Hoe het verder gaat?

Tja, met vallen en opstaan zeg ik maar zo. Het goede nieuws is dat de antibiotica hun werk lijken te doen. Het hoesten is minder geworden en het sputum een stuk minder taai en dus makkelijker op te hoesten.
Het mindere nieuws is dat ik vaak erg moe ben. De tijd tussen het naar bed gaan en het opstaan beslaat over het algemeen minstens 9 uur. Het vervelende is dat ik dan niet aan 1 stuk door slaap. Naast vele gedachtes die door mijn hoofd ronddwarrelen over de afgelopen weken, het feit dat het met mijn gezondheid niet zo lekker gaat als dat ik zou willen en het feit dat ik steeds wakker wordt om, of te hoesten, of naar de wc te gaan, of te hoog met mijn suikers zit, helpt ook niet. Mijn ijzergehalte zit voor de verandering wel eens op het normale niveau. Toch prettig om te weten dat niet alles fout zit :).

Hierdoor ben ik ook een stuk minder op mijn stage aanwezig dan ik zou willen. Hierdoor vul ik het aantal stage-uren een stuk minder snel dan ik in het begin het gepland. Daarom ben ik afgelopen dinsdag in gesprek gegaan met mijn decaan. Daar ben ik een stuk helderder uitgekomen, dus dat is wel prettig.

Mijn dagen zijn dus flink gevuld met slapen, fysiotherapie en stage lopen, maar natuurlijk doe ik ook nog andere dingen ernaast! Zo heb ik op dinsdag nog steeds orkestrepetitie (komt allen kijken; 17 april, ISS te Den Haag! => http://www.studentenorkest.nl/), op woensdag hoboles en op donderdag dans ik Zouk. Inmiddels zit ik al bij beginners drie en het begint aardig lastig te worden. Wat natuurlijk alleen maar heel erg leuk is!
Ook spreek ik veel af met vrienden. Zo ben ik erachter gekomen dat ik er daar best veel van heb. Mijn familie komt hier zelfs door in het gedrang, volgende week zie ik ze pas na 4 weken weer. Op mijn vader na, want die bivakkeert hier nog steeds 2 keer per week. Wel gezellig hoor :).

En omdat ik toch wel heel erg blij met deze vrienden en familie ben, bij deze een dikke knuffel voor jullie!