(8)En we gaan weer terug naar huis...(8)

(Voor de niet-MSNers onder ons: de (8) beeld een muzieknootje uit)

En daar zit ik weer: thuis achter mijn computertje. Heerlijk!!
Voor degenen die kaartjes hebben gestuurd: Bedankt :). Dat vind ik stiekem toch nog steeds leuker dan mailtjes of e-cards. Zeker als je geen internet hebt natuurlijk.
Toenet mijn mailtjes even doorgespit, het aantal 100 is helaas nét niet gehaald. Volgende keer toch een dagje langer blijven. (Of niet)

Zelf ben ik toch altijd weer opgelucht als ik thuis zit. In het ziekenhuis wordt je wel goed verzorgd, en rust ik een stuk beter uit dan thuis! Dat laatste is ook niet zo gek als je bedenkt dat ik in het ziekenhuis 23/7 in een kamertje van 3 bij 3 zit. Een beetje zoals mijn kamertje in Matsi in Griekenland, maar dan zonder dat er uit mag. Éen keer per dag een uurtje is wel mogelijk, namelijk na 5 uur (als de poli's dicht zijn, dus het risico op het tegenkomen van een CF-er een stuk kleiner is. Maar dan moet er nog gepland worden, want ik ben uiteraard niet de enige CF-er in het ziekenhuis. Dat is dus nog een heel gedoe, maar alles is beter dan 24/7.

Verder kent iedereen de verhalen over het ziekenhuisvoedsel... Het is wel te eten, maar het brood is vaak droog, het avondeten Heel Erg Gaargekookt en heeft alles (vooral de chocopasta en de toetjes) een chemische bijsmaak. Dat is trouwens iets dat ik niet goed snap. Mensen worden toch veel sneller beter als ze alles vers krijgen? Het zal allemaal wel aan de kosten liggen, maar als je er nou mensen eerder mee het ziekenhuis uit krijgt? Dan bespaar je kosten.
Enfin, zo de gedachten als je suf voor je uit zit te staren, omdat je die dag al 4 uur TV hebt gekeken, 2 uur Sudoku's hebt gemaakt en de rest alleen een beetje zit te lezen. Ze hebben trouwens wel iets nieuws waar je je mee kan vermaken: De Braintrainer van Dr. Kamanogwat. Volgens mij helpt dat ding niet echt. De eerste dag ging mijn brainleeftijd omlaag, en vervolgens weer omhoog. Dit soort puzzeltjes doe ik ook vaak in puzzelboekjes, dus ik denk dat ik mijn prefrontale cortex vaak genoeg activeer ;).

Nog 1 ding die ik kwijt wil:

• Wat is het toppunt van nuttigheid? Met je skelter over een hoopje zand rijden tot die plat is. (Wat je al niet ziet, zo uit het raam van je ziekenhuiskamertje)