Sunday, August 24, 2008

De crematie van Lisa

Mooi, verdrietig en behalve tranen ook af en toe een lach, bijvoorbeeld tijdens de toespraak van Hans van Roon (FOK-leiding). De dienst had Lisa zelf in elkaar gezet, wat je goed kon merken. Na de dienst gingen we naar het crematiegebouw. Daar konden we allemaal afscheid nemen van Lisa.

Wat ik ook een heel mooi en emotioneel gebeuren vond, was het moment na de crematie. Toen werden er meer dan 200 witte ballonnen, geregeld door 2 vrienden van Lisa, de lucht in gelaten, waarop iedereen zijn eigen afscheidstekst had kunnen schrijven. Een heel mooi gezicht.

Monday, August 18, 2008

Madame Tussauds

Om toch een wat vrolijke draai aan deze zomervakantie te geven, zijn Gerda en ik een paar dagen geleden naar Madame Tussauds geweest. Hier hebben we natuurlijk vele foto's gemaakt:
The name is Bond. Judith Bond
Hij blijft een beetje eng, die JP
Mijn 2 grote vrienden: Gorbatsjov en Schroeder
Met Bob Marley

Gerda en Gordon
Meezingen met Queen Samen met Annie








Are you in proportion? Yes, I am ;-)
Als laatste: mijn nieuwe slaapmaskertje. Vooral handig voor in het ziekenhuis, haha!

Saturday, August 16, 2008

Ennio Morricone - Gabriel's Oboe

Mooi stuk en prachtig gespeeld

Thursday, August 14, 2008

Lisa (2)

Helaas heeft Lisa geen kans gehad op een tweede leven. Woensdagochtend om 10 uur is ze overleden. Stil, verdrietig en overdonderd ben ik ervan.

Slaap zacht lieve Lisa.

Tuesday, August 12, 2008

Lisa

Net als Tamara en Laura ken ook ik Lisa uit het CF-wereldje. Vanaf vorige week staat ze op de HUI (High Urgent International)- lijst en vandaag kreeg ik te lezen dat ze op medium care is komen te liggen. Het gaat dus echt niet goed met haar en ik wil jullie dan ook heel erg vragen om mee te bidden, te duimen of een kaars aan te steken (waar je je goed bij voelt) en hopen dat die longen zo snel mogelijk komen.

Zet hem op Lisa!

Genialiteit

Sunday, August 10, 2008

Katie Melua - Piece by piece

First of all must go,
your scent up on my pillow
and then I'll say goodbye
to your whispers in my dreams.

And then our lips will part
in my mind and in my heart,
cause your kiss
went deeper then my skin.

Piece by piece
is how I'll let go of you
kiss by kiss
will leave my mind one at a time
one at a time

First of all must fly
my dreams of you and I.
There's no point
in holding on to those

And then our ties will break
for your and my own sake,
just remember
this is what you chose.

Piece by piece
is how I'll let go of you
kiss by kiss
will leave my mind one at a time
one at a time

I'll shed like skin
our memories of lazy days
and fade away the shadow
of your face

piece by piece
is how I'll let go of you
kiss by kiss
will leave my mind one at a time
one at a time
one at a time
one at a time


Twee weken geleden

Na 2 weken van dubben en twijfelen over hoe ik het op mijn blog zal zetten, zeg ik het maar onomwonden: Gerben en ik hebben besloten om, in ieder geval voor nu, onze relatie stop te zetten. Het hele verhaal ga ik natuurlijk niet op mijn blog zetten (te ingewikkeld, te lang en een kwestie van privacy), maar momenteel leek het ons beter om uit elkaar te gaan. Dit is vooral een verstandelijke beslissing geweest en hij was dan ook erg moeilijk om te nemen.
Het komt erop neer dat we allebei even voor onszelf hebben gekozen.

Wel zijn we van plan nog contact te blijven houden, maar natuurlijk een stuk minder dan eerst. Voor de eerste 1,5 week was ik erg verdrietig, maar gelukkig lijkt het de laatste dagen al beter te gaan.

"Het leven verloopt niet altijd zoals we dat voor ogen hadden. Daar kun je je tegen verzetten. Maar het is de kunst om je verzet los te laten en het leven te omarmen zoals het komt"

Foto's weekendje Jonathan, Tamara & Rick




















De laatste tram

Precies op het moment dat de zon door de wolken brak, werd ik vanochtend weer wakker. Ik was al eerder wakker geweest, omdat ik Jonathan heel vroeg (lees: half 10) de trein moest hebben en het natuurlijk wel zo gezellig is om hem te ontbijten en uit te zwaaien. De lucht was op dat moment alleen nog zo somber, donker en grauw, dat ik weer snel mijn bed ingekropen ben.
Het feit dat ik vannacht pas om half 2 sliep zal er ook wel mee te maken hebben.

Het was namelijk een heel gezellig weekend. Van vrijdag tot vanochtend is Jonathan weer bij mij op bezoek geweest. De vorige keer (april) zat ik bij hem in Gent, dus nu was het zijn beurt om naar Den Haag te komen ;). De afgelopen maand zijn er natuurlijk veel dingen gebeurd, dus we hadden ook flink wat bij te praten. Vrijdagavond hebben we gewoon gezellig samen gekookt en gegeten om vervolgens op zaterdag al weer vroeg (voor ons doen) naast ons bed te staan. We zouden de trein van tien voor 11 richting Gouda nemen, dus dat betekent hier om half 11 de stoptrein. Rick ging vandaag zijn verjaardagscadeau 'doen' (terrein- en quadrijden) wat zou betekenen dat Tamara 4 uur alleen zou zitten. Daarom had ze ons gevraagd of wij haar gezelschap wilden houden. Natuurlijk :)!

Het was een vrij klein terrein waar je verschillende dingen kon doen: karten, quadrijden, terreinrijden, in een ferrari/porsche rondscheuren en een slipcursus. Ik weet al wat ik voor mijn verjaardag wil :D. Dus toen Rick zich vermaakte op de quad en in de terreinwagen hebben wij een beetje gepraat, gekeken, wat gedronken, gegeten en natuurlijk foto's gemaakt. Ik had zelf mijn fototoestel weer eens niet mee (wanneer wel de laatste tijd...), dus ik moet wachten op Tamara. Zelf vind ik dat het hele leuke foto's zijn geworden.
Een kleine verassing voor Tamara: Naast de instructeur van de terreinwagens was nog een plekje leeg (ze reden in een colonne van 6 auto's). Het resultaat was dat Tamara het laatste rondje mee mocht rijden. Erg leuk!

De terugreis was nog een beetje haasten. We hadden om 6 uur al afgesproken bij het Kurhaus, maar de trein van half 5 (in Gouda) had 10 minuten vertraging, en kwam uiteindelijk maar helemaal niet meer. Dus moesten we een trein later, waardoor we de stoptrein om DH (uiteraard) niet meer haalden en we de tram moesten nemen. Al bij al waren we ongeveer 20 minuten te laat, viel me nog mee.
Want zaterdagavond was de avond waarvoor Jonathan dit weekend naar mij was gekomen. We hadden namelijk met het orkest een midsummerborrel gepland. Aangezien Jonathan (lang, lang geleden) ook lid was van het orkest en zelfs bij de oprichting is geweest vond hij het ook wel leuk om mee te gaan en wat mensen te spreken die nog over zijn gebleven uit zijn tijd. Dit waren er al maar 4 en op het laatste moment lieten er ook nog 2 het afweten, dus dat was jammer. Hij heeft nu wel weer nieuwe orkestleden leren kennen en dat is altijd gezellig.

Aangezien Scheveningen nogal ver van mijn huis is, zijn we gisteravond met de tram gegaan. Wat betreft de terugreis, was ik er van uit gegaan dat de laatste tram ongeveer om kwart over 12 ging (zoals ik gewend ben). Om deze niet te missen, hadden we besloten de een na laatste tram te nemen. Uiteindelijk bleek dit toch de laatste tram te zijn: die ging al om 12 uur! Gelukkig maar... De volgende keer toch maar wat beter nakijken.
Wij zijn trouwens ook meer gecontroleerd dan ooit eerder in de tram. Alle drie de ritten (van centraal station naar huis, van huis naar Scheveningen en weer terug) werden onze kaartjes gecontroleerd. Het meest grappige van dat was dat het alledrie de keren dezelfde controleurs waren. Zouden zij ons achtervolgd hebben of stalkten wij hun? That's the question...

Jonathan ging vanochtend dus weer om half tien met de trein terug en ik ben na het ontbijt weer mijn bed ingedoken. Op dit moment zijn de zonnestraaltjes van zojuist al verdwenen, maar hopelijk komen ze terug...

Tuesday, August 05, 2008

Stem bij 3M!

Stem op de NCFS (Nederlandse Cystic Fibrosis Stichting) bij het 3M-fonds!

Voor meer uitleg verwijs ik je door naar de blog van Irène die de hele actie zo mooi samengevat heeft.

Dit was even een ultra-korte oproep tussen mijn stage-werkzaamheden door. Afleiding zo nu en dan kan nooit kwaad.

Friday, August 01, 2008

Acrobatiek

Een paar weken geleden was ik bij een familie op wiens kinderen ik wel eens heb gepast. Terwijl we daar waren liet een van de kinderen zien hoe goed ze al een handstand kon. Vervolgens kon ik het natuurlijk niet laten (baas boven baas...) om eens te kijken of ik het ook nog kon. En warempel: het is net als fietsen

Wat iets minder goed gaat het hoela hoepen (ja, zo heet het echt). Ik moet echt weer helemaal bij het begin beginnen, maar je merkt gelijk resultat. Pijnlijke buikspieren en elke dag 1/10e seconde langer ;). Nooit geweten dat het zo moeilijk was...