Bijna thuis

Morgen mag ik eindelijk met de thuiszorg. Hier ben ik erg blij om, want na een week in het ziekenhuis te hebben gelegen ken ik inmiddels elk hoekje en gaatje in de muur. Ook wordt ik altijd een beetje somber in het ziekenhuis.
Daarnaast nemen ook mijn beenspieren altijd enorm in kracht af. Ook al probeer ik nauwelijks op mijn bed te zitten, en loop regelmatig heen en weer naar de WC (tja, die antibiotica is opgelost in (zout)water...), in tegenstelling tot wat ik thuis doe is dit niks. Ik heb wel een loopband op mijn kamer gekregen, dus daar maak ik 1 of 2 keer per dag gebruik van. Na tien minuutjes is de zin dan wel weer over, aangezien ik zo'n loopband niet echt boeiend vind. Ik moet ergens heen kunnen lopen.

Gelukkig mocht ik afgelopen vrijdag wel naar het concert, waarvoor ik op mijn blog al enige reclame had gemaakt. Nu bleek ook hoe geweldig de mensen van mijn orkest eigenlijk zijn. Ik ben én opgehaald (door de dirigent) én weer thuisgebracht (door Arthur: cellist). Ik had een mailtje rondgestuurd met de vraag of dat mogelijk was, omdat het mij veel minder energie zou kosten. Ik ben dan ook erg blij met de respons die ik heb gekregen en wil nu zeker niet meer bij het orkest weg ;-).
Mijn stukken heb ik gewoon mee kunnen spelen en dat ging gelukkig vrij goed. Ik had mijn vader mij afgelopen dinsdag mijn hobo al laten brengen, zodat ik nog enigzins kon spelen in het ziekenhuis. Ik merk duidelijk dat als ik een paar dagen niet speel, mijn conditie gelijk afneemt. Toen ik 's avonds ziekenthuiskwam was ik wel heel erg moe, maar ik had het zeker niet willen missen.

Ook vanmiddag mag ik gelukkig weer een paar uur weg uit het ziekenhuis. Mijn zusje is namelijk morgen jarig, maar aangezien dat een gewone werkdag is viert ze het vandaag. Afgelopen vrijdag had ze al haar feestje voor vrienden gegeven en daar kon ik natuurlijk ook al niet bij zijn.

De komende week staan er ook alweer een aantal dingen gepland. Zo heb ik morgen een vergadering met het bestuur van het orkest, heb ik dinsdag een gesprek met de mensen van mijn stage én ga ik 's avonds met Myriam naar de musical Tarzan. Woensdag zou ik dan eigenlijk naar Zurich zijn gegaan, maar dat gaat nu uiteraard niet door. Wel jammer, maar gelukkig loopt Zurich niet weg ;-) (zoals de vriend waar ik heen zou gaan het noemde).

Ik wordt zo opgehaald door mijn ouders, dus ik ben weg!