De hele film is gemaakt als een uiting van kritiek op de Amerikaanse samenleving en hun zorgstelsel. Doorspekt met de (soms wat bizarre) humor van Michael Moore himself, maar vooral grotendeels een serieus onderwerp, met gebeurtenissen en verhalen waarvan ik eigenlijk nog steeds niet kan geloven dat het allemaal waar gebeurd is.
Het is echt gewoon abnormaal hoe het met de zorgverzekering/-verzekerden en -verzekeraars in Amerika gesteld is.
Mensen die hun kinderen verliezen, ouderen die bij hun kinderen moeten wonen en de "hero's of 9/11". Allemaal zitten ze in hetzelfde schuitje. Of kan ik beter zeggen: buiten de boot vallen? Wel als het gaat om hun zorgverzekering. Zowieso, maar vooral tijdens het kijken van deze film ben ik echt heel blij dat ik in een land woon waar dit soort praktijken niet aan de orde zijn.
Af en toe is de film wel moeilijk te volgen, vanwege de snelle gesprekken en de ondertiteling die wegvalt tegen een witte achtergrond, maar dat doet niks af aan het totale plaatje.
Sicko, van Michael Moore. Ik raad iedereen aan om hem te kijken!
Wednesday, January 23, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment