*Oude herinnering (Stuntdag HAVO/VWO 2004)*
Monday, May 29, 2006
Leuke foto
Deze foto stond op de blog van een vriend (Pim) en deed wat herinneringen opwaaien. Leuke herinneringen dat wel, dus ik vond het wel leuk deze foto ook op mijn blog te plaatsen:
*Oude herinnering (Stuntdag HAVO/VWO 2004)*
*Oude herinnering (Stuntdag HAVO/VWO 2004)*
Sunday, May 28, 2006
Saturday, May 27, 2006
Jonathan Livingston Seagull
Kort geleden kreeg ik van een vriend een boekje getiteld 'Jonathan Livingston Seagull'.
Hier een korte beschrijving (deze is wel in het Engels, aangezien het boekje in die taal is geschreven en ik het zonde vind om dit vertalen, en het bovendien ook niet goed kan. Wat in het Engels is, moet in het Engels blijven denk ik altijd maar)
The novel tells the story of Jonathan Livingston Seagull, a seagull who is seized by a passion for flight. He pushes himself, learning everything he can about flying, until finally his unwillingness to conform results in his expulsion from his clan. As outcast, he continues to learn, becomes increasingly pleased with his abilities and leads an idyllic life.
One day, Jonathan is met by two seagulls, who take him to a “higher plane of existence”, where he meets other gulls who love to fly. He discovers that his sheer tenacity and desire to learn make him “a gull in a million”. Jonathan becomes friends with the wisest gull in this new place, named Chiang, who takes him beyond his previous learning, teaching him how to move instantaneously to anywhere else in the universe. The secret, Chiang says, is to “begin by knowing that you have already arrived”.
Not satisfied with his new life, Jonathan returns to Earth to find others like him, to bring them his learning and to spread his love for flight. His mission is successful, gathering around him others who have been outlawed for not conforming. Ultimately, one of his students, Fletcher Lynd Seagull, becomes a teacher in his own right and Jonathan leaves to continue his learning. In some ways, this section is as much a story of Fletcher’s realization as of Jonathan’s continued learning.
Ik vond het een mooi boekje, omdat er gewoon ook in beschreven wordt dat je in het leven niet 1 doel hebt waarje naartoe streeft, maar dat je ook moet leven met plezier, en met de dag. Nu is het natuurlijk belangrijk om toekomstplannen te maken, zeker tegenwoordig, maar er is niks mis mee om te ontdekken wat je allemaal kan, in plaats van in het groepje te blijven waar je altijd zit en met de stroom meedrijven.
Ik raad iedereen het aan dit boekje te lezen! (Ik moet wel zeggen dat ik vooral de 1e 2 gedeeltes mooi vindt, het 3e gedeelte had voor mij niet perse gehoeven.
Hier een korte beschrijving (deze is wel in het Engels, aangezien het boekje in die taal is geschreven en ik het zonde vind om dit vertalen, en het bovendien ook niet goed kan. Wat in het Engels is, moet in het Engels blijven denk ik altijd maar)
The novel tells the story of Jonathan Livingston Seagull, a seagull who is seized by a passion for flight. He pushes himself, learning everything he can about flying, until finally his unwillingness to conform results in his expulsion from his clan. As outcast, he continues to learn, becomes increasingly pleased with his abilities and leads an idyllic life.One day, Jonathan is met by two seagulls, who take him to a “higher plane of existence”, where he meets other gulls who love to fly. He discovers that his sheer tenacity and desire to learn make him “a gull in a million”. Jonathan becomes friends with the wisest gull in this new place, named Chiang, who takes him beyond his previous learning, teaching him how to move instantaneously to anywhere else in the universe. The secret, Chiang says, is to “begin by knowing that you have already arrived”.
Not satisfied with his new life, Jonathan returns to Earth to find others like him, to bring them his learning and to spread his love for flight. His mission is successful, gathering around him others who have been outlawed for not conforming. Ultimately, one of his students, Fletcher Lynd Seagull, becomes a teacher in his own right and Jonathan leaves to continue his learning. In some ways, this section is as much a story of Fletcher’s realization as of Jonathan’s continued learning.
Ik vond het een mooi boekje, omdat er gewoon ook in beschreven wordt dat je in het leven niet 1 doel hebt waarje naartoe streeft, maar dat je ook moet leven met plezier, en met de dag. Nu is het natuurlijk belangrijk om toekomstplannen te maken, zeker tegenwoordig, maar er is niks mis mee om te ontdekken wat je allemaal kan, in plaats van in het groepje te blijven waar je altijd zit en met de stroom meedrijven.
Ik raad iedereen het aan dit boekje te lezen! (Ik moet wel zeggen dat ik vooral de 1e 2 gedeeltes mooi vindt, het 3e gedeelte had voor mij niet perse gehoeven.
Weerzien
Het is wel een tijdje geleden dat ik geschreven heb, maar soms heb je er even geen zin in. Dan zit je achter de computer en heb je tijd en je denkt eraan, maar dan nog komt er geen stukje uit je vingers. Maar dit dipje is voorbij! Toen ik het vorige stuk schreef had ik gelijk weer zin om meer te schrijven.
Dit stukje gaat over 2 mensen die ik na lange tijd weer heb gezien.
De een: mijn neef die 1,5 jaar (ongeveer) in Oost-Azie heeft doorgebracht met reizen, lesgeven en reizen. Vorige week was hij jarig, en dat was natuurlijk de ultieme gelegenheid om hem weer eens te zien. Hij en zijn broer (die ook 5 maanden heeft gereisd daar ergens) hadden wel een thuiskom feestje gegeven, maar helaas heeft men niet altijd tijd om overal heen te gaan. Maar de verjaardag was erg gezellig, we (mijn ouders, zusje en ik, zijn ouders etc.) hebben gekletst, foto's gekeken (zo goed als) en gegeten. Het leek net alsof ik hem vorige maand nog had gezien!
De ander: een klasgenoot van de basisschool die ik al 8 jaar niet meer had gezien. Via de vriend van Tamara heb ik hem weer herontmoet. Hij kende hem namelijk van de middelbare school en had zijn e-mailadres. Nou, na wat maanden chatten besloten we maar eens in het echt af te spreken, wat we terstond deden in café Del Mar in Deventer. Het was echt erg gezellig, en ook bij hem merkte ik wel dat ik hem lang niet had gezien, maar zeker geen 8 jaar. Hij was ook niet echt veranderd, wel ouder geworden natuurlijk, maar nog steeds kleiner (sorry), maar verder precies hetzelfde zoals ik me herinner.
Het doel van deze tekst: ik vond het zo grappig te merken dat het bij sommige mensen gewoon blijft klikken, no matter what.
Dit stukje gaat over 2 mensen die ik na lange tijd weer heb gezien.
De een: mijn neef die 1,5 jaar (ongeveer) in Oost-Azie heeft doorgebracht met reizen, lesgeven en reizen. Vorige week was hij jarig, en dat was natuurlijk de ultieme gelegenheid om hem weer eens te zien. Hij en zijn broer (die ook 5 maanden heeft gereisd daar ergens) hadden wel een thuiskom feestje gegeven, maar helaas heeft men niet altijd tijd om overal heen te gaan. Maar de verjaardag was erg gezellig, we (mijn ouders, zusje en ik, zijn ouders etc.) hebben gekletst, foto's gekeken (zo goed als) en gegeten. Het leek net alsof ik hem vorige maand nog had gezien!
De ander: een klasgenoot van de basisschool die ik al 8 jaar niet meer had gezien. Via de vriend van Tamara heb ik hem weer herontmoet. Hij kende hem namelijk van de middelbare school en had zijn e-mailadres. Nou, na wat maanden chatten besloten we maar eens in het echt af te spreken, wat we terstond deden in café Del Mar in Deventer. Het was echt erg gezellig, en ook bij hem merkte ik wel dat ik hem lang niet had gezien, maar zeker geen 8 jaar. Hij was ook niet echt veranderd, wel ouder geworden natuurlijk, maar nog steeds kleiner (sorry), maar verder precies hetzelfde zoals ik me herinner.
Het doel van deze tekst: ik vond het zo grappig te merken dat het bij sommige mensen gewoon blijft klikken, no matter what.
The Da Vinci Code
Waarschuwing: Degenen die de film Da Vinci Code nog niet hebben gezien, wordt aangeraden dit stuk over te slaan, aangezien het feiten over de film kan bevatten, waar zij nog geen weet van hebben en nog geen weet van willen hebben.
"De Da Vinci Code: een meesterwerk. De verfilming helaas niet" (Jonas)
Dit stuk zal een soort van mijn eigen recensie zijn op de Da Vinci Code. Zoals bovenstaand citaat al aangeeft vind ik de film een stuk slechter dan het boek. Grote stukken van het boek zijn weggelaten (oke, je kan natuurlijk niet ALLES er in stoppen, daar ben ik het mee eens) en delen die ik belangrijk vind in het boek zijn veranderd. Ik heb het hier over het plot van de film => waar de speurtocht naar toe leidt. Dit einde, het idee erachter, is COMPLEET veranderd. Dat vind ik nou jammer. Juist dit gedeelte hadden ze naar waarheid moeten verfilmen, dan had ik het al een stuk beter kunnen verdragen. Ook het begin van de film werd in een noodtempo verfilmd, met zeer plotselinge overgangen en hele snelle beelden die zeer verwarrend op mij overkwamen en waardoor ik mij niet goed op de film kon concentreren.
Ook het moment dat Robert Langdon wordt opgehaald door de Franse politie is veranderd. In plaats van op zijn hotelkamer te zitten, wordt hij aangesproken tijdens een handtekeningsessie, en temidden van een grote groep fans begint de politie over het lijk dat ze gevonden hebben. Ik bedoel, het lijkt me toch niet dat in het echt de politie ooit zo openbaar iemand aanspreekt en dan ook gelijk de reden geeft.
Natuurlijk zitten er ook wat gave stukken in de film. Als het verhaal niet goed is, moeten de effecten het natuurlijk wel zijn. Sophie Neveu die in een Smart achteruit sjeest bijvoorbeeld, of de uitleg die Leigh Teabing geeft in zijn kasteel aan Sophie met behulp van een schilderij van Leonardo DaVinci die hij kan husselen naar believen, of het een puzzel is.
Mijn conclusie: Een boek met zo'n gedachtegang en gepuzzel als in de boeken van Dan Brown zouden niet verfilmd moeten worden, tenzij de regisseur zo goed is dat hij precies de juiste stukken eruit weet te pikken die belangrijk zijn en NIET DE PLOT VAN HET VERHAAL VERANDERD. Verdorie
"De Da Vinci Code: een meesterwerk. De verfilming helaas niet" (Jonas)
Dit stuk zal een soort van mijn eigen recensie zijn op de Da Vinci Code. Zoals bovenstaand citaat al aangeeft vind ik de film een stuk slechter dan het boek. Grote stukken van het boek zijn weggelaten (oke, je kan natuurlijk niet ALLES er in stoppen, daar ben ik het mee eens) en delen die ik belangrijk vind in het boek zijn veranderd. Ik heb het hier over het plot van de film => waar de speurtocht naar toe leidt. Dit einde, het idee erachter, is COMPLEET veranderd. Dat vind ik nou jammer. Juist dit gedeelte hadden ze naar waarheid moeten verfilmen, dan had ik het al een stuk beter kunnen verdragen. Ook het begin van de film werd in een noodtempo verfilmd, met zeer plotselinge overgangen en hele snelle beelden die zeer verwarrend op mij overkwamen en waardoor ik mij niet goed op de film kon concentreren.
Ook het moment dat Robert Langdon wordt opgehaald door de Franse politie is veranderd. In plaats van op zijn hotelkamer te zitten, wordt hij aangesproken tijdens een handtekeningsessie, en temidden van een grote groep fans begint de politie over het lijk dat ze gevonden hebben. Ik bedoel, het lijkt me toch niet dat in het echt de politie ooit zo openbaar iemand aanspreekt en dan ook gelijk de reden geeft.
Natuurlijk zitten er ook wat gave stukken in de film. Als het verhaal niet goed is, moeten de effecten het natuurlijk wel zijn. Sophie Neveu die in een Smart achteruit sjeest bijvoorbeeld, of de uitleg die Leigh Teabing geeft in zijn kasteel aan Sophie met behulp van een schilderij van Leonardo DaVinci die hij kan husselen naar believen, of het een puzzel is.
Mijn conclusie: Een boek met zo'n gedachtegang en gepuzzel als in de boeken van Dan Brown zouden niet verfilmd moeten worden, tenzij de regisseur zo goed is dat hij precies de juiste stukken eruit weet te pikken die belangrijk zijn en NIET DE PLOT VAN HET VERHAAL VERANDERD. Verdorie
Friday, May 19, 2006
Short update
Ik was vandaag op bezoek bij Tamara en bedacht me dat een mondkapje toch wel zo zijn voordelen heeft. Als eerste pik je natuurlijk niet allerlei verkoudheidsvirussen op, dat is ook wel handig, maar het is niet alleen dat! Je kan namelijk ook ongegeneerd gapen, fluiten of rare bekken trekken zonder dat iemand het ziet. Soms heb je namelijk gewoon geen handen vrij om je hand voor je mond te houden (lees: in je linkerhand heb je een hobokoffer en in je rechterhand de 'gewone' rijkoffer. En ook nog een schooltas die aan je rechterzij bengelt en de neiging heeft elke 5 minuten naar voren te schuiven).
Altijd de positieve kant bekijken dus!
Another issue: Wat ik ook zo grappig vind is dat sommige gebeurtenissen in de 'echte' wereld (wat is de echte wereld eigenlijk vraag je je af) soms zo handig volgen op je droom, terwijl de gebeurtenis in je droom al enige tijd aan de gang is. Nu weet ik dat in je brein sommige dingen en gebeurtenissen in een paar seconden gebeuren kunnen, maar het is toch grappig dat je midden in een middeleeuws toernooi zit, er dan een lied opvolgt die de winnaar van het toernooit toezingt. wordt je wakker, blijkt je mp3-speler dat liedje af te spelen. Leuk toch!?
Laatst zat ik de Quest te lezen en wat stond daarin: In Amerika mag je kleine personen geen dwerg meer noemen, dat schijnt een scheldwoord (geworden) te zijn. In plaats daarvan kan je nu zeggen: "Did you see that vertically challenged person over there?" Ja dat praat makkelijk...
Eigenlijk wil ik nog meer typen, maar daar heb ik geen zin meer in. Ik ga naar bed en typ morgen tijdens het sprayen weer meer :).
Night night, sleep tight!
Altijd de positieve kant bekijken dus!
Another issue: Wat ik ook zo grappig vind is dat sommige gebeurtenissen in de 'echte' wereld (wat is de echte wereld eigenlijk vraag je je af) soms zo handig volgen op je droom, terwijl de gebeurtenis in je droom al enige tijd aan de gang is. Nu weet ik dat in je brein sommige dingen en gebeurtenissen in een paar seconden gebeuren kunnen, maar het is toch grappig dat je midden in een middeleeuws toernooi zit, er dan een lied opvolgt die de winnaar van het toernooit toezingt. wordt je wakker, blijkt je mp3-speler dat liedje af te spelen. Leuk toch!?
Laatst zat ik de Quest te lezen en wat stond daarin: In Amerika mag je kleine personen geen dwerg meer noemen, dat schijnt een scheldwoord (geworden) te zijn. In plaats daarvan kan je nu zeggen: "Did you see that vertically challenged person over there?" Ja dat praat makkelijk...
Eigenlijk wil ik nog meer typen, maar daar heb ik geen zin meer in. Ik ga naar bed en typ morgen tijdens het sprayen weer meer :).
Night night, sleep tight!
Monday, May 15, 2006
BBQ
Afgelopen week was het natuurlijk heerlijk weer. Daarom besloten mijn huisgenoten en ik afgelopen vrijdag te gaan bbqen. Het was wel zo dat 1 ervan pas heel laat thuis was, zodat we pas om 7 uur naar de winkel gingen en om half 8 begonnen met voorbereiden. Het was erg lekker allemaal. Zij aten natuurlijk vlees, voor mezelf had ik spiesjes gemaakt met groenteballetjes, mozarella en tomaat. Erg geslaagd, ik raad het iedereen aan. (Behalve dan misschien de mozarella, die kan je beter vervangen door de feta, dat smelt niet.
Die zaterdag had ik met Yvonne afgesproken en hebben we 3 uurtjes door Den Haag geshopt. Misschien is het voor sommige mensen kort, maar voor mij is 3 uur best lang. 1: Omdat ik het nut van heel erg lang shoppen niet inzie en 2: omdat ik dan toch wel moe ben (en dit keer n hypo kreeg). Maar ik heb hele mooie schoenen gekocht, voor salsa en n hoedje en oranje oorbellen voor het WK. Jammer dat mijn digi cam het niet meer doet, anders had ik foto's kunnen laten zien, ik ben er namelijk erg blij mee.
De rest van de zaterdag heb ik nog de workshops gevolgd van de NCFS-dag. Aangezien het voor CF-ers nu lastig is om bij elkaar te komen ivm besmettingsgevaar en het daarop volgende segregatiebeleid, hadden ze dit jaar 'live'-uizendingen. Daarvan heb ik de 1e half gezien, de 2e ook half en de derde helemaal. Was erg leuk en heel inventief!! Ook leuk dat alles het zo goed deed.
's Avonds ben ik met Jonathan (van orkest) naar de bioscoop gegaan:
Tristan en Isolde. Dit was een erg mooie film om te zien, althans, heel interessant. Er was wel heelveel gevecht en dan ook 'erger' dan in sommige andere films, daar wordt het geloof ik nog wel eens mooier gemaakt. En het verhaal was niet volledig gevolgd. Maar verder zeker de moeite waard om te kijken!
Zondag hadden we met orkest een extra uitvoering van de Zauberflote, in Park Arendsdorp. Was het 's ochtends nog bewolkt, rondstreeks het moment dat wij gingen spelen werd de lucht stralend blauw en is hij dat de rest van de middag ook gebleven. Perfect weer om te luisteren dus, een goed orkest ;) en een prachtig park. Ik heb samen met Jonathan en Dymphi (mijn huisgenote) nog de rest van de optredens gezien, maar ik vond ons orkest toch wel het beste!
En 's avonds ben ik gaan salsadansen met het groepje waarmee ik me ook voor salsa heb opgegeven, van 10 tot 1 in Havana. Dat was ook erg leuk om te doen, lekker bewegen. De nacht erna heb ik ook helemaal niet hoeven hoesten, terwijl de nachten ervoor dit veel erger was. Nu vraag ik me af: geluk, het dansen of dat ene wijntje? Ik weet het niet, maar het was wel lekker weer eens goed door te slapen. Nu had ik ook gewoon genoeg aan 7 uur, terwijl met hoesten ik na 9 uur nog steeds erg moe ben.
En vanavond ga ik met mijn vader huizen kijken in Den Haag!! We zullen zien wat eruit komt. Ik laat het jullie weten!
Zoals ze in Cuba zeggen: hasta la vista
Die zaterdag had ik met Yvonne afgesproken en hebben we 3 uurtjes door Den Haag geshopt. Misschien is het voor sommige mensen kort, maar voor mij is 3 uur best lang. 1: Omdat ik het nut van heel erg lang shoppen niet inzie en 2: omdat ik dan toch wel moe ben (en dit keer n hypo kreeg). Maar ik heb hele mooie schoenen gekocht, voor salsa en n hoedje en oranje oorbellen voor het WK. Jammer dat mijn digi cam het niet meer doet, anders had ik foto's kunnen laten zien, ik ben er namelijk erg blij mee.
De rest van de zaterdag heb ik nog de workshops gevolgd van de NCFS-dag. Aangezien het voor CF-ers nu lastig is om bij elkaar te komen ivm besmettingsgevaar en het daarop volgende segregatiebeleid, hadden ze dit jaar 'live'-uizendingen. Daarvan heb ik de 1e half gezien, de 2e ook half en de derde helemaal. Was erg leuk en heel inventief!! Ook leuk dat alles het zo goed deed.
's Avonds ben ik met Jonathan (van orkest) naar de bioscoop gegaan:
Tristan en Isolde. Dit was een erg mooie film om te zien, althans, heel interessant. Er was wel heelveel gevecht en dan ook 'erger' dan in sommige andere films, daar wordt het geloof ik nog wel eens mooier gemaakt. En het verhaal was niet volledig gevolgd. Maar verder zeker de moeite waard om te kijken!Zondag hadden we met orkest een extra uitvoering van de Zauberflote, in Park Arendsdorp. Was het 's ochtends nog bewolkt, rondstreeks het moment dat wij gingen spelen werd de lucht stralend blauw en is hij dat de rest van de middag ook gebleven. Perfect weer om te luisteren dus, een goed orkest ;) en een prachtig park. Ik heb samen met Jonathan en Dymphi (mijn huisgenote) nog de rest van de optredens gezien, maar ik vond ons orkest toch wel het beste!
En 's avonds ben ik gaan salsadansen met het groepje waarmee ik me ook voor salsa heb opgegeven, van 10 tot 1 in Havana. Dat was ook erg leuk om te doen, lekker bewegen. De nacht erna heb ik ook helemaal niet hoeven hoesten, terwijl de nachten ervoor dit veel erger was. Nu vraag ik me af: geluk, het dansen of dat ene wijntje? Ik weet het niet, maar het was wel lekker weer eens goed door te slapen. Nu had ik ook gewoon genoeg aan 7 uur, terwijl met hoesten ik na 9 uur nog steeds erg moe ben.
En vanavond ga ik met mijn vader huizen kijken in Den Haag!! We zullen zien wat eruit komt. Ik laat het jullie weten!
Zoals ze in Cuba zeggen: hasta la vista
Thursday, May 11, 2006
Blogje hier, blogje daar
Ik kan beginnen met 'het is toch al weer een week geleden dat ik wat heb geschreven', maar dat doe ik niet. Want eigenlijk is een week schrijven helemaal niet zo lang. Zoals je ziet vliegt die tijd voorbij en heb ik niet zoveel tijd om te schrijven. Ik had natuurlijk eerder KUNNEN schrijven, maar het feit blijft dat er nooit zoveel boeiends gebeurt als je vakantie hebt met veel zon...
Waar ik niet van kon genieten zoals ik wilde, want ik heb best veel in de trein gezeten, vrienden opzoeken enzo. Was ook erg gezellig trouwens. Nou, afgelopen vrijdag en zaterdag hadden we repetitieweekend van het orkest. Dat was trouwens erg gezellig, en voor mijn idee voor herhaling vatbaar :). Die zondag had ik een verjaardag van Cath, een hele goeie vriendin. Tamara en ik hebben een foto van ons samen gemaakt en in n mooi lijstje gestopt.
Afgelopen maandag moest ik dan helaas weer gewoon naar school. Maandagavond had ik orkest. 'S avonds ben ik nog wat gaan drinken met wat mensen die ik ken van salsadansen. Dinsdagavond zat ik in het groepje dat mee ging spelen met de Kersentuin, net zoals woensdag avond trouwens. Dinsdagavond erna gesalsadanst en woensdag daarna volleybal. Zoals je ziet een druk leven ;). Vandaar dat ik geen tijd had om te schrijven. Af en toe moet een mens socializen.
En nu moet ik straks weer naar school. Ik heb vandaag een meeloper, die komt proefstuderen aan de HEBO. Es kijken hoe enthousiast ik haar kan krijgen.
En om nog even te hebben over sommige reacties van mensen: In het tv-programma Terug op de werkvloer, had ik gezegd dat ik volgend jaar graag naar Londen, Barcelona of Berlijn wilde om 5 maanden te studeren. Afgelopen maandag moesten we het formuliertje inleveren, en daar staat bij mij op nummer 1 Griekenland. Waarom zo een plotselinge omslag zal je nu denken? Nou, het feit is dat in januari (toen die uitzending werd gemaakt) ik nog geen idee had waar je heen kon met welke specialisatie. Eind april hebben we hier informatie over gekregen, en het blijkt dat ik helemaal niet naar Barcelona of Berlijn kan met mijn specialisatie! Londen had nog wel gekund, maar bij nader inzien vind ik dat toc hte smoggig, en het zit vaak al snel vol. Vandaar mijn keus voor Griekenland. Mijn 2e keus is trouwens Oostenrijk.
Benieuwd wat het wordt...
Waar ik niet van kon genieten zoals ik wilde, want ik heb best veel in de trein gezeten, vrienden opzoeken enzo. Was ook erg gezellig trouwens. Nou, afgelopen vrijdag en zaterdag hadden we repetitieweekend van het orkest. Dat was trouwens erg gezellig, en voor mijn idee voor herhaling vatbaar :). Die zondag had ik een verjaardag van Cath, een hele goeie vriendin. Tamara en ik hebben een foto van ons samen gemaakt en in n mooi lijstje gestopt.
Afgelopen maandag moest ik dan helaas weer gewoon naar school. Maandagavond had ik orkest. 'S avonds ben ik nog wat gaan drinken met wat mensen die ik ken van salsadansen. Dinsdagavond zat ik in het groepje dat mee ging spelen met de Kersentuin, net zoals woensdag avond trouwens. Dinsdagavond erna gesalsadanst en woensdag daarna volleybal. Zoals je ziet een druk leven ;). Vandaar dat ik geen tijd had om te schrijven. Af en toe moet een mens socializen.
En nu moet ik straks weer naar school. Ik heb vandaag een meeloper, die komt proefstuderen aan de HEBO. Es kijken hoe enthousiast ik haar kan krijgen.
En om nog even te hebben over sommige reacties van mensen: In het tv-programma Terug op de werkvloer, had ik gezegd dat ik volgend jaar graag naar Londen, Barcelona of Berlijn wilde om 5 maanden te studeren. Afgelopen maandag moesten we het formuliertje inleveren, en daar staat bij mij op nummer 1 Griekenland. Waarom zo een plotselinge omslag zal je nu denken? Nou, het feit is dat in januari (toen die uitzending werd gemaakt) ik nog geen idee had waar je heen kon met welke specialisatie. Eind april hebben we hier informatie over gekregen, en het blijkt dat ik helemaal niet naar Barcelona of Berlijn kan met mijn specialisatie! Londen had nog wel gekund, maar bij nader inzien vind ik dat toc hte smoggig, en het zit vaak al snel vol. Vandaar mijn keus voor Griekenland. Mijn 2e keus is trouwens Oostenrijk.
Benieuwd wat het wordt...
Thursday, May 04, 2006
Scheveningen
Aangezien ik deze week geen herkansingen had, behalve maandag, kon ik deze week dus als een soort vakantie beschouwen. Je zou kunnen zeggen dat ik veel heb gedaan, maar tegelijkertijd ook weinig. Het was in ieder geval gezellig.
Maandag had ik dus mijn herkansing business en eerlijk gezegd weet ik ngo steeds niet of ik het gehaald heb. Ik hoop van wel natuurlijk, maar ik weet het echt niet. De vorige keer dacht ik namelijk ook dat het beter ging dan de 1e keer en toen had ik zelfs een nog lager cijfer!! Dus daar doe ik geen uitspraken meer over....
Dinsdag ben ik richting Enschede gereisd, want mijn zus Myriam was jarig en werd 22!! om een uurtje of 5 werd ik daar door Pim opgepikt, want daar had ik ook mee afgesproken. Ik had hem al 6 maanden niet meer gezien, en tja, als je dan toch in Enschede bent, kan je beter gelijk meerdere dingen combineren :). Toenm savonds weer terug naar Deventer, waar ik om half 12 aankwam en woensdag kon ik weer om 7 uur opstaan, want mijn ouders en zusje (Suzanne) vertrokken naar Engeland. Zelf wilde ik ook de trein van kwart voor 9 richting Groningen pakken, waar ik een vriendin, Annemieke, zou ontmoeten, die ik ook al een hele tijd niet meer had gezien, 5 maanden ofzo...
Smiddags weer terug naar Den Haag, een reis van 3 uur, zwaar vermoeiend. We kregen ook nog een kwartier vertraging, want een passagier was flauwgevallen. Tja, dat krijg je ervan als de temperatuur opeens zo plotseling stijgt... Niet dat ik het erg vind, maar sommige mensen kunnen er blijkbaar niet tegen :).
En woensdagavond bij Joris gegeten (die toch wel kan koken, ook al vind ie het niet leuk ;), maar het was erg lekker!). Savonds weer volleybal, na volleybal kwam Tamara aan met de trein en hebben wij met Joris en Gerben nog wat gedronken al waarna wij richting huis vertrokken om te gaan slapen.
Tamara kwam bij mij slapen, omdat we vandaag naar Scheveningen gingen, omdat het zo'n lekker warme dag zou worden. We hebben uiteindelijk van 12 tot 6 op het strand gelegen, en ik moet zeggen: een lekker kleurtje is het resultaat ervan. Ik heb me wel 2 keer moeten insmeren met factor 30, vanwege de antibiotica anders was ik echt wel verbrand.
En nu zit ik dan weer achter de computer. Ik ga zo maar eens even al het zand wegwassen en dan lekker slapen! Want morgen op zaterdag heb ik repetitieweekend met orkest, en dan gaan we ook uit morgenavond, dus daar moet ik goed uitgerust voor zijn natuurlijk!
Oogjes dicht en snaveltjes toe
Mevrouw Uil
Maandag had ik dus mijn herkansing business en eerlijk gezegd weet ik ngo steeds niet of ik het gehaald heb. Ik hoop van wel natuurlijk, maar ik weet het echt niet. De vorige keer dacht ik namelijk ook dat het beter ging dan de 1e keer en toen had ik zelfs een nog lager cijfer!! Dus daar doe ik geen uitspraken meer over....
Dinsdag ben ik richting Enschede gereisd, want mijn zus Myriam was jarig en werd 22!! om een uurtje of 5 werd ik daar door Pim opgepikt, want daar had ik ook mee afgesproken. Ik had hem al 6 maanden niet meer gezien, en tja, als je dan toch in Enschede bent, kan je beter gelijk meerdere dingen combineren :). Toenm savonds weer terug naar Deventer, waar ik om half 12 aankwam en woensdag kon ik weer om 7 uur opstaan, want mijn ouders en zusje (Suzanne) vertrokken naar Engeland. Zelf wilde ik ook de trein van kwart voor 9 richting Groningen pakken, waar ik een vriendin, Annemieke, zou ontmoeten, die ik ook al een hele tijd niet meer had gezien, 5 maanden ofzo...
Smiddags weer terug naar Den Haag, een reis van 3 uur, zwaar vermoeiend. We kregen ook nog een kwartier vertraging, want een passagier was flauwgevallen. Tja, dat krijg je ervan als de temperatuur opeens zo plotseling stijgt... Niet dat ik het erg vind, maar sommige mensen kunnen er blijkbaar niet tegen :).
En woensdagavond bij Joris gegeten (die toch wel kan koken, ook al vind ie het niet leuk ;), maar het was erg lekker!). Savonds weer volleybal, na volleybal kwam Tamara aan met de trein en hebben wij met Joris en Gerben nog wat gedronken al waarna wij richting huis vertrokken om te gaan slapen.
Tamara kwam bij mij slapen, omdat we vandaag naar Scheveningen gingen, omdat het zo'n lekker warme dag zou worden. We hebben uiteindelijk van 12 tot 6 op het strand gelegen, en ik moet zeggen: een lekker kleurtje is het resultaat ervan. Ik heb me wel 2 keer moeten insmeren met factor 30, vanwege de antibiotica anders was ik echt wel verbrand.
En nu zit ik dan weer achter de computer. Ik ga zo maar eens even al het zand wegwassen en dan lekker slapen! Want morgen op zaterdag heb ik repetitieweekend met orkest, en dan gaan we ook uit morgenavond, dus daar moet ik goed uitgerust voor zijn natuurlijk!
Oogjes dicht en snaveltjes toe
Mevrouw Uil
Subscribe to:
Posts (Atom)