar kon blijven slapen? Dat was prima en zodoende reisde ik maandagochtend half 9 (snurk) af naar Utrecht. Dat ik dat weekend daarvoor met Gerben door half Antwerpen gebanjerd had hielp ook niet echt, dus ik sliep vrij vast in de trein.

Keurig op tijd bij de dokter, kwartiertje wachten, waarna ik een half uurtje in die kamer verbleef. Toen was ik weer klaar en stond ik een uur na binnenkomst weer buiten het ziekenhuis. Tja, en nu? Susanne zou pas om 4 uur klaar zijn, de bieb ging pas om 1 uur open en het was nu 11 uur. De bus naar Centraal Station dan maar. Daar heb ik een uur in een cafe gezeten, de mensen om mij heen bestudeerd, een paar telefoontjes gepleegd. Toen vond ik dat ik wel lang genoeg aan dat tafeltje had gezeten en besloot es wat rond te gaan kijken in Hoog-Catharijne. Even een mooi kaartje voor Marcia zoeken, die in het ziekenhuis bleek te liggen. Om half 1 werd ik gebeld door Susanne dat ze al vrij was! Gezellig, dus de rest van de middag heb ik met Suus gekletst, beetje gelezen terwijl zij wat dingen voorbereidde, naar de winkel geweest en mijn achterstand van Grey's Anatomy ingehaald. 'S avonds hebben we met zn allen (suus en haar huisgenoten) Grey's Anatomy van vorige week gekeken, gevolgd door die van deze week. Erg leuk.

De volgende dag weer naar het UMC, alwaar ik de KNO-arts bezocht. Bij de balie meld ik me netjes en krijg een papiertje mee die ik in de bak bij kamer 1 moet doen:

Lopende door de gang:
''He, op het papiertje staat Tamara D. Magdelijns, dat ben ik niet"
Terug naar de balie: dit papiertje klopt niet, ik ben Judith, niet Tamara.

Blijkt dat ze wel op de goeie naam een afspraak hebben gemaakt, maar dat ze daar waar ze die dossiers bewaren gewoon de verkeerde hadden meegegeven.

*DIEPE ZUCHT*

Dus nu hebben ze maar groot ''Tweeling" erop gezet, zodat daar de volgende keer beter opgelet wordt.

Mja, dat was eigenlijk wat ik wilde vertellen :P. Ze leren het ook nooit daar in het ziekenhuis...

Na het ziekenhuisbezoek afgesproken met een andere vriendin. Tamara was intussen ook aangekomen (die zou bij mij blijven slapen tot woensdag) en met zijn drieeen hebben we gezellig bij een restaurantje gelunched.

En nu hoor ik eigenlijk druk bezig te zijn met mijn koffer te pakken. Dus daar ga ik maar weer eens mee verder...