De hoepel

Vandaag heb ik een hoepel gekocht. Hoelahoepen schijnt te zorgen voor soepelere heupen (goede oefening voor salsadansen) en een slankere taille (altijd goed). Zal het nu nog maar een kwestie van tijd zijn voordat ik zo goed ben als Alina?

(Tip: Skip de eerste 2 minuten)



Ik kan niet wachten tot de Olympische Spelen beginnen!

De hoepel

Vandaag heb ik een hoepel gekocht, om opnieuw te leren hoelahoepen (ook al vraag ik me af of ik het vroeger ooit heb gekund). Het schijnt dat je er soepelere heupen van krijgt (goeie oefening voor salsadansen) en een slankere taille (altijd goed). Zal het nu nog maar een kwestie van tijd zijn voor ik zo kan dansen?

Een hoop gebeurd...

Schreef ik vorige week nog dat ik zo blij was dat de operatie van Tamara goed was gegaan, werd ik afgelopen week weer opgeschrikt. Dinsdag kreeg ik een smsje van Tamara dat ze op weg was naar het ziekenhuis: benauwd, verhoging en een verhoogde hartslag. Dit klonk niet goed, en in het ziekenhuis bleek ook wel dat dat inderdaad niet zo was. Een saturatie van onder de 90 (normaal is tussende 90 en 100), een ontstekingswaarde van 186 (hoort onder de 7 te zitten) en verhoogde o2 en co2 waardes.
Er bleek de eerste dagen geen verbetering in te zitten. De waarde steeg zelfs naar 210, maar vandaag kregen we gelukkig te horen dat hij eindelijk aan het zakken was en wel naar 130. Nog steeds veel te hoog, maar gelukkig lager dan in het begin. Dat betekent dat de antibiotica gelukkig aanslaat!

Vervolgens kreeg ik woensdag een telefoontje van Tamara: "Ja, Suzanne (mijn zusje) heeft een ongeluk(je) gehad. Dit en dat is er gebeurd en nu heeft ze haar nek zwaar gekneusd. Volgens de dokter had het er om gespand en had hij ook gebroken kunnen zijn".

Okee....

Mijn ouders waren eigenlijk in Spanje op vakantie en waren erg geschrokken van deze berichten. Vervolgens hoorde ze van mij dat het mijn gezondheid ook al weer slechter ging, na nog geen 3 weken kuurvrij te zijn geweest. Ik hoest weer flink, er komt veel omhoog en het fietsen begint me ook al weer meer moeite te kosten.
Mijn ouders zijn dus met de eerst mogelijke vlucht teruggekomen (vrijdagochtend). En nu zit ik dan bij mijn ouders met extra antibiotica (oraal), een zusje wat bijna niks kan door haar nek en Tamara in het ziekenhuis in Utrecht met zuurstof en infuus.
Ik hoop dat het heel snel beter gaat, want dit is natuurlijk niks. Bij mij is het nog nooit voorgekomen dat mijn de klachten zo snel weer terugkeerden.

Gelukkig gebeuren er ook nog leuke dingen. De afgelopen 2 weken ben ik begonnen met mijn stage en na een rustig begin, ben ik nu toch wel flink aan het werk. Ik vind het leuk om 'echte' dingen te doen, oko al is het meeste achter de computer. Soms loop ik dus ook door school om informatie te verzamelen, in plaats van te bellen. Zo ben ik toch nog een beetje in beweging.

Ook heb ik afgelopen donderdag nog heerlijk op het strand gezeten in mijn bikini (om 8 uur 's avonds!) en ben ik met Jenny naar de film 'Mama Mia' geweest. Ik was eigenlijk heel erg tegen deze film, omdat ik het verhaal al zo uitgekauwd vind.
Om eerlijk te zijn: ik heb me echt doodgelachen. Nu is dat al snel niet moeilijk met Jenny naast je, maar de film is echt veel grappiger dan ik me had voorgesteld. Dus dat viel wel mee :). Ook alle liedjes van Abba waren natuurlijk heerlijke meezingers en we hebben vervolgens ook luid zitten bleren op onze fietsen, terug naar huis.

En nu de appeltaart proberen die ik net met mijn vader gebakken heb... Mmm!

Tamara

Ik schrijf niet vaak over mijn gedachtes als het gaat om de gezondheid van Tamara. Over het algemeen ben ik er niet zo heel erg mee bezig als mensen soms van mij lijken te verwachten. Ook heb ik genoeg mensen om mij heen (mijn ouders, zussen en vrienden) met wie ik over Tamara kan praten.

Maar op dagen zoals vandaag ben ik er weer veel meer mee bezig. Tamara kreeg een nieuwe port-a-cath en dit zou onder algehele verdoving gebeuren. Elke operatie brengt risico's met zich mee, maar als je longinhoud dan ook nog maar 20% is van wat het zou moeten zijn wordt het toch wel erg spannend. Afgelopen zaterdag had ik dan ook een erg vervelende droom (lees: ze werd niet meer wakker), en afgelopen nacht verliep ook vrij onrustig. Gelukkig zijn dromen bedrog en op Tamara's blog heb ik gelukkig dan ook kunnen schrijven dat de operatie goed is verlopen. De dokter hebben haar heel langzaam wakker laten worden en de enige bijwerking is dat ze dit keer duizelig en misselijk was. Mijn moeder kon het dan ook niet laten om het volgende te zeggen (naar wat ik hoorde van Tamara): "Nou, nu weet je hoe normale mensen zich voelen na een operatie ;-)". Normaal gesproken heeft Tamara namelijk nooit ergens last van en ik en mijn moeder juist heel erg.
Net aan de telefoon kreeg ik ook te horen dat ze vanmiddag aan de telefoon wat wazig was geweest en dat ze eigenlijk niet meer wist of ze mij had gebeld en wat we ook al weer besproken hadden. Maar als dat de enige bijwerkingen zijn, ben ik tevreden.

Om vandaag niet alleen maar thuis te zitten met de nare droomgedachtes in mijn hoofd, ben ik wel naar mijn stage gegaan. Vandaag was de 1e dag en naar mijn mening vrij goed verlopen. Ik heb veel mee zitten luisteren, meegelopen en ook nog wat dingen zelf gedaan. Een goed begin, zou ik willen zeggen :). De stage was gelukkig erg afleidend, want pas toen we gingen lunchen om 1 uur bedacht ik me dat Tamara al op de operatietafel lag (later bleek dat ze toen al bijna klaar waren, ze waren een paar uurtjes eerder begonnen).

Dat Tamara de operatie goed heeft doorstaan, geeft mij ook weer meer de hoop dat ze de transplantatie zal halen. Soms lijkt het allemaal wat somber, vooral als ze weer in het ziekenhuis ligt. Gelukkig heb ik meestal een opgewekte tweelingzus aan de telefoon, bij wie ik me absoluut niet voor kan stellen dat het wel eens verkeerd zou kunnen aflopen. Laten we het hopen :)

Daarom heb ik net de Hyvesgroep "I love my sis" aan mijn eigen Hyves toegevoegd. En dan natuurlijk alle drie ;)

Kung Fu Panda

"Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. Today is a gift. That's why it's called the present"

Een (naar mijn mening) geweldige quote uit de film Kung Fu Panda. Voor de verandering hebben ze eens niet alle leuke stukjes in het voorfilmpje gestopt, waardoor de film verrassend grappig was. Ik heb ervan genoten, en volgens mij Jenny (de vriendin die mee ging) ook.

Een echte aanrader!

(De volledige quote luidt overigens als volgt:

The clock is running. Make the most of today. Time waits for no man. Yesterday is history. Tomorrow is a mystery. Today is a gift. That's why it's called the present.")

Maestro, muziek!

Vanaf jongs af aan heeft het me altijd leuk geleken om zoveel mogelijk instrumenten te kunnen bespelen. Om dit te leren en te oefenen heb je natuurlijk wel een instrument nodig, dus ben ik ook begonnen die te verzamelen. Momenteel staat er al vrij veel in mijn huisje, maar wel gewoon in de woonkamer. In mijn toekomstige huis wil ik een echt muziekkamertje, met alleen maar instrumenten, net zoals mijn hoboleraar dat heeft.

Tot nu toe heb ik op hobo-les en basgitaarles gezeten, en heb ik mijzelf de edele kunst van het pianospel aangeleerd. Mijn hobo is mijn belangrijkste instrument, hier speel ik inmiddels al 12 jaar op. Tien jaar lang heb ik een kunstof hobo gehad, tot deze van ellende uit elkaar viel. Toen heb ik besloten een houten hobo aan te schaffen en deze heb ik nu al weer twee jaar.

Voor de twee jaar basgitaarles heb ik een basgitaar aangeschaft en die heeft tot nu toe vooral staan pronken op zijn standaard. Vorige week heb ik hem weer opgepakt, omdat een vriendin van mij heeft gevraagd of ik mee wil spelen op haar bruiloft. Ik pak alles vrij snel weer op en vraag me dan ook regelmatig af: Waarom heb ik mijn basgitaar zo lang laten staan?

Daarnaast heb ik ook een gewone, akoestische gitaar, die ik van een vriendin van Gerben mocht lenen. Ik wil namelijk heel graag gitaar leren spelen, en na een enthousiast begin speel ik er momenteel niet zo vaak op. Dat komt wel weer :).

Ook heb ik al een flink aantal jaar een midwinterhoorn in mijn kamer staan, die ik van mijn opa heb gekregen. Die maakt ze zelf en Tamara en ik hebben er beide een gekregen, want blazen op zo'n ding is een erg goede training voor je longen! Wel een hele andere blaastechniek dan de hobo, dus dat is wel even omschakelen.

Mijn nieuwste 'aanwinst' is een keyboard (ook weer geleend). Een paar buren van mijn ouders hadden hem thuis staan, maar deden er niks mee. Nu staat hij hier in DH, in afwachting van een echte piano (sparen, sparen, sparen). Het is anders dan een echte piano, maar zo kan ik nog enigzins oefenen.

Dus dat ga ik nu maar eens doen!

Salsaaa :D

Na 4 weken van vermoeidheid, benauwdheid en ziekenhuis/infuus kon ik gisteravond dan eindelijk weer eens gaan salsadansen. Wát een verschil met 4 weken geleden zeg. Ten eerste: Geen Rook, en dat merkte ik gelijk. Ik heb gewoon de hele avond kunnen dansen, zonder benauwd of in een hoestbui te (ge)raken (op 1 keertje na: toen werd er wel een héle snelle salsa gedanst).
Daarnaast waren er dit keer bijna alleen maar mensen die echt goed salsa kunnen dansen. Dit vind ik zelf heel erg fijn, omdat je dan wat meer uitgedaagd wordt. Ik heb inmiddels al 7 cursussen salsa gehad en dan wil je toch wat meer laten zien dan de simpele basis.
Ik heb dientengevolge (leuk woord ;-) ) bijna de hele avond achter elkaar gedanst. Zat ik net na de ene dans, kwam de volgende al vragen of ik met hém wilde dansen. Erg vleiend, maar zeker ook vermoeiend, dus ik heb de uitnodiging 2 keer afgeslagen.

Dit weekend is het salsabeachfestival weer in Scheveningen op de Pier. Twee jaar geleden ben ik daar heen geweest met een paar mensen, vorig jaar lag ik helaas in het ziekenhuis en dit jaar was er eigenlijk niet echt iemand die kon. Ik moet het dit jaar helaas weer missen, want ik vind dat geweldig: Een heel weekend salsadansen. Workshops overdag, parties en shows 's avonds.

Volgend jaar maar weer proberen, bijv. als afsluiting van mijn stage. Die begint namelijk na dit weekend, dus eigenlijk wel goed dat het niet doorgaat.
Het wordt mijn afstudeerstage, dus als ik daarmee klaar ben, ben ik afgestudeerd! Hopelijk volgend jaar zomer :D

Tarzan: de musical

Aangezien het al weer bijna een week geleden is dat ik met Myriam naar de musical Tarzan ben geweest, wordt het wel eens tijd om er wat over te schrijven. Ik weet alleen niet zo goed wat, want ik vond de musical zó mooi, geweldig en overdonderend, dat ik het moeilijk kan beschrijven in een blog. Prachtige liedjes, superzuiver uitgevoerd, een simpel decor waar een heleboel mee gebeurd is tijdens het spel en geweldig acteerspel. Ik ging helemaal op in het verhaal, zeker na de pauze (dan komt Jane erbij). Nu is het verhaal natuurlijk ook bijzonder. Een liefdesverhaal, maar in een heel anders jasje dan de 'normale'.

Als je van musicals houdt, zeker een aanrader. Als ik geld over had, ging ik nog een keer...

Twee heel mooie liedjes naar mijn mening (ik ben en blijf een romanticus):

De zaterdagavond

Vanaf afgelopen maandag staan er foto's van het concert wat wij vorige week hebben gegeven online. Zelf sta ik er een aantal keer op, let niet op de moeheid na afloop ;). Ik lag uiteraard niet voor niets in het ziekenhuis. Je kan ze bekijken op deze website.

Ik was al weer helemaal vergeten dat er foto's waren gemaakt en online gezet. Maar als je dan toch moet wachten tot je antibiotica is ingelopen, is dat een mooi tijdverdrijf (mij hoor je voortaan ook niet meer klagen als ik de colistine moet vernevelen voor ik naar bed ga. Dat gaat, in tegenstelling tot 2 jaar geleden, tegenwoordig sneller dan het inlopen van de antibiotica).

Ik ben voor mijn doen ook nog vrij laat op, maar ik had afgesproken met een vriendin om in de stad wat te gaan eten. Het originele plan was om naar de Parade te gaan, maar aangezien de weersvoorspelling 'regen en onweer' was, leek het mij niet zo'n goed idee gezien mijn antibiotica kuur.
We zijn bij Vapiano's gaan eten. Een erg leuk restaurant-keten, waar het eten vers voor je neus bereid wordt, in ongeveer 5 minuutjes. Geweldig concept vind ik het, en nog goedkoop ook (in vergelijking met 'normale' restaurants)! Ik heb voor het eerst in Vapiano's gegeten toen ik met Gerben in Antwerpen was. Wat ik jammer vond was dat je altijd uit dezelfde gerechten kiest, maar tegenwoordig hebben ze ook extra menu's, geldig voor 2 maanden. Ik kwam er vandaag te laat achter, dus ik moet voor eind augustus gewoon nog een keer :-).

We hebben ongeveer 3,5 uur daar gezeten, gezellig kletsend en obers geobserveerd (correctie, IK heb obers geobserveerd ;-), Janneke zat er met haar rug naar toe). Leeftijden schatten gaat me steeds minder goed af, lijkt het wel.
En net toen we besloten om naar huis te gaan, kwamen we 2 vrienden van Janneke tegen. Daar hebben we uiteindelijk ook nog gezellig (wat een leuk Nederlands woord is dat toch) wat mee gedronken, waardoor ik pas om kwart over 12 thuis was. Een stuk later dan gepland, ook al had ik mijn antibioticapompje er wel op ingesteld.

Je weet (zoals deze avond wel bleek) maar nooit wat er gebeurt.

Het is altijd wat...

....met die port-a-cath.

Na Tamara's gedoe met haar pac (lees Nu dit weer en alle daar op volgende verhalen) was vandaag de mijne aan de beurt. Zoals elk normaal persoon kijk ik wel eens TV. Soms zit ik recht op en soms hang ik tegen een kussen aan, als ik moe ben. Vandaag hing ik tegen het kussen aan, dit kan je enigzins vergelijken met het op je linkerzij liggen. Aangezien mijn pac half in mijn borst zit, ben ik soms toch wel bang dat ik dan de naald uit mijn pac druk ofzo (als ik dus op mijn linkerzij ga liggen). Altijd goed gegaan, tot vandaag. Toen ik weer rechtop zat en wat te drinken wilde gaan halen, vond ik de naald wel erg raar zitten. En ja, hij scheen er een stukje uitgeschoven te zijn. Ik heb gelijk de thuiszorg gebeld en toen zij na 3 kwartier hier was en de pleister loshaalde, kwam de naald gewoon mee, vastzittend aan de pleister. Hij zat dus waarschijnlijk al niet meer in het membraam.
Nu zit er dus weer een nieuwe naald in en zijn er verder geen rare dingen nodig. De volgende keren ben ik nóg voorzichtiger dan ik al was. Gelukkig mag ik maandag weer van het infuus af.

!!! 1 juli: Rookvrij!!!

Kinderen voor Kinderen 2: Roken. Vond ik wel een toepasselijk liedje (vooral het refrein)

Hoera! Het is zover, vanaf vandaag mag er in de horeca niet meer gerookt worden.
Op het gastenboek van Stichtingfok hebben we al iedereen opgeroepen om uit eten te gaan om deze dag te vieren. Zelf ga ik waarschijnlijk met mijn zus ergens bij Scheveningen eten, om daarna naar de musical Tarzan in het Fortis Circustheater te gaan. Ik heb er zin in!