Ziekenhuiszaken

Het zijn weer roerige tijden in het ziekenhuis. Aangezien mijn ontstekingswaarde dit keer aardig hoog was (de volgende keer ben ik níet meer eigenwijs en bel ik gewoon weer eerder...) wilden ze eerst kijken of ik opknapte en dan pas de thuiszorg bellen. Ik heb daar natuurlijk mijn eigen theorieen over hoe snel dat kan gaan, maar in de praktijk blijkt dat helaas niet zo te gaan.

Het resultaat is dat ik pas a.s. maandag naar huis kan gaan met infuus, omdat de thuiszorg hier in Utrecht niet eerder tijd heeft om te bellen en te regelen. Ze hebben het te druk, te weinig personeel. Nou goed, daar kan je niks aan doen natuurlijk, maar naar mijn mening had het allemaal ook wat anders kunnen lopen.

Vervolgens vroeg ik of ik vrijdag (morgen dus) een paar uur weg mocht, om toch aan het concert te kunnen deelnemen. Na wat gediscussieer her en der ("Heb je echt níemand die je op kan halen en weer terug kan brengen?" "Nee, niet iemand die ik zodanig goed ken, behalve mijn ouders en mijn vriend en die zitten resp. aan de andere kant van het land / de wereld") mag ik morgen dan in mijn eentje naar Den Haag om mee te kunnen doen. Dat is dan wel weer fijn.

Subtiel als ik ben, denk ik dan: "Als we toch bezig zijn..." en heb gelijk gevraagd of ik zondag naar de verjaardag van mijn zusje mag. Dit is dus ook al geregeld ;). Mijn leven moet wel een beetje doorgaan hoor. Als ik bovendien morgen wel met de thuiszorg had gekund, was ik ook die dingen weer gaan doen. Dus...

Volgens mij is het ziekenhuis soms echt niet goed voor je bloeddruk ;).