Vakantie, maar toch 'druk'

Hopelijk hebben jullie tot nu toe allemaal een goeie vakantie gehad en een mooie kerst! Ik wel :)

Voor mij begon de vakantie op donderdag al een beetje. Geen lessen meer, maar nog wel opdrachten die ingeleverd/afgemaakt, etc. moesten worden en een lang ziekenhuisbezoek. Eerst foto maken, bloedprikken, dan naar de diabetoloog alwaar ik te horen kreeg dat 'ik zo door moest gaan'. Mijn HbA1c (voor de leken: volg deze link) was in vergelijking met 1,5 jaar geleden en de 2 metingen daarna gelukkig al flink gedaald en zat nu op 7.6. Nog wel te hoog, maar de goeie richting op.

Daarna richting de controle-kamer, om de dokter te zien, maar eerst moest er een longfunctie geblazen worden. Tot mijn grote opluchting en verbazing was die bijna het zelfde als vorig jaar! Ietsje lager, maar ik zat dan ook niet voor niets bij de dokter. Na een kleine wachttijd kwam er een dokter binnen. Niet mijn eigen, want ik werd tussendoor geholpen, omdat ik pijn in mijn longen had gekregen.

Kort daarna kwam er een 2e dokter binnen! 'Oh, zit jij ook al hier? Was jij ook al geroepen? (Tegen mij) Nou, heb je wel veel aandacht ineens!'
Eh, ja.... Het einde van het verhaal was dat ik met ciproxin naar huis werd gestuurd. Ik voelde er namelijk niet veel voor om opgenomen te worden zo vlak voor Kerst, en er was verder ook niet veel te zien op foto en lf, etc.

Op vrijdag had ik dan alles eindelijk zo goed als afgerond zoals ik het wilde voor ik de vakantie in zou gaan. Vanaf dat moment besloot ik even een weekje helemaal niet aan school te denken, of er maar iets aan te doen. Mijn rust had ik hard nodig blijkt nu, meer dan een week later. Al heb ik de hele week niet veel meer gedaan dan slapen, eten, spelletjes doen, lezen en tv-kijken, voel ik me toch nog steeds erg moe. Erg vervelend, vooral omdat ik toch eens zal moeten beginnen met leren. Als je echter na een paar uur, of dingen gedaan te hebben weer in slaap valt is het moeilijk je daar toe aan te zetten.

De week was wel erg gezellig! Van vrijdag tot zondag ben ik bij Agnes en Co (ouders v. G.) langs geweest. Dit om ze gezellig weer eens te zien, gezellig bij te kletsen en foto's te bekijken van de 1e maand die Co samen met Gerben in N-Z heeft doorgebracht. (Ik vind het Nederlandse woord 'gezellig' zo'n leuk woord! Niet uit te spreken en te begrijpen door buitenlanders en kan in heel veel situaties gebruikt worden). Gerben en Co hebben samen ook parachutegesprongen. Ik jaloers uiteraard, maar het leuke was dat Co er een DVD van had laten maken. Ik had hem graag op mijn blog gezet, maar op de 1 of andere manier doet de DVD het helaas niet op mijn pc... Verder heb ik nog heeeel veel foto's van Co en Gerben en N-Z gezien. (Vooral Co en N-Z, want Gerben hield de camera vast)

Anouck (zus v. G.) en Jeroen waren vrijdag avond ook gekomen en zo waren we dan met zijn vijfen. Desondanks uitgeslapen tot een uur of half 11 de volgende dag, voelde ik me nog steeds moe. Dit was een van mijn eerste slechte nachten die ik tot nu toe elke nacht heb. Gespannen, bijna gestresst lijkt het wel, slapen, kaken op elkaar geklemd (dus spierpijn de volgende dag), veel wakker worden, hoesten, etc. Mijn lichaam lijkt rust ontwend te zijn. In de weken van stress sliep ik prima en wilde ik graag meer slapen. Nu kan ik meer slapen en slaap ik echt niet lekker. Jammer...

Het was 's ochtends wel heel mooi wakker worden:


Isn't it beautiful...

Die middag (het is nog steeds zaterdag) zouden we gaan schaatsen. Judith heeft natuurlijk geen schaatsen dus werd er verwoed gebeld naar een sportwinkel of ze schaatsen te huur hadden. Het was namelijk mogelijk om op natuurijs te schaatsen, maar daar verhuren ze natuurlijk geen schaatsen! Het einde van het liedje is dat ik na het passen van enkele paren schaatsen (kunstschaatsen en hoge noren) een paar 2e-hands hoge noren heb gekocht! Het schaatsen 's middags ging ook lekker. Niet benauwd of koud, het was echt heerlijk!

Jeroen
Anouck
Co
Agnes
Het ijs: een goeie plek om na te denken

Hmmmmm...... :)
1,2,3, actie!

De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt door Agnes met de mededeling dat Gerben aan de telefoon was. Die wilde ik natuurlijk wel even spreken! Elk keertje is er een extra. Ik voel me ook altijd gelijk een stuk beter nadat ik hem heb gehoord en te weten dat het nog steeds goed gaat. Na een rustige ochtend ben ik 's middags dan naar mijn eigen ouders gegaan, om daar 1e en 2e Kerstdag te vieren.

's Avonds uit eten met een paar van mijn beste vriendinnen, die ik al sinds de 1e van de middelbare school ken (volgend jaar 10 jaar!). Erg gezellig en het 2e etentje in 1 week.

Dit jaar zijn we (in mijn herinnering) voor het eerst niet naar de kerstnachtviering geweest, maar alleen naar de viering op 1e Kerstdag. Tamara en ik waren erg moe en mijn moeder was nog steeds wat ziekjes. En het is natuurlijk wel zo leuk om met zijn allen te gaan!

De Kerstdagen zijn gevuld met spelletjes, zoals scrabble (Goh, wie zou er dit jaar winnen? Ik zet in op mijn moeder...), carcassonne (de uitgebreide versie, waarbij ik weer flink de mist in ging met mijn geboer, maar gelukkig toch niet verloor) en 'Vroeger of later'. Dat laatste spel een erg leuke zijnde, maar een die wel erg veel van je geschiedenis kennis vereist. De meeste gebeurtenissen kwamen me zo vaag voor, als in 'ohja, dat heb ik wel eens in mijn geschiedenis boek gelezen', maar dan niet in staat zijn om het ergens in de tijdbalk te plaatsen. Wel erg leerzaam, ik vond het stiekem wel een leuk spel. Zo kwam ik erachter dat André Hazes al een stuk langer dood is dan ik dacht...

Na de Kerstdagen terug naar Den Haag, want 's avonds zouden ik uit eten gaan met vrienden van de salsa club. Het was erg gezellig, en ook erg lekker. Het 3e etentje in 2 weken, lijkt me wel weer even genoeg. Ik ben immers student! ;)

Mijn laatste reis so far was naar mijn opa en oma. Van gisteren op vandaag ben ik bij hun geweest, om ze weer even te zien, aangezien ik 2 weken geleden niet op mijn oma's verjaardag kon komen ivm een of ander concert...

Een nachtje slapen hoort er dan wel gelijk bij. Dit deed ik als kind ook en heb ik erg goede herinneringen aan! Natuurlijk is een reis van 3,5 uur heen en 3,5 uur terug ook niet het minste om te doen... Van de grens met de zee naar de grens met Duitsland: het hele land dwars door. Gelukkig doen mijn opa en oma ook aan vroeg naar bed gaan en dutjes doen, dus ik ben daar wel lekker aan mijn slaap toegekomen. Om vervolgens gewoon weer in de trein op weg naar huis in slaap te vallen. Wat die trein toch met me doet...

Morgen en overmorgen dan mijn laatste reisje deze vakantie, en mijn laatste van dit jaar en 1e reisje van het volgend jaar. Ik ga oud en nieuw bij een vriendin in Dordrecht vieren! Erg gezellig (kijk, daar heb je dat geweldige woord weer :) ).

Geen wensjes voor een goede kerst (komt volgend jaar wel weer), maar bij deze wil ik jullie wél allemaal een HEEL GOEDE JAARWISSELING wensen en veel goeds voor 2008!!!!

Lichamelijke geschiktheid

"De opening tussen de twee stukjes riet is zo nauw, dat de speler de lucht er doorheen moet forceren. De inspanning die dit kost verootzaakt bij sommige kinderen hoofdpijn, zelfs bij gezonde teenagers. Het is dan ook geen instrument voor erg tengere kinderen: de ademcontrole bij een hobo is veel moeilijker dan bij elk ander blaasinstrument, en daarom moet hier niet mee begonnen worden tenzij het kind lichamelijk volledig gezond is en liefst nog krachtig gebouwd - en hoe ouder hoe beter. Iemand met een verkoudheid of een infectie van de luchtwegen kan beter geen hobo spelen, ook niet om te oefenen."

Het is maar goed dat ik dit pas 11 jaar na aanvang lees. Ik zou er nog bang van worden... ;)
Ik merk natuurlijk wel dat ik nu sneller buiten adem raak en soms krijg ik hoofdpijn, maar in al die 11 jaar heb ik verder eigenlijk nooit ergens last van gehad.

Toch bijzonder om dat zo te lezen

Geestelijke geschiktheid

"Er zijn geen snelle resultaten mogelijk, maar vastberaden studenten met een sterke wilskracht zullen er zeker in slagen om de nodige vorderingen te maken".

Dat je dat maar even weet ;)

(Zelfde bron als het vorige stukje)

Persoonlijkheid

"De hobo is niet geschikt voor extraverte typen; vastberaden, gesloten en koppige kinderen zijn echter ideaal. Er dient een sterke en vertrouwde relatie met de leraar te onstaan willen er voldoende vorderingen gemaakt kunnen worden. Onzekere of gespannen jongeren kunnen vaak veel hebben aan een dergelijke relatie met een volwassene buiten het eigen gezin.
Hoboisten zijn in het algemeen niet erg sociaal maar hebben vaak wel een of twee goede vrienden. Zelfs binnen de houtblaassectie van een orkest neigen de hobospelers ernaar om een eigen kliekje te vormen en op zich zelf te blijven"

Hm, zo leer je weer wat over jezelf. Of misschien over mijn jongere ik? Want in de eigenschappen gesloten, koppig, onzeker en gespannen herken ik mijzelf niet echt meer. Vastberaden wel. Dat kom ik maar liefst veel te vaak tegen. Zelfs zo vaak, dat het uiteindelijk slechter uitpakt.
Toen ik begon met hobospelen was ik wel meer onzeker en gesloten. Na mijn verblijf in Amerika en Griekenland heeft mijn karakter zich gevormd naar hoe ik nu ben. 'Eager' om nieuwe mensen te ontmoeten, nieuwe vrienden te maken en altijd goedlachs.

Om met woorden van anderen te spreken: "Ah, je kan ook nog serieus kijken"...

Bron: ZELF hoborieten maken?? DOEN!! Module, samengesteld ter ondersteuning van de cursus gegeven door Peter le Feber

Voorburg & Overschie

Wat hebben die twee steden nou met elkaar te maken? Nou, helemaal niks, op het feit na dat mijn orkest (zie "Een vleugje inspiratie") daar afgelopen vrijdag (Voorburg) en zaterdag (Overschie) een concert heeft gegeven, samen met een koor en een balletgroepje. Wat zijn die kinderen (van het balletgroepje) toch ongelooflijk schattig! En wat zongen de solozangers ongelooflijk mooi! Een van de zangers had ik natuurlijk al wel eerder gehoord, maar de andere twee niet. Ook het balletgroepje had ik nog niet zien dansen, want tijdens de repetities gebeurde dat achter ons. Tijdens het concert dansten ze echt voor ons. Heel lief, ik vergat soms zowaar te spelen.

Het concert ging verder wel goed. Naar mijn mening was het een geslaagd concert, met goede stukken en wat mindere, maar ja... De zaal zat beide keren trouwens behoorlijk vol. In vegelijking met de concerten die we afgelopen jaren gegeven hebben waar ik bij was, was dit geloof ik de 'volste' keer. Dan heb je tenminste ook het gevoel dat je ergens voor speelt.

Na het 2e concert zijn we met het halve orkest nog bij een Grieks restaurant gaan eten. Was ook erg gezellig en ik heb weer met mensen kunnen praten die ik nog niet (veel) gesproken had, altijd leuk. Het eten zelf vond ik wel wat minder, dat heb ik beter gehad! (1 keer raden waar...)

Dat het geven, organiseren, extra repeteren van zulke concerten veel energie vergt heb ik helaas ook gemerkt. Ik ben echt bijna aan het instorten, slaap de helft van de tijd en voel me de andere helft van de tijd brak en moe. Ook is mijn linkerlong(vlies) gisteravond zeer gaan doen en vandaag mijn rechter... Allemaal niet goed dus, ik vraag geloof ik weer eens te veel van mezelf. Donderdag moet ik voor controle (diabetoloog) naar het ziekenhuis, als het dan nog niet over is bel ik mijn longarts ook maar even, om te kijken of ik ff langs de EHBO kan om wat dingetjes te checken.

En nu ... ga ik een heerlijke Italiaanse overschotel klaarmaken. Mjamjam

Ja!!!!!!

Het is gebeurd!!! Ik heb zojuist mijn ticket naar Nieuw-Zeeland geboekt!!! Op 13 maart vlieg ik van Amsterdam naar London, om daar over te stappen en via LA naar Auckland te vliegen. Daar kom ik dan 15 maart 's ochtends vroeg aan en kan ik in de armen van Gerben vliegen.

Op 14 april vlieg ik weer terug, maar dit keer via Shanghai. En zo heb ik dan de hele wereld rondgevlogen!! Hoe cool is dat.

Ik heb er nu al zooooooo veel zin in!! :D

Ehh... dus: een vleugje ' inspiratie'

Op 14 December nog geen plan?
Dan de perfecte dag, waarop je van een super concert genieten kan
Richting Den Haag, recht zo die gaat
Alwaar de Oude kerk in Voorburg staat
In deze kerk zit een heus orkest
En zij doen met mijn allen hun uiterste best
Om u deze avond met een uitvoering te vermaken
Dus ga erheen en laat u de muziek goed smaken!

Komt dat zien, komt dat zien! ;-)

(Ps: kleine lettertjes:

Vrijdag 14 december, Oude Kerk, Voorburg (Herenstraat); zaal open 19.30, aanvange concert 20.00

Zaterdag 15 december, Grote Kerk Overschie; aanvang concert 16.00

Kaarten a 7,50 verkrijgbaar via studentenorkest@hotmail.com of aan de zaal)

Dank u Sinterklaasje!

Ook al hebben we nog geen Sinterklaas gevierd (met familie verspreid over het land doe je dat in het weekend), is het vandaag toch een leuke dag. Gerben en ik zijn namelijk alweer 1,5 jaar samen! Het is alleen jammer dat we dat niet samen kunnen vieren, maar gelukkig heb ik hem nog wel vanochtend op MSN gesproken. We hebben elkaar meer dan 2 uur gesproken, echt het langste tot nu toe. En daar ben ik dus ook wel erg blij mee :).

Toen we een jaar hadden, konden we het ook al niet vieren (toen zat ik nog in Griekenland). Het is toch wat. Maar als ik daar ben, vieren we het gewoon een maand lang.

Zaterdag gaan we Sinterklaas vieren. Ik ben benieuwd!! Met Sinterklaasweken komt het kind weer in mij naar boven. Kadootjes, Snoep en Warme Chocolademelk (Met slagroom uiteraard!)

Europe Calling

Het was de weg naar een diep dal. Vele weken hard werken, vorige week maandag het verslag in leveren en afgelopen vrijdag de presentatie. Het mocht allemaal niet baten: het project hebben we namelijk niet gehaald. Maar ik heb ontdekt dat die dag gewoon de onderkant van het Rad van Fortuyn was (Zie Thea Beckman: Het Rad Van Fortuin). We hoeven de opdracht (ter waarde van 7!! studiepunten) gelukkig niet helemaal op nieuw te doen, een kleine extra opdracht is voldoende. Vervolgens lees ik net in de naam van een klasgenoot dat we nog maar 12! dagen les hebben, waarvan (voor mij) nog maar 2 echt op school.

Dan hebben we 2 weken vakantie met Kerst en Oud en Nieuw, dan 1 week tentamens. Vervolgens 6 weken met 3 vakken die ik moet inhalen (tsja, Europe Calling heh) en dan als het goed is in maart naar Nieuw-Zeeland. Vijf volle weken (ongeveer) bij Gerben in een (naar het schijnt) prachtig land!!!

Om, als ik terug kom, aan mijn stage te beginnen.

Alleen nog maar goeie vooruitzichten dus.

Goed boek trouwens. Een aanrader om te lezen, samen met de eerste 2 delen! (Geef me de ruimte + Triomf van de verschroeide aarde)

Een moment van ontpanning

Erg grappig!