Voor een dichte deur staan

Ik stond buiten afscheid te nemen van een vriendin, zonder sleutels en mobieltje uiteraard. Opeen was er een windvlaag (de achterdeur stond open) en de voordeur sloeg dicht. Daar stond ik dan, letterlijk voor een dichte (voor)deur van mijn eigen huis zonder sleutels, telefoon of schoenen. Gelukkig waren de buren wel thuis en zo ben ik via hun terras over het hekje weer naar de mijne geklommen. Anders had ik door de struikjes en over stenen moeten klimmen en dat doet toch wel pijn zo zonder schoenen. Vanaf nu heb ik altijd mijn sleutels in mijn broekzak!

Die Schweiz

Jej, ik ga weer vliegen! Een nieuw ticket is geboekt en wel van 2 tot 7 juli. Dan ga ik een goeie vriend (Robert-Jan) van mij op zoeken die in Zurich zijn afstudeerstage doet. Zin in!! (^_^)

Zwitserland: here I come!!

Of moet ik dan zeggen: (Die) Schweiz: hier komm' ich! Haha

(Het huis van Le Corbusier)

Eneco Klote Zon

Haha, echt geweldige reclame vind ik dit :D

Driving me nuts

Waar die uitdrukking vandaan komt? Geen idee. Wat ik wel weet is dat ik gek wordt van mijn lichaam dat al loopt aan te klooien sinds ik terug ben uit Nieuw-Zeeland. Gek wordt ik van het hoesten 's nachts, die me de volgende ochtend doen voelen alsof ik een halve marathon heb gelopen. (Was dat maar waar...). En gek wordt ik van de strakke band die ik om mijn borst lijk te voelen als ik bijv. op de fiets stap. Ook wel benauwdheid genoemd. Die Tavanic mag van mij snel gaan werken, anders... Het welbekende ziekenhuisliedje, denk ik.

En ik hou niet eens van noten

(Van de site NatalieDee.com)

Lunchen

De directeur van de OB links naast je, de directeur van het Haags Historisch Museum schuin tegenover je en een 2e Kamerlid een stukje verderop.
Ik ben bij een bijeenkomst om te praten over de komende Ooievaarsdag, maar het codewoord blijkt vooral 'netwerken' te zijn. En dan is het toch wel erg lastig als je linkeroor het maar half doet. De directeur van de OB moet me beide keren aanstoten als hij begint te praten. Tsja, normaal hoor ik nog wel geluid aan de linkerkant als iemand wat zegt, maar als er aan mijn rechterkant ook nog allemaal mensen zitten te roezemoezen, wordt het toch wel lastig. Uiteindelijk heb ik nog een aardig gesprek gehad met de directeur (hij heeft ook hobo gespeeld! ;-) ) en met een hoop anderen die aan de tafel zitten.

Spannend van te voren, maar leuk achteraf.

Afgelopen week

Ik geloof dat ik me, sinds ik terug ben uit Nieuw-Zeeland, misschien 5 dagen echt goed heb gevoeld. Na de jetlag, benauwdheid, ciproxin en verkoudheid is de lucht nog steeds niet opgeklaard.

Vorige week was ik op controle bij de dokter, toen voelde ik me aardig goed. Een beetje hoesten, nog steeds de naweeen van de verkoudheid (die inmiddels al 2 weken bezig was), een beetje gerommel in mijn darmen, maar verder gewoon fit en een FEV1 (longinhoud) van 63%. Die is sinds ik in het volwassenziekenhuis zit dus nog helemaal niks naar beneden gegaan. Dat was wel weer fijn.

Afgelopen zaterdag begon het gerotzooi in mijn longen toch weer. Op het moment dat ik begin met hobospelen begint het pijn te doen in mijn linkerlong. Een stekende pijn die vooral opspeelt als ik inadem of krachtig op mijn hobo blaas. Mijn routine is altijd: Even 2 dagen aankijken of het overgaat, en anders de dokter bellen. Maandag voelde ik er inderdaad al gelukkig bijna niks meer van. 's Avonds bij het slapengaan begin ik te hoesten. Niet eventjes, geen half uur, maar de hele nacht! Ik heb misschien een uurtje of 2 geslapen in totaal. Vermoeiend!!

Uiteraard wil ik ook zien of dit uit zichzelf overgaat (uhuh). Dinsdagavond had ik immers deel 2 van de portretfotoworkshop in Amsterdam, samen met Tamara. Bij het 1e gedeelte (2 weken geleden) hadden we tips en informatie gekregen over hoe je dat het beste kon aanpakken. Daarna hadden we 2 weken om zelf foto's te maken en de beste daarvan mee te nemen naar de workshop. Dit wilde ik natuurlijk niet missen, dus nog even geen telefoontje naar het UMC. De avond was heel leuk, goed om te zien hoe anderen het hadden gedaan en weer veel nuttige tips waarom iets goed, of minder goed, was. Vantevoren hadden we bij mijn neef gegeten en daarna zouden we er ook blijven slapen. Zijn vriendin kwam om een uur of 12 thuis, dus dat werd ook weer een late nacht. Gelukkig hoefde ik dit keer veel minder te hoesten.

Toch heb ik vanochtend de dokter gebeld. Het hoesten blijft wel, ook komt er heel veel naar boven en is het vrij taai. Dit keer krijg ik niet de aloude, welbekende ciproxin, maar een (voor mij) nieuw middeltje: Tavanic. Dit schijnt én de Pseudomonas én de Stafylokokken aan te pakken. Ik ben benieuwd...

Mijn besproken foto

Daarnaast ben ik natuurlijk ook weer bezig met school. Vorige week een presentatie over de BBC gehouden en afgelopen week onderzoek gedaan naar het probleem van bloeddonors in Nederland. Heel interessant, al zeg ik het zelf (^_^).

2e Pinksterdag

Tweede Pinksterdag heb ik op de boot doorgebracht. Heerlijk!! Tamara had meegedaan aan een prijsvraag van de NCFS en had een vaartrip voor 10 personen gewonnen, op de Meander.

Tien mensen is een hoop, maar wij hebben gelukkig ook een grote familie. Mijn ouders, Tamara (natuurlijk) en Rick, Myriam en Harry, mijn opa en oma en Suzanne en ik. Laatstgenoemden moesten het helaas zonder hun vriendje doen... Twee hele aardige mensen, die een boot hebben gekocht, helemaal opgeknapt, er in gaan wonen en vervolgens op het idee komen om tochten te organiseren voor chronisch zieken en gehandicapten en hun familie. Echt geweldig!! (Als je er meer over wilt lezen, kijk dan op hun website)

We hadden natuurlijk ook super geluk dat het zulk prachtig weer was. Mijn gezicht was weer lekker rozig toen de dag voor bij was en ik moest heel hard mijn best doen niet in de trein in slaap te vallen. Ik zou mijn overstaps maar missen...

De boot vertrok uit Amsterdam en voer in ongeveer 2 uur naar Volendam. Daar was niemand nog ooit geweest (behalve mijn vader), dus dat was een leuk doel. Zelf mochten we de boot ook nog besturen als we dat zouden willen, dus Tamara liet zich dat geen 2 keer zeggen. Ook Suzanne, Rick en mijn opa hebben het stuur even overgenomen. Zelf was ik lui en heb ik alleen maar in de zon gelegen (^_^).

In Volendam aangekomen kregen we eerst een lunch aangeboden en daarna hadden ze een verassing. Ze boden aan dat we met zijn allen in klederdracht gefotografeerd zouden worden. Dit laten wij ons natuurlijk geen twee keer zeggen, dus iedereen (behalve Myr en Har) is zo gek geweest om zich in die ouderwetse kleren en klompen te hijsen. Ach, vroeger hield ik ook al van verkleden (^_^).

Het resultaat is (vind ik zelf) een erg leuke foto geworden. Vooral mijn opa en oma kunnen het goed hebben ;)

Op de terugweg hebben wij weer van de zon genoten. Op een gegeven moment werd het toch wel echt heel warm en er waren echt honderden vliegjes op de boot terecht gekomen die vervolgens overal zaten. Overboord springen mocht niet, maar gelukkig had hij wel een 'tuin'slang, waardoor we toch lekker even hebben kunnen afkoelen en heel vliegjes gedood hebben. HAH

Wat is varen toch een geweldig iets (^_^)

En nu...

Ga ik naar buiten, heerlijk van het zonnetje genieten!!

Als ik geen ciproxin slikte was ik allang eerder naar buiten gegaan, maar ja. Volgens de gebruiksaanwijzing moet je 'ultraviolet licht vermijden'. Vermijden is natuurlijk onmogelijk, dus ik heb er maar 'zo min mogelijk voor mijn doen' van gemaakt. En smeren met factor 50 natuurlijk.

Nieuw Zeeland: Week 4 (De laatste paar dagen)

Met Jacob zijn we naar Matapouri gegaan, een prachtig strand vlakbij Whangarei. De dag dat we er aankwamen scheen de zon en was het echt prachtig (subtropisch!) blauw. Uiteraard ben ik dan te lui om er een foto van te nemen, waardoor ik de kans heb laten lopen. De volgende dag was het namelijk erg bewolkt en begon het later zelfs te regenen.

De 1e dag wilden we gaan vissen en zouden Jacob en Gerben gaan duiken. De zee was helaas te wild, dus moesten ze hun plannen verplaatsen naar de volgende dag. Gevist hebben we wel, dit keer niet in zoetwater, maar in zee! Gerben heeft 2 vissen gevangen en ik een blue maumau. Die we alledrie 's avonds heerlijk hebben opgegeten. Behalve die vis die we konden eten had ik ook nog een andere door zijn oog gevangen (?), die was niet lekker, 2 zeemeeuwen (die het aas vastgrepen, stomme beesten) en een krab. Deze hebben we allemaal maar weer laten gaan.

Jacob en Gerben maken zich klaar voor het duiken

Eerst probeerden ze de flessen met de kano te vervoeren, maar daar bleek de zee toch (alweer) iets te wild voor. Toen werd het maar lopen...

De allerlaatste avond samen wilden we met zijn tweeen doorbrengen. Eerst gingen we uit eten en daarna naar de film (The Spiderwick Chronicles, een aanrader!)

En toen was de maand voorbij... De avond van vertrek is allemaal erg snel gegaan. Eerst kwamen we een half uur later aan dan gepland, omdat we verdwaald raakten. Vervolgens moest ik in mijn eentje gaan inchecken, waar ik een uur voor in de rij heb moeten staan. Uiteindelijk hadden we nog maar tien minuten om afscheid te nemen ofzo. Erg jammer...

Het was echt super (^_^)!!

Nieuw Zeeland: Week 4 (Familie)

Na Napier reden we richting Whakatane rijden, waar een oom en tante van Gerben wonen. Nu waren zij zelf niet thuis, maar we mochten er wel een nachtje blijven slapen. Ik had ze al wel gezien, want we kwamen ze toevallig tegen in Christchurch, bij Joanna en Kelvin! Erg leuk :).
Het was de bedoeling dat we 2 nachten zouden blijven, maar door het weer en de verloren/gestolen tas is het er uiteindelijk maar 1 geworden en hebben we de andere nacht in Wairoa doorgebracht. Jammer, maar soms loopt het anders.

De nacht erna sliepen we bij (weer) een andere tante van Gerben, in Mercer. Die woont op een mooi stukje grond, waar we dan ook een kleine wandeling over hebben gemaakt. Die 2 dagen was het gelukkig wel weer mooi weer.

Op de route tussen Whakatane en Mercer kom je voorbij Rotorua. Dit is een erg vulkanisch gebied, waar het ook constant naar zwavel ruikt. Gerben had me al gewaarschuwd voor de stank, maar ik vond het eigenlijk best meevallen. Zal wel komen omdat ik fluimicil heb gesprayed ;). Laat nou net in Rotorua de Swoop staan (goh, toevallig...).

Die konden we natuurlijk niet links laten liggen. Kijk and enjoy :).

De dag erna zijn we weer vertrokken. Inmiddels zaten we al aan het einde van de 4e week gekomen en rijden we dan ook heel snel Auckland binnen. Gelukkig blijf ik net iets langer dan 4 weken en kunnen we nog een nachtje met Jacob naar het (enigzins suptropisch) gebied ten noorden van Auckland.

Nieuw Zeeland: Week 4 (Onderweg)

Na aankomst in Wellington zijn we nog een uurtje in het Te Papa-museum geweest. Dit museum bevat de geschiedenis van Nieuw-Zeeland: Maoricultuur, immigratie, cultivatie, etc. Echt heel erg leuk en interessant om te zien. Jammer dat we maar zo weinig tijd hadden. En je mocht ook geen foto's maken in het museum, dat was jammer.

De 1e camping waar we op terecht kwamen nadat we weer op het Noordereiland waren. Ergens in Greytown. In een Soldiers Memorial Park, waar je (dus) gewoon kon kamperen!

Na Greytown wilden we richting Napier, waar een heel grote boomgaard zou liggen. Hier geven ze rondleidingen en kan je zelf ook fruit plukken/meenemen tijdens die rondleiding. Maar eerst werd ons door de eigenaar van bovenstaande camping aangeraden om langs Een vogelpark te gaan (de naam weet ik helaas niet meer, staat in het verloren boekje...). Hier schijnen ze vogels uit te broeden en te beschermen die met uitsterven bedreigd worden. Het was een sport, maar erg leuk om de vogels tussen de bladeren te zoeken. Ik was er vrij goed in... :D

Een zwangere kiwi

Voedertijd

De volgende dag kwamen we aan bij de boomgaard vlakbij Napier, Pernel Fruitworld. Hier kregen we (wederom privé ;->, het regende) een tour door de boomgaard. We vertrokken aan het einde met geloof ik wel 6 kilo fruit (vooral appels en peren) en een pompoen. Erg leuk!

Ook hier hadden ze wat meer dan alleen fruit. We kwamen na een tijdje bij een soort kinderboerderij, met een paard, een varkentje, een paar geiten en schapen. Deze mochten we voeren.

Nieuw-Zeeland: Week 3 (Oversteek)

De dag na onze mountainbiketocht is het helaas gedaan met het mooie weer. Drie weken lang (bijna) alleen maar zon, op 1 middag aan de Westkust na.

's Nachts overnachten we ergens vlakbij de Queen Charlotte's Drive. Over deze drive willen we niet 's nachts rijden, want hij schijnt erg mooi te zijn. Helaas komt dat door het slechte weer niet echt tot uiting. Toch was het leuk :)

Aan het einde de ferry die ons naar het noordereiland zou brengen, waar we onze laatste week hebben doorgebracht.

Nieuw-Zeeland: Week 3 (Abel Tasman park)

Na onze stop bij de Kohaihai-rivier gingen we dan toch echt richting het Abel Tasman park. Van onze geplande 3 dagen was er al 1 afgevallen, omdat we 1 dag langer bij de Kohaihai-rivier hadden overnacht. Van de overgebleven 2 dagen zou er nog 1 afvallen, omdat we (zoals altijd) weer vrij laat vertrokken en onderweg bij de camping in St. Arnaud bleven steken. Op deze camping had Gerben al met zijn vader gestaan en een hele gave foto gemaakt. We vonden het wel leuk om een soortgelijke foto met mij te maken. Dit betekende wel dat ik in het (koude) water moest springen. Het lukte gelukkig in 1 keer. Helaas kan ik die van Gerben even niet vinden om de vergelijking te laten zien.Bij St. Arnaud hadden ze ook douches, dus daar hebben we heerlijk uitgebreid gebruik van gemaakt. Toen we de volgende dag weer op weg gingen, werden we in het begin wel even in verwarring gebracht...Ook de snelweg is niet altijd zoals je hem verwacht

Na een paar uur rijden kwamen dan aan in het Abel Tasman park. Op de dag bij aankomst zijn we nog even in zee gedoken (we stonden ergens in het noordelijke puntje van het park) en hebben voor het eerst een vuurtje kunnen maken, zonder gelijk bang te zijn dat alles in de fik vliegt. 's Ochtends komen de mussen gezellig mee ontbijten

Uiteraard ook weer mooie uitzichten onderweg

De dag erna zijn we naar een zalmvisserij gegaan, waar je zelf je zalmen kan vangen en gefileerd meekrijgt. Dat liet ik mij natuurlijk geen 2 keer zeggen!! In totaal heb ik er 2 gevangen, waar we ook 2 avonden van hebben kunnen eten. Lekker hoor!!

Terwijl de zalmen gefileerd worden, praten we nog even met de eigenaar. Hij is 3 jaar geleden vanuit Nederland naar Nieuw-Zeeland geemigreerd. Erg leuk!
Behalve zalmen zien we hier ook nog wat anders...

In de middag hadden we een mountainbiketocht geboekt. Wat blijkt: we zijn de enigen die ons hebben aangemeld die middag! Dat wordt dus een privé-tochtje, erg leuk, maar ook wel spannend en niet helemaal zonder kleerscheuren...