Een hoop gebeurd...

Schreef ik vorige week nog dat ik zo blij was dat de operatie van Tamara goed was gegaan, werd ik afgelopen week weer opgeschrikt. Dinsdag kreeg ik een smsje van Tamara dat ze op weg was naar het ziekenhuis: benauwd, verhoging en een verhoogde hartslag. Dit klonk niet goed, en in het ziekenhuis bleek ook wel dat dat inderdaad niet zo was. Een saturatie van onder de 90 (normaal is tussende 90 en 100), een ontstekingswaarde van 186 (hoort onder de 7 te zitten) en verhoogde o2 en co2 waardes.
Er bleek de eerste dagen geen verbetering in te zitten. De waarde steeg zelfs naar 210, maar vandaag kregen we gelukkig te horen dat hij eindelijk aan het zakken was en wel naar 130. Nog steeds veel te hoog, maar gelukkig lager dan in het begin. Dat betekent dat de antibiotica gelukkig aanslaat!

Vervolgens kreeg ik woensdag een telefoontje van Tamara: "Ja, Suzanne (mijn zusje) heeft een ongeluk(je) gehad. Dit en dat is er gebeurd en nu heeft ze haar nek zwaar gekneusd. Volgens de dokter had het er om gespand en had hij ook gebroken kunnen zijn".

Okee....

Mijn ouders waren eigenlijk in Spanje op vakantie en waren erg geschrokken van deze berichten. Vervolgens hoorde ze van mij dat het mijn gezondheid ook al weer slechter ging, na nog geen 3 weken kuurvrij te zijn geweest. Ik hoest weer flink, er komt veel omhoog en het fietsen begint me ook al weer meer moeite te kosten.
Mijn ouders zijn dus met de eerst mogelijke vlucht teruggekomen (vrijdagochtend). En nu zit ik dan bij mijn ouders met extra antibiotica (oraal), een zusje wat bijna niks kan door haar nek en Tamara in het ziekenhuis in Utrecht met zuurstof en infuus.
Ik hoop dat het heel snel beter gaat, want dit is natuurlijk niks. Bij mij is het nog nooit voorgekomen dat mijn de klachten zo snel weer terugkeerden.

Gelukkig gebeuren er ook nog leuke dingen. De afgelopen 2 weken ben ik begonnen met mijn stage en na een rustig begin, ben ik nu toch wel flink aan het werk. Ik vind het leuk om 'echte' dingen te doen, oko al is het meeste achter de computer. Soms loop ik dus ook door school om informatie te verzamelen, in plaats van te bellen. Zo ben ik toch nog een beetje in beweging.

Ook heb ik afgelopen donderdag nog heerlijk op het strand gezeten in mijn bikini (om 8 uur 's avonds!) en ben ik met Jenny naar de film 'Mama Mia' geweest. Ik was eigenlijk heel erg tegen deze film, omdat ik het verhaal al zo uitgekauwd vind.
Om eerlijk te zijn: ik heb me echt doodgelachen. Nu is dat al snel niet moeilijk met Jenny naast je, maar de film is echt veel grappiger dan ik me had voorgesteld. Dus dat viel wel mee :). Ook alle liedjes van Abba waren natuurlijk heerlijke meezingers en we hebben vervolgens ook luid zitten bleren op onze fietsen, terug naar huis.

En nu de appeltaart proberen die ik net met mijn vader gebakken heb... Mmm!