En momento

Uiteraard gaat mijn leven hier in DH ook nog steeds door nu ik weer terug ben. In de 2 weken dat ik hier weer zit heb ik (al wel) weer 2 schoollessen gehad, 2 orkest repetities en 1 concert, beiden een hele avond (6-12) in beslag nemend. Mijn 1e les Ladies styling (voor salsa) heb ik ook al weer gehad en 2 hobolessen. Ook ben ik voor het eerst sinds lange tijd weer naar volleybal geweest (Spierpijn) en heb ik een debatavond gevolgd in Utrecht. Daarnaast ben ik nog naar de diabetoloog geweest (in Utrecht), controle, gesprek, bloedprikken, ziek geworden (benauwd, hoesten, pijn in mijn longen), dokter gebeld en uiteindelijk ciproxin gekregen (die na een paar dagen gelukkig begon te werken).
Ik ren voor mijn gevoel dus eigenlijk van hot naar her, zonder tegelijkertijd het gevoel te hebben niet veel te doen op 1 dag. De jetlag heeft er flink ingehakt, dus veel geslapen. Afgelopen zaterdag merkte ik eindelijk dat ik me weer goed begon te voelen, en niet meer zo vroeg wakker werd.

Verder geniet ik van het zonnetje op mijn terras en doe de was, opruimen, schoonmaken en alle andere kleine dingetjes die je in en om het huis moet doen. In de weekenden ben ik voornamelijk bij mijn ouders te vinden. Gezellig om ze weer te zien, en eerlijk toegegeven: Het is soms best prettig als er weer even voor je gezorgd wordt.
Tijdens het avondeten hebben we de grootste lol en liggen we regelmatig met zijn allen dubbel van het lachen. Vooral Tamara en ik kunnen er wat van, omdat we elkaars humor toch het beste begrijpen. Maar ook mijn moeder, mijn zusje en mijn vader doen gezellig mee. Regelmatig barsten Tamara en ik dan ook in een hoestbui uit, vanwege al het slijm dat onze longen verstopt, maar dat is natuurlijk alleen maar goed. Hoe meer eruit, hoe schoner van binnen. We bedachten ook al een scenario voor de komende MDS-dag:

Dokter: "Goh Judith, wat is je longfunctie opeens omhoog gegaan"
Ik: "Tsja, ik zit sinds Gerben weg is weer regelmatig bij mijn ouders en zussen, en een LOL dat we soms hebben"
Dokter: "Wat raar dat Tamara's longfunctie blijft zakken dan..."

Dokter: "Je bent ook aangekomen, prima gewicht"
Ik: "Tsja, dat komt ook omdat ik weer vaker bij mijn ouders zit"

Tijdens dit gesprek aan tafel kijkt Tamara naar de slagroom bus, om aan te geven dat ze wel weet waar de gewichtstoename vandaan komt, terwijl ze roept: "De slagroom bus is in 1 dag leeg"! Waarop iedereen vervolgens naar mij kijkt.... Duidelijk

Behalve aan tafel heeft Suzanne sinds kort ook weer 2 huisdieren, en deze vonden we toch wel erg grappig om na te doen... You can check it out on youtube

Ook komende week is weer druk met van alles en niets. Morgen een afspraak op school voor een project, woensdag komen Tamara en Rick hier en gaan we naar de kermis/salsadansen/andere leuke dingen die je kan doen op koninginnedag in Den Haag.
Donderdag vertrekken mijn ouders en Suzanne naar Egypte (ik ben er nog niet over uit of ik ze uit ga zwaaien of niet), ga ik 's avonds uit eten met een groepje gezellige meiden uit Den Haag om vervolgens vrijdag weer vrolijk en blij in de trein richting Belgie te zitten. Het is weer tijd voor mijn halfjaarlijkse uitje naar Jonathan!

En dan ben ik tussendoor ook nog van plan deze blog te uploaden met de overige verhalen uit Nieuw-Zeeland. Als ik niet oppas krijg ik het nog druk...

Foto's

Voor wie niet geinteresseerd is in mijn verhalen, maar gewoon alle foto's wil zien (althans, degene die ik op internet heb gezet) kan op mijn Hyves terecht :-)

Nieuw-Zeeland: Week 2 (Onderweg)

In Nieuw-Zeeland kom je natuurlijk niet in 1 dag van de ene plaats naar de andere. Ook in week 2 hebben we weer op een paar mooie DOC (Department of Conservation) campings gestaan. Er zijn 3 'soorten': Basic campings, waar je alleen maar een 'long drop' hebt als wc. Als deze dingen dus vol zijn, zit je er niet graag meer op.... Geef mij dan maar de vrije natuur. Verder gooi je alle afval netjes weg (in je eigen afvalzak, of de aanwezige bak(ken) op de camp-site). Naast de Basic campsites heb je ook nog de Standard Campsites, waar je wel normale doorspoel - wc's hebt (pfoe, toch wel prettiger) en vaak ook drinkwater. Dan heb je nog de Serviced Campsites, die eigenlijk gewoon het equivalent van 'normale' campings zijn, dus ook warme douches hebben (gratis), een wasmachine (ik geloof ook gratis), magnetron, (soms) koelkast + diepvries, oven, kokend water, gasstellen en overdekte eetplaatsen.

Huh? Op een camping?

Precies, dat had ik ook nog nooit meegemaakt. Maar wel prettig na een week lang in de natuur te hebben rondgebanjerd zonder enig vorm van douche :). Nu moet ik er wel bij zeggen dat dat viezer klinkt dan het was, maar in Nieuw-Zeeland voel je je gewoon net zo vies na een week douchen als in Den Haag na 2 dagen. Dus...

De sanitaire gelegenheden worden in Nieuw-Zeeland trouwens overal erg schoon gehouden, zelfs in the middle of nowhere. Belangrijker nog: ze zijn ook echt gewoon OVERAL te vinden! In elk mini-dorpje, hoe klein ook (1 straat, 5 huizen) heb je wel een openbaar toilet. Schoon, en soms erg fancy. Een voorbeeld:

Eindelijk, een toilet!! Wat moest ik weer nodig na 2 uur in de auto gezeten te hebben. Snel loop ik naar de deur, druk op knopje om de wc te openen, loop de WC in en druk op een knopje om de deur weer dicht te doen. Plots begint er een stem in mijn oor te schallen (de exacte tekst weet ik niet meer): Welcome! This toilet.... blabla.... After 10 minutes the door will automatically open. *Een muziekje begint te spelen*. Eh, oke.
Na het plassen, handen wassen. Terwijl het muziekje nog steeds speelt, bestudeer ik het wasgedeelte. Even de gebruiksaanwijzing lezen.

"The toilet will flush automatically when washing your hands, or when you leave the toilet".

Nou nou, ze moeten het hier wel hebben van de automatische dingen. Eerst links: Hop, zeep. Dan de middelste: Hop, water. En de rechter uiteraard, de droger.

En na nog een keer op het knopje voor het opendoen van de deur te hebben gedrukt, sta ik weer buiten. Wat een ervaring!

Anyway, ik zou weer even wat foto's plaatsen. Eerst een paar van de plekken waar we hebben overnacht in week 2, na in Christchurch te zijn geweest (plus uitzicht):

Mt. Nimrod

Lake Hawea

Een van hekken waar we door moesten om op de camping bij Mt. Nimrod te komen.

Ik voor het eerst in het busje rijdend! (Alleen op de campinggrond, maar toch...)

Mooi uitzicht onderweg (en terug) naar de camping. Moest ik even bij op de foto hoor.

En de duizenden schapen overal. Ze schijnen er 40 miljoen van te hebben... Een land met maar 4 miljoen inwoners. Een snel rekensommetje leert me dat dat tien pp is :-). Zoveel varkens hebben we in Nederland niet eens. Maarja, hier hebben we natuurlijk ook niet zo veel ruimte.

Mooi, mooi!

Dan nog wat sporadische foto's onderweg. Veel roofvogels! Op een gegeven moment konden we er 5 in 1 oogopslag zien (uiteraard hadden we net onze camera's teruggestopt in onze hoesjes)

Wauw!! Dit is ECHT :-D

De zee!! (Op weg naar Kaikoura)

Een one-lane-bridge. Midden op snelweg numero uno (of was het dos?) van Nieuw-Zeeland...

Het beroemde Lake Tekapo, met het uberblauwe water...

Maar die kregen we pas te zien toen de zon begon te schijnen

Samen op de foto op de camping bij Mt. Nimrod

Nieuw-Zeeland: Week 2 (Christchurch)

De dag na Kaikoura kwamen we aan in Christchurch. We hebben gelogeerd bij Gerben´s nicht en haar man, die 2 kinderen hebben. Het was erg gezellig, maar wat kunnen 2 kleine kinderen toch ongelooflijk druk zijn. De dag na aankomst zijn we naar op pad gegaan naar het Lyttelton Timeball Station. Hier heb ik geen foto's van gemaakt, maar wel van het wassen van de auto later op dag. Gerben had er 2 goede helpers bij:

's Avonds nog even voorlezen

En even stoeien met de vader

De volgende dag waren we aan het pakken, toen we opeens naar buiten geroepen werden. Er werd een huis verhuist!!!

En toen zaten we alweer bijna aan het einde van week 2!

Nieuw-Zeeland: Week 2 (Kaikoura)

Op 1e paasdag zat mijn eerste week in Nieuw-Zeeland er alweer op. Op die dag bevonden we ons in Wellington, waar we 's middags de boot naar het zuidereiland zouden nemen. Eerst zijn we die ochtend nog naar de kerk geweest, dat wilde ik graag. Ik ben er een traditie van aan het maken om Pasen in zoveel mogelijk verschillende landen en kerken te gaan vieren. Drie jaar geleden was dat in Amerika, met een musical toevoeging. Vorig jaar zat ik in Griekenland bij een internationale Pinkstergemeente, en dit jaar dus in Nieuw-Zeeland. Nu heeft dat land nogal grote Engelse invloeden en die zie je ook in de kerkgemeenschap terug. Het grootste gedeelte van de kerken in Nieuw-Zeeland is Anglicaans. (Voor een uitleg over de Anglicaanse kerk, zie Wikipedia).

Wat ik ervan vond? Tsja, daar ben ik nog steeds niet echt over uit...

Daarna hebben wij ons richting de boot begeven. Met een auto moet je uiterlijk 1 uur vantevoren inchecken, dus dat betekent ook weer: wachten in de rij. Gelukkig scheen het zonnetje, dus daar ging ik van genieten. Gerben kon het vervolgens (natuurlijk) weer niet laten om een foto te maken ;):
Op de boot

Ook onderweg hadden we prachtige uitzichten

De route van het noorder- naar het zuidereiland

Aangekomen in Picton moesten wij gelijk doorrijden naar Kaikoura, want we hadden ons aangemeld om de volgende dag om 6 uur am (Gaaap... But it was worth it!!) te gaan zwemmen met de dolfijnen. Onderweg daar naar toe kwamen nog een paar zeeleeuwen tegen. Stelletje luilakken ;-)

Op de boot (toen we richting de plek voeren waar we in zee zouden gaan) heeft Gerben nog een paar hele mooie foto's en een leuk filmpje gemaakt:

De rest van de dag zijn we een beetje in Kaikoura blijven hangen, om s'middags om 3 uur koers te zetten naar het zuiden, richting Christchurch. Daar woont een nicht van Gerben met haar man en 2 kinderen. We hadden afgesproken om daar de volgende dag aan te komen.

Tussendoortje

De verhalen die ik nu opschrijf probeer ik mij zo goed mogelijk te herinneren. Heb ik dan geen aantekeningen bijgehouden? Dat wel, maar helaas is mijn tas in de eennalaatste week verdwenen. Gestolen, of laten liggen, of iets anders. Dat weten we niet. Gelukkig had ik net een paar dagen van te voren mijn paspoort en geld eruit gehaald, dus dat ben ik niet kwijt. Wat er echter wel in zat was mijn boekje met aantekeningen van dingen die ik niet wilde vergeten. Ook de afstanden die we hadden gereden en de hoeveelheid benzine getankt had ik daarin opgeschreven. Erg jammer, maar niks aan te doen. Ik moet het dus nu hebben van mijn uitermate goede brein (Kuch) en de foto's.

Verder zaten uiteraard mijn belangrijke medicijnen er in, zoals mijn insuline en inhalator. Gelukkig zaten we net toevallig bij een ziekenhuis, waar ik nieuwe pennen en meter heb gekregen en nieuwe recepten. Ze waren allemaal erg aardig (apotheker, dokter en ziekenhuismedewerkers) dus dat was wel weer erg prettig. Daardoor hadden we niet al te veel vertraging. We waren immers weer op weg naar het noorden, 1 week voor ik zou vertrekken.

Het meest jammere vind ik dat ik mijn ring en horloge, beide van Gerben gekregen, ook kwijt ben. Maar zoals ik al eerder zei: Niks aan te doen. Alles komt uiteindelijk wel weer goed :).

Even iets heel anders, voor de IT-ers onder jullie:
Als ik foto's upload, doe ik dat altijd in het kleinste formaat. Als ik dan vervolgens op mijn blog probeer om die foto's te openen (zodat ze groot in een ander scherm verschijnen), gebeurt dat bij lang niet allemaal. Iemand die weet hoe dat komt? Ik hoor het graag!!

Morgen week 2!

Nieuw-Zeeland: Week 1 (Onderweg)

Na 4 dagen in Taupo te zijn geweest vonden we het wel weer tijd om verder te gaan. Een uurtje rijden ten zuiden van Taupo kwamen we bij een punt met een prachtig uitzicht. Even de beentjes strekken en ervan genieten hoor. Check it out yourself @ Eeuwen geleden

Nog weer een uur later kwamen we bij een gebied waar prachtige wandelingen schenen te lopen. Actief als wij zijn besloten wij het pad naar de Taranaki Falls te volgen. De duur van de wandeling zou ongeveer 2 uur zijn. Wij hebben er uiteindelijk 3 uur over gedaan. Ik loop uiteraard niet zo hard als de gemiddelde mens, en we namen ook uitgebreid de tijd om de mooie uitzichten en stukjes te bekijken.

Gerben komt terug van zijn 'verlaten-pad-onderzoek'.

Even zwaaien naar onze eigen schaduwen

De waterval waar het allemaal om draaide

Vanaf boven gezien (we staan nu bijna naast de waterval)

The famous Mount Doom (LOTR). Ziet er een stuk minder angstaanjagend uit zo, zonder sneeuw en special effects.









Ons 2e overnachtingsplekje, vlakbij Wellington. Van de 1e heb ik geen foto gemaakt, helaas...









Ons uitzicht de volgende ochtend

Nieuw-Zeeland: Week 1 (Taupo)

Na een verblijf van 2 dagen in Auckland waren we dus doorgegaan naar Taupo, waar Gerben werkte voor ik kwam. De filmpjes en foto's van zijn bungyjump hebben jullie uiteraard allemaal al 20 keer bekeken (toch?), maar wat ik nog niet verteld heb is dat we de dag na Gerben's bungyjump zijn gaan parasailen. Hangend aan een parasail (Duh) heel hoog boven Lake Taupo. Eng, maar wel heel erg leuk!! Eerst een stukje het meer op, het zeil wordt uitgevouwen en de passagier (ik in dit geval) word aan (het? de?) parasail gehaakt. Dan gaat de boot opeens veel harder varen, waardoor je eigenlijk zo de lucht ingetrokken wordt. Aan het einde van de vlucht werd ik weer aan een lijntje ingehaald. Heel erg mooi om zo hoog te zijn, maar ook wel spannend. Een kraakje links en wat geschuur rechts geeft mij niet echt een heel veilig gevoel. Ik moet er niet aan denken wat er kan gebeuren als er iets mis gaat. Dan is het water beneden je wel opeens heel erg hard...

Uiteraard gebeurde er niks engs, en voor ik het wist was de vlucht al weer voorbij. Na mij ging Gerben ook nog even, gratis en voor niks. Omdat ie bij dat zeilcentrum heeft gewerkt. Netwerken = het codewoord!

Deze parasailvlucht heb ik trouwens van die lieve Gerben gekregen :). Omdat ik aan de dokter had beloofd niet te gaan duiken, parachutespringen of iets anders gevaarlijks, maar toch wel het gevoel van het 'aan een parachute hangen' wilde ervaren. En ook omdat ik helemaal naar de andere kant van de wereld gevlogen ben speciaal voor hem.

Wordt het nu even tijd voor wat foto's van de parasailvlucht en het varen met de Rapid Jets, wat we de dag ervoor hadden gedaan.

Rapid Jets

Het parasailen

Gerben ook nog even

De 2e dag in Taupo zijn we de hele dag met een zeilboot het meer opgeweest, oa om de famous Rock Carvings te zien. Iedereen (in het zeilcentrum) vroeg enthousiast wat ik er van vond toen we terug kwamen, maar ik had er eerlijk gezegd wat meer van verwacht. Maar toch leuk om te zien:

De beroemde Maori-godin, liggend in het landschap (van rechts naar links: hoofd, borsten, handen op buik, benen verdwijnen in het landschap)

Daarnaast zijn we ook naar een waterval in de buurt geweest (even de naam vergeten....). Erg mooi om te zien.

Ik er nog even bij natuurlijk

So far for Taupo...

Nieuw-Zeeland: Week 1 (Auckland)

Een paar foto's van de 1e 2 dagen in Auckland.

Gaaf, een electrische grasmaaier! Even rond crossen hoor...

Om hem vervolgens aan Gerben af te staan die met het échte werk gaat beginnen

Tijdens de rit naar/van huis, mooie uitzichten (Uiteraard niet te vangen op camera)

Gerben, rechts van je...!