En daar lag ik weer...

Ongeveer 5 maanden hebben er tussen mijn ene opname en deze gezeten. Voor en tijdens Nieuw-Zeeland ging het eigenlijk prima, daarna helaas niet meer. Ik schreef al over eerdere Ciproxin en Tavanic-kuren (2 keer 3 weken), maar die mochten niet baten. Aan het einde van mijn laatste Ciproxin-kuur begon ik eigenlijk al wat meer te hoesten, maar ik besloot de kuur eerst af te maken (ik had tenslotte ook tentamens in die week) en ik hoopte nog op een soort 'nawerking' van de Ciproxin waar je wel eens over hoort.

Vorige week moest ik 's nachts ook wel hoesten, maar het was wel te doen. De hele week was ik ook wel wat benauwd, en vrijdag tijdens het fietsen merkte ik het opeens heel erg. Ik schreef het aan het weer toe...
Zaterdag op CF-beachdance en de nachten ervoor/erna voelde ik me ook niet prettig. Ik was benauwder dan normaal, mijn neus ging dicht zitten en ik had een zeurende hoestkriebel die ik probeerde te onderdrukken. Deze klachten weet ik aan de airco.
Toen ik zondag echter thuiskwam, bleef ik benauwd. 's Avonds tijdens een optreden van Neos Brass (erg goed en leuk trouwens!!!) bleef ik hoesten en de nacht erna heb ik eigenlijk niet geslapen van het hoesten. Dit deed me besluiten om maandag de dokter te bellen. "Als ik er maandag in ga, ben ik er donderdag of vrijdag voor het concert er echt wel weer uit", zo redeneerde ik...

Hier in het ziekenhuis te zijn blijkt het toch weer wat erger dan ik dacht. Mijn ontstekingswaarde is flink omhoog geschoten (voor de kenners: 89), wat in vergelijking met vorige opnames niet mijn gewoonlijke ziektebeeld is. Normaal gesproken gaat mijn ontstekingswaarde eigenlijk niet omhoog, al geef ik aan mij slecht te voelen.

Vandaag dus ook in ernstige discussie geweest met de dokter of ik AlsJeBlieft vrijdag met de thuiszorg mag. Normaal gesproken voel ik me na 2/3 dagen wel beter, maar als ze de thuiszorg donderdag pas gaan inschakelen betwijfel ik het of de apotheek het gaat redden om vrijdag alles klaar te hebben...

Daarnaast gaat het leven in het ziekenhuis ook niet over rozen. Vooral het eten is nogal een heikel punt bij mij. Eten de meeste CF-ers zowieso niet zo veel en nog minder als ze opgenomen worden, bij mij blijft mijn eetlust prima. Het krijgen van 1 vegetarisch burgertje, 1 schepje puree en een handje wortelen als avondeten, maakt mij dan ook niet erg gelukkig. 's Avonds nog 2 boterhammen erbij om maar niet te gaan slapen met het gevoel dat je niks hebt gegeten.
Vandaag kreeg ik vlees bij mijn 'standaardontbijt' (ik had gisteren uiteraard nog niks kunnen opgeven wat ik vandaag wilde eten), kreeg ik een papiertje voor het avondeten waar ik uit vleesgerechten kon kiezen en kreeg ik bij de 'standaardlunch' welgeteld 1 boterham en 1 cracker
"Zo val ik ook af ja..."

Het gevolg van het avondeten-papiertje was dat ik wederom niet kon kiezen vandaag en weer opgescheept zat met een beetje van het een, en een beetje van het ander.
Naast al deze misverstanden (mensen maken fouten, vooruit) hebben ze ook géén fruit hier op de afdeling. Dat vind ik misschien nog het meest storende. Als je wilt dat mensen veelzijdig en gezond eten, is fruit beschikbaar hebben en 200 gram groente bij het avondeten serveren toch wel een pré. Zeker in het ziekenhuis.

Heh, dat lucht op :-)