25th anniversary

Vorige week zondag was het zover: Mijn ouders vierden hun 25-jarig huwelijk!!! Eigenlijk waren ze vorig jaar al 25 jaar getrouwd, maar wegens omstandigheden kon het feest toen niet door gaan. Dus hebben we het dit jaar maar ingehaald. Ik was samen met René, een vriend van mijn vader, ceremoniemeester, dus dat betekende veel regelen, en een beetje opletten dat alles goed ging op het feest. Uiteraard is dat helemaal piekfijn in orde gekomen. Er werden veel stukjes gedaan, onder andere het 'Godebalderiaans straatkoor': erg leuk :). En ook de familie van mijn moederskant deed nog een lied. René zelf had een speech in elkaar gezet, gemixed met een liedje. Verder hadden 2 vrienden van mijn ouders ook nog een lied, begeleid met accordeon voorbereidt. Zelf, als dochters, hadden wij ook nog een alfabet en een lied gemaakt. Onze inspiratie was eindeloos, moet je maar denken ;).
Ik had ook als verassing voor mijn ouders hun trouwfoto gescand, naar de fotograaf gebracht en laten uitvergroten, zodat we die mooi groot op de deur konden handen, waar iedereen naar binnen kwam.

Mijn ouders, 25, nee, 26! jaar geleden. Schattig heh? :-)

Gerben heeft met zijn camera (analoog, niet digitaal) nog foto's gemaakt van iedereen die binnenkwam. De bedoeling was namelijk dat iedereen wat in een gastenboek zou schrijven, waar we dan later de foto's bij kunnen plakken. Het ophalen van die foto's is ook nog een klus geweest zeg. We hadden ze maandag ingeleverd, en ook nog een cd-rom erbij besteld, zodat alle foto's gelijk op de computer zitten. Dat dit een dag langer duurde met ontwikkelen wisten we niet, dus konden we woensdag zonder foto's naar huis. Donderdag dan. Wij weer naar de HEMMA (geen reclame hier), bleken ze nog steeds niet aangekomen te zijn! We mochten vrijdag terugkomen. Maarja, vrijdag ging ik vroeg naar Deventer, dus Gerben heeft ze opgehaald. Ik heb de foto's dus nog niet gezien, aangezien Gerben dit weekend in de Ardennen zit (bushcraft). In spanning tot maandag dus, net zoals mijn ouders.

Maar uiteraard heeft Tamara ook nog een heleboel foto's gemaakt. Aangezien het een hoop gedoe is (schijnt) voor mijn zussen om die foto's op te sturen, heb ik er nog maar 1 ontvangen. Ik kijk er wel veel te blij op, maar hij is toch schattig en daarom publiceer ik hem ;-).