Moe

Nou, ik ben vanochtend naar school gekomen, ondanks mijn spierpijn, ging nog best snel ook, maar ja, hoe dat kwam merkte ik weer toen ik naar huis fietste: Tegenwind. Ik sla een hoek om, correctie wil een hoek omslaan: WOESJ, Ho nee stop! ik wil naar rechts niet naar links! Zoiets dus... En verder heb ik weer heel braaf aan mn introduction to culture gewerk (= heeeelveel lezen :S) en ik ben nu bij 30 (eindelijk) en ik moet eigenlijk bij 110 zijn.... En als je dan bedenkt dat elke pagina eigenlijk 2 pagina's zijn, is dat heel erg veel....

Ik heb die film 'Een ingewikkeld verhaal, eenvoudig verteld' gezien (op de computer) en ik vond m niet echt geweldig. Ik vond dat hij er veel te gezond uitzag en deed en praatte, voor iemand die nog maar 3 maanden te leven had (Zeg nou zelf, 3 maanden is echt HEEL KORT). In mijn ogen zit je dan toch wel in een rolstoel/aan het zuurstof, maarja dat weet ik ook niet goed, geen ervaring. Kritiek graag indien nodig!. En verder was het niet duidelijk wanneer er nou flashbacks waren en wanneer niet. Vreemde film.... Ze hadden beter een echte CF'er kunnen nemen, maar ja misschien zou dat ook wel te heftig aan het eind geweest zijn...

En nu nog even een leuk tekeningetje van mijn foto, gemaakt door mijn zusje in Photoshop, erg grappig.

Auw

JA, dat is helaas de eerste gedachte die (al sinds n uur) in mij opkomt. Wat heb ik namelijk gedaan: gevolleybald, van 8 tot 10 sinds 4 maanden ofzo weer. Nou dat heb ik gemerkt hoor, na n kwartier wilden mijn spieren eigenlijk niet meer, maar ja, ik vond het zonde om al te stoppen, dus ik ben wel doorgegaan. Ik weet alleen niet meer hoe ik morgen naar school kom... Ik vind het wel raar, want de vorige keer dat ik weer ging volleyballen (in Amerika) kreeg ik ook niet zo erge spierpijn, terwijl ik toen toch 9 maanden dat niet had gedaan. Zou Wietse dan toch gelijk hebben.... (dat Cf-ers sneller spierkracht verliezen als het slechter met ze gaat...) Ach ja, het komt wel goed, gewoon een teken dat ik lui ben geweest :).
En dan nu over vandaag: Ik heb heel netjes de keuken schoongemaakt, alles blinkt weer :) Enne, ik ben naar de dokter geweest, want er zat nog een hechting in mij, van de pac-operatie, en dat was eigenlijk zelfoplossend, maar deze wilde dus maar niet weggaan, en hij ging nu toch wel irriteren. Dus is hij eruit gehaald vanmiddag door de huisarts. Mijn nieuwe. Die ik dus ook gelijk voor het eerst zag. Waarvan ik niet weet of hij nou Japanner, Koreaan of Chinees is of iets in die richting (misschien wel een mix). En die wel aardig maar erg zakelijk is. Dus weet wat hij doet.
En verder heb ik ook nog heel goed huiswerk zitten maken, alleen bij Duits kom ik er niet uit. Dat is een schrijfopdracht, en moet je reageren op een stelling naar aanleiding van een tekst. En dan moet je ook redenen uit die tekst halen om te kunnen reageren op die stelling. Ofzo. En allemaal in het Duits natuurlijk. Ik weet wel wat ik wil zeggen, maar niet in het Duits en ik kan het al helemaal niet opschrijven. Ik heb af en toe een beetje moeite met het ordenen van mijn hersenen.
En nu ben ik klaar met sprayen, dus deze blog is af :)
Liefs, Judith

Vitamitje

Oke, ik zal dan maar even vertellen waar Vitamitje vandaan komt, voor iedereen gaat vragen waarom ik dat heb gekozen. Vitamitje is een heel schattig autootje in Suske en Wiske, en als echte Suske en Wiske-fan kan ik dat detail natuurlijk niet over het hoofd zien, zeker niet nu ik mijn rijbewijs heb gehaald. En bovendien ben ik de laatste tijd veel met vitamines ed bezig. Hmm ja, dat was het eigenlijk wel, een andere verklaring is er niet. Ik denk dat als ik iets anders voor de hand had gehad, i kdat genomen zou hebben, maar dit vond ik wel leuk en vrolijk klinken :).
Duidelijk Bob? :P

Vitamitje (met Suske en Wiske erin)

Another one to read

Het spijt me, ik zit de heel tijd in het Engels te denken, vanwege mijn studie (is geheel in het Engels, vanwege het internationale karakter) en dan deze site, ook engelse aanwijzinge, dan schakel ik zo om. Maar goed, ik heb het Nederlands weer goed te pakken :) en zal jullie nu uitleggen waarom ik ook een blog begonnen ben. Ik lees altijd die verhalen over anderen en vind dat erg leuk om te doen. Zelf zit ik echter ook vaak met gedachten en ervaringen van alledag die ik kwijt wil, vooral omdat er de laatste tijd best veel gebeurt is, heb ik daar opeens de behoefte aan. Daarnaast wil ik ook gewoon mijn belevenissen opschrijven, zodat ik niet altijd mijn MSN-naam hoef uit te leggen (...).
Ja, en dat was het beginverhaaltje van mijn eerste blog, kzzal proberen zo vaak mogelijk te schrijven, maar ik denk dat dat nu wel lukt, er gebeurt eigenlijk meer dan toen ik in Florida zat.... toen schreef ik namelijk niet echt veel in mijn 'dagboek' op internet. OF eigenlijk was ik misschien gewoon lui.... dat kan ook.
Well, have fun en tot de volgende eerste echte blog! :)
Liefs, Judith