Het einde in zicht

Na ruim 1,5 week in het ziekenhuis gespendeerd te hebben is het morgen zover: Ik ga naar huis! Ik moet wel de volle 3 weken antibiotica af maken, dus dat wordt nog iets meer dan een week thuis. Maar daar gaan we niet over zeuren. Thuis ben ik weer lekker tussen mijn eigen spulletjes, kan ik naar mensen toe i.p.v. dat ze naar mij moeten komen en kan ik hopelijk weer wat conditie opbouwen (al heb ik hier bij de fysio ook flink wat gedaan). Last but not least: ik kan weer heerlijk voor mezelf koken. Geen lauwe, slappe groentes meer, geen weke rijst die eruit ziet als (vul zelf in) en geen verkeerde gerechten meer:

"Ik had vis (met rijst en boontjes) aangekruist en heb nu kip gekregen? Ik eet geen vlees..."

"Ja, vreemd, ik zal even bellen met de keuken"

....

"Ja, de vis was op, daarom hebben ze je kip gegeven. Maar nu maken ze een extra quorn knoedel klaar en die krijg je zometeen".

Dus wat krijg ik vervolgens? Een geheel nieuw gerecht dat standaard wordt bijgemaakt voor vegetariers als er (weer) iets mis is gegaan => Worteltjes met aardappels en een eierpannekoek.
Dan vraag ik me toch af: "Waar is het misgegaan met de communicatie?"

Achja, gelukkig is dat morgen over en zullen mijn blogs weer zonnig en fris en vrolijk worden :) zonder depressieve berichten from le hospital.