Twee weken geleden kreeg ik toch echt weer eens last van benauwdheid. Ik fietste naar de stad, maar kwam moetilijk vooruit. Er was ook redelijk wat wind (de zaterdag voor de donderdag van de grote storm). Dus ik dacht: nou, dat wordt de dokter bellen na het weekend. Maar maandag was het opeens weg. Ik had tentamenweek, en toen heb ik ook vrij veel zitten hoesten, maar ik was niet erg benauwd meer. Volleybal ging ook goed. De zaterdag erop (1 week geleden) voelde ik me zo mogelijk nog verotter. Behalve benauwdheid, zat ik ook flink te hoesten, en veel sputum kwam er uit. Edoch, als we gingen wandelen op de Drentse hei, of in het Drentse bos ging het een stuk beter. Door de beweging werd de benauwdheid minder. Nu heb ik dit wel vaker, dus dat is eigenlijk wel goed om te weten, ook al is het lastig om je zelf tot bewegen toe te zetten als je zo benauwd bent. Ik heb de conclusie ook gedeeltelijk bij de hond gelegd die mee was, daar kan ik blijkbaar toch wat minder tegen dan ik dacht.
('We' staat voor Gerben, 5 van zijn vrienden en ik. Ohja, en de hond van een van hen dus. Gerben had een weekendje georganiseerd voor ons, in het huis van zijn ouders wat dus in Drenthe staat. Dit doet hij elk jaar. Zijn ouders hebben trouwens een sauna, echt heeeerlijk. Ik ben nog nooit in een sauna geweest, dus dit was een nieuwe ervaring, maar ik moet zeggen: niet onprettig :-) ).
Ik ging er dus vanuit dat het maandag, zonder de hond wel over zou gaan. Maar op het moment dat ik naar school ging, daar even was en weer terug fietste voelde ik me niet echt lekker. Verkouden, hoofdpijn (zou ook een reactie op de kou kunnen zijn) en gevoel alsof ik verhoging had. Morgen dan maar eens écht de dokter bellen, besloot ik.
Zo gezegd, zo gedaan, de dokter werd dinsdag gebeld. Ik legde de hele situatie uit, en vroeg of ik een retourtje moest nemen, spullen mee moest nemen , voor een eventuele opname en als er natuurlijk plek was. Ik heb namelijk geen week-OV en ik heb ook niet echt iemand die mijn kleren even na kan brengen. Maar dat was niet nodig, want plek was er zowieso niet. Oke, duidelijk.
Die woensdag werd ik wakker. Op miraculeuze wijze waren alle klachten van de dagen ervoor verdwenen en voelde ik me (als je de omstandigheden in acht neemt) prima. Natuurlijk net de dag dat je naar de dokter.
In het ziekenhuis aangekomen mocht ik eerst een longfunctie blazen, welke ik had aangevraagd bij het maken van de afspraak.
Wat bleek nou! Mijn longfunctie was in vergelijking met mei 2006 helemaal niet gekelderd (zoals ik gedacht had). Het was zelfs 61% ipv 58% (1.95 liter). Ik stond eerst helemaal verbaasd en daarna werd ik vrolijk. Dit betekent namelijk dat afgelopen jaar het eerste jaar is dat mijn longfunctie NIET gedaald is. De 6 jaren ervoor is hij namelijk zo'n 30% gezakt! Was dat een geweldig nieuws of niet?!
Dit geweldige nieuws (voor mij) heeft nog steeds positieve effecten. Ik voel me energiek en blij en het lijkt wel alsof ik nog meer lucht heb gekregen. Ik ben er ook van overtuigd dat ik nog meer had kunnen blazen, als dat ding gewoon stil had gestaan. Nu duwde ik hem namelijk steeds weg, op het moment van het harde blazen.
(Voor de niet-ingewijden: vanwege het segregatiebeleid komt de longfunctie nu op een wankelig apparaatje de afsprakenkamer binnen, en staat hij niet meer stevig vast zoals bij de longfunctie afdeling zelf. Ik ben ervan overtuigd dat dit negatieve effecten heeft voor de longfunctie.)
Dus nu ben ik helemaal klaar voor Griekenland! De dokter en ik waren het er ook over eens, dat als hij nu nog een extra kuur zou geven (die eigenlijk niet echt nodig is) dit geen zekerheid geeft dat er in Griekenland niks mis gaat. Komende week nog even een keer naar de apotheek (die mag maar voor 3 maanden uitgeven, dus kom een paar weken later terug en je krijg voor nog een keer 3 maanden mee ......logisch.....)
En dan, het aftellen is al begonnen, maar ik wordt nu toch wel wat zenuwachtig. In Amerika had ik nog wat mensen op wie ik terug kon vallen, maar nu moet ik het echt helemaal zelf doen. Mieke, Marielle en Levinia gaan natuurlijk wel mee, maar die hebben mij natuurlijk nooit zo lang meegemaakt en weten niet wat ik allemaal moet doen, en wat er kan gebeuren ed.
Spannend spannend
(Ohja, nog 1 keer voor de duidelijkheid: Ik ga dus naar Griekenland vanwege de 'verplichte' uitwisseling vanuit school. Elke nederlandse student in mijn opleiding (er zitten ook polen, chinezen etc. op, maar die zijn natuurlijk al in het buitenland) moet verplicht een half jaar naar het buitenland. We gaan nog geen stage lopen, dat is volgend jaar. Het wordt gewoon 'studeren', maar dan wel in Griekenland natuurlijk...
Maar eerst nog een weekendje Antwerpen met Gerben. Ik heb er zin in!!
